ماه رمضان و عزاخانه‌ای به نام تلویزیون

اقتصاد۲۴- محمد مهاجری: همه این‌ها برای استقبال از ماه خدا بود. انگار فرارسیدن ماه رمضان، عذابی الیم بود که بر صداوسیما نازل شده بود. لابد قرار است همین حال و احوال تا آخر ماه رمضان ادامه یابد. اینکه القا شود همه ما گناهکاریم و باید با گریه به مهمانی خدا برویم واقعا چه شوقی را برمی انگیزد؟ چه خدایی را ترسیم می‌کند؟

گریه و مناجات و انابه، از نوع ارتباطاتی است که هر شخص می‌تواند با خدای خویش داشته باشد. اتفاقا این انابه‌ها به نشاط روحی و درونی منجر می‌شود و انرژی بیشتری برای حضور در جامعه وتعامل با مردم پدیدار می‌کند. اما اینکه تلویزیون و رادیو تبدیل به غمخانه شودیعنی چه؟ تعمدی در کار است که ماه خدا را از چشم خلق بیاندازند؟

کاش تلویزیون از برخی برنامه‌هایی که در کشور‌های اسلامی پخش می‌کرد تقلید کند و عینا آن‌ها را به نمایش بگذارد.

این مکتب گریه که تلویزیون در ماه رمضان به راه انداخته (به استثنای روز و شب‌های ضربت خوردن و شهادت حضرت امیر (ع) که همه آن را می‌پذیرند) جز ایجاد روحیه افسرده و فضای غمزده و نیز گریز از دین هیچ نانی برای کسی ندارد.