سود معادن باید به جیب مردم برود نه عده‌ای خاص/ معدن‌های غیر فعال خلع ید شوند

اقتصاد۲۴- محمد آیتی: در سال‌هایی که نفت کشور، مشتری دست به نقد و خاصی نداشت، فرصتی خوبی بود که از ظرفیت معادن کشور به عنوان جایگزین طلای سیاه بهره برده می‌شد تا فشار تحریم‌ها و کمبود منابع ارزی هم به حداقل می‌رسید، اما در واقعیت این اتفاق نیفتاد.

در خصوص چالش‌های حوزه معدن، محمدصالح جوکار، نماینده یزد به اقتصاد۲۴ گفت: معادن جزو انفال است، از این‌رو، آن‌ها نباید به صورت انحصاری در اختیار برخی شرکت‌ها باشند. باید در واگذاری معادن، دقتِ توام با عدالت صورت بگیرد که در نهایت معدن در دست اهلش قرار بگیرد؛ این اولین و مهمترین قدم در مسیر پیشرفت است.

وی افزود: از آن‌جایی که معادن، انفال هستند، باید رویه‌ای در پیش گرفته شود که سود حاصل از آن به جیب مردم برود نه اینکه شاهد پرشدن جیب عده‌ای خاص و معدود باشیم. اگر در این راستا، از ظرفیت شرکت‌های تعاونی فراگیر استفاده کنیم، می‌توانیم سرمایه‌های مردم را جمع و پای معادن بیاوریم تا سود آن هم بین همان مردم توزیع شود؛ بی‌تردید، این روند، عادلانه‌تر است.

رییس کمیسیون امور داخلی کشور و شورا‌ها در مجلس تصریح کرد: باید توزیع ثروت در کشور عادلانه باشد تا شرایط اجتماعی و حس عدم‌تبعیض به معنای واقعی در جامعه دیده شود. شرایط فعلی با این مهم، فاصله دارد. معادن در انحصار بعضی شرکت‌ها است و آن‌ها فقط حق بهره‌برداری دارند. یقیناً وقتی انحصار باشد به دنبال آن، رانت و فساد به وجود می‌آید، هرچند که به صورت عام نمی‌توانم این موضوع را در خصوص معادن بگویم.

جوکار اظهار داشت: باید در جهت نجات معادن و اینکه این ثروت الهی به کشور تزریق شود و به تبع آن، اشتغال مخصوصاً در صنایع جوان معدنی یا صنایع پایین دستی صورت بگیرد، تلاش کرد. مهمترین رویکرد این است که معدن را به اهلش بسپاریم تا نیرو‌های متخصص، تصمیم‌گیری کنند و در ادامه بتوانیم توزیع ثروت را به صورت سهام‌داری بین مردم داشته باشیم.

وی در پاسخ به اینکه برخی افراد، معادن را به اسارت خود درآوردند و با راکد نگه داشتن کار، جلوی پیشرفت را گرفته‌اند، گفت: ما در این رابطه، قانون معادن را داریم. یعنی اگر معدنی فعال نباشد باید خلع ید شود و اگر این اتفاق نیفتاد باید دستگاه‌های نظارتی، برخورد جدی با آن بخش دولتی داشته باشند.

نماینده یزد در پایان خاطرنشان کرد: برای تحول اقتصادی در برخی نقاط کشور، با کمبود و محدودیت‌هایی روبرو هستیم. مثلاً در جایی، صنعتی را نمی‌توانیم راه بیاندازیم، چون تامین آب، خیلی مقدور نیست. از این‌رو، باید از ظرفیت معادن بهره برد؛ به این صورت که آن را به اهلش واگذار کرد و سپس از بخشی از درآمد حاصل از آن، به سمت ایجاد برخی زیرساخت‌ها مثل خط انتقال آب برای صنعتی خاص استفاده کرد.