تضعیف شورای عالی جنگل و کمیته‌های فنی

اقتصاد۲۴-سازمان منابع طبیعی کشور در واحد‌های استانی و ستادی خود نهادی به نام کمیتهٔ فنی دارد که زیر نظر شورای‌عالی جنگل، مرتع و آبخیزداری آن سازمان فعالیت می‌کنند. اعضای کمیته فنی معمولاً از کارآمدترین کارشناسان اداره‌کل استان یا دفاتر ستادی انتخاب می‌شوند و گاه از حضور و حمایت فکری دانشگاهیان و مراکز تحقیقاتی هم برخوردار هستند. در گذشته معمول بوده است که منتخبان کمیته‌های فنی استانی و ستادی به‌همراه اعضای شورای‌عالی جنگل و چند مهمان خارج از سازمان، در نشستی سالیانه مهمترین مسائل منابع طبیعی کشور را بررسی می‌کردند و جمع‌بندی آن را به رئیس سازمان ارائه می‌دادند.

این نشست‌های سالیانه به تدریج به دو سالانه و سه سالانه تبدیل شد و ظرف دهه اخیر، به‌طور کلی فراموش شده است.

یکی از علل قابل انتقاد بودن سیاست‌های جاری سازمان منابع طبیعی عدم توجه و عدم استفاده از ظرفیت کارشناسی و توان علمی فنی کارشناسان زبده و با تجربهٔ آن سازمان است.

چنین است که در غیاب این فرایند سنتی، سیاست‌گذاری توسط گروه‌های محفلی و یا نشست‌های تشریفاتی با استادان و متخصصان صورت گرفته یا متأسفانه توسط مراکز خارج از سازمان منابع طبیعی تعیین می‌شود. از این روی از واقع‌بینی، دقت و استحکام لازم برخوردار نیستند و هربار با اعلام این سیاست‌ها سبب بروز موجی از انتقاد و اعتراض در رسانه‌ها می‌شود.

بیشتر بخوانید:خالص‌سازی در کنشگران محیط زیست؛ حذف‌شدگان نیرو‌هایی فنی و غیرسیاسی بوده‌اند

یکی از تازه‌ترین این سیاست‌گذاری‌ها، بند سه ماده ۴۳ طرح تأمین مالی و جهش تولید است که در سال ۱۴۰۰ توسط نمایندگان مجلس ارائه و در مرداد ماه سال جاری به تصویب نهایی مجلس رسیده است.

مسئولان سازمان منابع طبیعی اعلام کرده‌اند که به این بند معترضند، اما نمایندگان مجلس به آن اعتنا نکرده‌اند.
پرسش این است که چرا نظر سازمان تخصصی و متولی منابع طبیعی مورد توجه نمایندگان قرار نگرفته است؟

و چرا این سازمان از ظرفیت علمی کارشناسی خود در نشست‌های سالانه و رسانه‌ای کردن آن استفاده نکرده تا موجب تقویت توان آن در پیشبرد و تحقق نظرات خود شود. تضعیف شورای‌عالی جنگل، مرتع و آبخیزداری در ستاد سازمان و کمیته‌های فنی در دفاتر ستادی و ادارات کل استان‌ها منجر به کندی تهیه و اجرای طرح‌های مختلف منابع طبیعی به‌ویژه طرح‌های جنگلداری شده است.

این سازمان ظرف هفت سال گذشته حتی موفق به تهیهٔ یک طرح مدیریت جنگل هم نشده و با این روند کلیهٔ تلاش‌ها و عملکرد ۶۰ سال گذشتهٔ این سازمان در زمینهٔ تهیه و اجرای صد‌ها طرح جنگلداری پایمال شده و با قطع ارتباط با گذشته، متاسفانه باید آن را از صفر آغاز کند.

امید است اولاً سازمان منابع طبیعی از توان علمی فنی درون سازمان به درستی استفاده کند، ثانیاً از دانش و تجربهٔ موجود در کشور به‌طور سامان‌یافته برخوردار شود و ثالثاً با جلب همکاری سازمان‌های مردم نهاد و رسانه‌ها مراکز سیاست‌گذار را ملزم به توجه به دیدگاه واقع‌بینانه و فنی کارشناسی خود کند.