اقتصاد 24- مجموعه زندگی پس از زندگی با اجرای عباس موزون یکی از ویژهبرنامههای ماه رمضان سیما است که هر روز به مدت یک ساعت قبل از افطار از تلویزیون پخش میشود. در خلاصه برنامه زندگی پس از زندگی باید بگوییم که این مجموعه یک برنامه تلویزیونی گفتگو محور است که در هر قسمت آن فردی از اقشار مختلف جامعه مهمان برنامه میشود.
اما ویژگی مشترک این مهمانان در این است که همه آنها یک بار (بعضی هم دو بار) تجربه نزدیک به مرگ داشتهاند. این مهمانان که همه از افراد گمنام و عادی جامعه هستند به دلایل مختلف تجربهای نزدیک به مرگ داشتهاند؛ دلایلی مانند تصادف، بیماری، هنگام زایمان یا حتی کرونا.
اما همزمان با پخش این برنامه بحث داغی میان موافقان و مخالفان این برنامه شکل گرفته است. موافقان از اثرگذاری معنوی آن میگویند و مخالفان هم اتفاقات روایت شده توسط افراد تجربهگر را، پدیدهای علمی و ناشی از فعل و انفعالات مغز میدانند.
دکتر فاطمه ابولپور، روانپزشک نیز در صفحه شخصی خود به نقد اظهارات تجربهگران پرداخته و برخی از آنها را شرحی کامل از عوارض انواع مختلف بیماریهای مغز و اعصاب دانسته است. ایراد دیگری که او به این برنامه وارد میکند، تعریفی است که از مرگ در آن ارائه شده است. این روانپزشک اعتقاد دارد تعریفی که از تجربه مرگ یا نزدیک به مرگ برای تهیه این برنامه درنظر گرفته شده است، چندان کامل و دقیق نیست و همین مسئله، اصـل علمی بـودن پژوهش را زیر سوال میبرد. در ادامه به برخی دیگر از این نظرات اشاره میکنیم.
بیشتر بخوانید: پنج چهره خبرساز سیمای ۱۴۰۱
یکی از کاربران به نام محمد درباره قسمتی از این برنامه نوشت: مهمون امشب زندگی پس از زندگی میگفت یه جا بود داشتن افرادی رو که پدراشونو کتک زده بودن شدیداً مورد عذاب قرار میدادن! همون سبکی که سریالای ماه رمضون مشغول ترویجش هستن!
پری نوشت: هر بار که این برنامه زندگی پس از زندگی رو که میبینم، میبینم چقد چاله چوله دارم تو زندگیم، تازه فقط اونایی که یادمه، خدا میدونه چقدرش یادم نیس چه خاکی سرم بریزم خخخخخ
ناصر نوشت: پارسال گفتم امسال هم میگم، برنامه زندگی پس از زندگی خوزعبلی بیش نیست خیلی جدی نگیریدش
در این میان، نقد یک کارشناس مذهبی نیز قابل تأمل است: حجتالاسلام رضا غلامی، رئیس مرکز پژوهشهای علوم انسانی اسلامی صدرا در یادداشتی ابتدا به شرایط فیزیولوژیکی تجربهگران میپردازد و معتقد است که این افراد، از مرگ بازنگشتهاند، چون از منظر علمی آنها اصولا نمرده بودند.
او با وجود آن که بخشهایی از برنامه «زندگی پس از زندگی» را مفید و قابل استفاده دانسته، نوشته است: «گرایش برخی از مردم به معنویت با دیدن این نوع برنامهها، دلیل نمیشود که رضایت دهیم هر تصویر نادرستی به اسم دین در اختیار مردم قرار گرفته و جا بیفتد.»
راضیه درباره مجری این برنامه نوشت: قبلاً فکر میکردم آرامش بیش از حد جناب نجمالدین شریعتی حرص درآره تا اینکه با آقای عباس موزون آشنا شدم. یه آرامش ترسناک
علی نوشت: هر کجای دنیا بری بگی ما یه برنامه تلویزیونی داریم که آدمهایی رو میارن که از تجربیات اسکیزوفرنی و اختلالهای واقعیت زدایی و... میگن و بقیه هم باور میکنن، پناهندگی میگیری
کاربری به نام یک شهروند نوشت: برنامه زندگی پس از زندگی اونقدری مزخرفه که برنامه ماه عسل رو به کل در خودش هضم کرده.
اما یک توئیت بامزه: خواب دیدم رفتم بهشت، هیچکدومتون نبودید، فقط من بودم و عباس موزون و نجم الدین شریعتی
سعید هم نظر جالبی داشت: این برنامه زندگی پس از زندگی، کار خلقت را هک کرده؟ رانت مخصوص دوران ماست؟ چیه؟
همچنان نظرات در مورد برنامه زندگی پس از زندگی بسیار متفاوت است، اما نظر شما چیست؟ اگر شما هم این برنامه را تماشا کردهاید حتما نظرات خود را با ما در میان بگذارید
خود عباس موزون بیان داشته : اگر نقدی به تجربه این افراد دارید ابتدا برنامه «ایمان عبدالمالکی» کامل تماشا کنید و بعد نقد خودتون رو در صفحه من منتشر کنید بنده هم قطعا مطالعه خواهم کرد و نظرم رو خواهم گفت.
طرف رو تخت بیمارستان افتاده رفته تو یه شهر دیگه اتفاقاتی که اونجا رخ داده رو دیده بعد که برگشته گزارش داده, میبینن مو نمیزنه
یا یه تجربه گر دیگه که تو یک ثانیه رفته اون دنیا و نزدیک به دو روز را گذرانده تو یک ثانیه !
یکی از الزامات اصلی نقد اول تماشا کامل و بررسی میباشد نمیشه شما همینطوری یه گوشی بگیری دستت شروع کنی به نقد هرچیزی که دلت میخواد فرد صاحب کار ماه ها و سال ها تلاش میکنه پژوهش میکنه که یک برنامه تولید کنه
بعد شما ندیده نشناخته همینطوری بیای نقد کنی یا کمتر از اون توهین کنی
خوب مورد اول ببخشیدا شما چه علمی دارید علم یعنی اینکه مغز شما درست تجزیه تحلیل کنه که متاسفانه نمیتونه
و مورد دوم که نیاز به گفتن نیست چون اصلا مغزی نداره
چطور ممکنه این اتفاقات و فعل و انفعالات کار مغز باشه و شیزوفرنی و ... مثلاً ناشی از بیماریهای روحی و روانی باشه، در حالی که این افراد از اتفاقاتی سخن میگن که در دنیای ما و کیلومترها دورتر از جایی که مثلاً در آنجا بستری هستند و افرادی هم به عنوان شاهد آن ماجرا، آن اتفاق را تصدیق می کنند در حالی که فرد مورد نظر در زمان به وقوع پیوستن آن اتفاق کاملاً بیهوش و یا در کما بوده اند. به نظرم این نوع منتقدان مغرضانه انتقاد می کنند تا منصفانه.
گیرم اینا تخیلی هست آیات قرآن که صریحا به همین مطالب اشاره داره رو چی میگی
شماها به معاد اعتقاد ندارین دلیلی بر نبودنش نیست فهمیدی
مگر قرآن همیشه متذکر عالم غیب نیست؟ مگر ائمه هشدار ندادند که زندگی ابدی در پیش هست؟ پس این همه انکار و تمسخر یعنی چه ؟
خوشبحالشون که یکبار دیگه فرصت کردن برگردن و جبران کنن،اکثرشون میگن بعد از برگشت خیلی تغییر کردن،حتی اطرافیان شونم میگن تغییر کاملاً ملموسه
خدا هممون رو عاقبت بخیر کنه ان شالله
قبول ندارید دیگه چرا دارید مسخره می کنید
حالا برید دنبال دلیلش بگردید