آقای رحیم پور ازغدی! شما استدآپ کمدی اجرا می‌کنید یا سخنرانی

اقتصاد۲۴-این که رئیس جمهور سابق را به اسب آبی تشبیه کنید نه بامزه است نه نشانه شجاعت. البته شما هیچ وقت شجاع نبوده اید. ادای آدم‌های شجاع را درآورده اید. همیشه به کسانی دشنام داده اید که یا امیر معزول بوده اند و دیگر خاطرتان جمع بوده که کاری از دستشان برنمی آید و یا در موقعیتی قرار داشته اند که دشنام دادن به ایشان پاداش در پی داشته نه تنبیه و محکومیت. اغلب هم به آدم‌های نجیبی بد و بیراه می‌گویید که یقین دارید در مقام پاسخگویی برنمی آیند و یا شان خود را بالاتر از این حرف‌ها می‌دانند که با آدم بی چاک و دهنی مثل شما طرف شوند.

حالا هم به کسانی فحش می‌دهید که مطمئنید آن‌ها خاطراتشان را از شورای عالی انقلاب فرهنگی بازگو نمی‌کنند. مطمئنید. اگر یک درصد احتمال می‌دادید آن‌ها از دُر افشانی‌های ادبی شما در آن محفل سخن بگویند این قدر دور بر نمی‌داشتید. دُر افشانی‌هایی که به گوش بالادستی‌ها هم رسید. بالادستی‌هایی که شما فکر می‌کردید در هر حال و مقامی پشتیبان شما خواهند بود، اما با شنیدن شاهکار‌های شما دستور دادند دیگر به شورای عالی انقلابی دعوتتان نکنند. هرچند مردرندانه سعی کردید آن دستور را مصادره به مطلوب کنید و عدم دعوتتان را اخراج به دلیل دفاع از ارزش‌های انقلاب جا بزنید، اما خوب می‌دانستید از کجا خورده اید و از آن جا که هیچ وقت جسارت درافتادن با آدم‌هایی را ندارید که می‌دانید می‌توانند کار دستتان بدهند کینه کسی را به دل گرفتید که وقتی به او توهین کردید راهش را کشید و رفت.

باور کنید آقای رحیم پور ازغدی دنیا آن قدر‌ها هم که فکر می‌کنید ارزش این حرف‌ها را ندارد. این همه سخن گفتن از نهج البلاغه و دم زدن از مردی که برای قدرت و منافع شخصی به قدر ارزنی ارزش قائل نبود باید ذره‌ای در شما تاثیر می‌گذاشت که نگذاشت. مردم با دیدن مصادیق است که به مفاهیم ایمان می‌آورند و یا از آن رویگردان می‌شوند. شما با این گونه سخن گفتن آن هم در مقام استاد اخلاق و ادب و فقه و فلسفه و حکمت و علوم سیاسی و جامعه شناسی و انقلاب و احیای ارزش‌های اسلامی، چه نسبتی با آن جان‌های تابناکی دارید که در مقابل درشت گویی‌های جاهلان چنان خلق و خویی از خود نشان می‌دادند که آنان را به کرنش و تسلیم وا می‌داشتند. با این ادبیات زشت و تمسخر ظاهر دیگران تا به حال چه دستاوردی برای این آب و خاک داشته اید که اصرار دارید این رویه کریه را ادامه دهید؟ اگر قرار به تمسخر باشد فکر نمی‌کنید ظاهر خودتان به مراتب استعداد بیشتری برای به سخره گرفتن دارد؟ با آن دماغ بالاکشیدن‌های مدام و پلک زدن‌ها و سر تکان دادن‌های هیستریک با چه اعتماد به نفسی دیگران را مسخره می‌کنید؟ شما استندآپ کمدی اجرا می‌کنید یا سخنرانی؟ شما را دعوت می‌کنند تا از اخلاق و ادب و احیای ارزش‌های اسلامی سخن بگویید یا برای مردم جُک تعریف کنید؟ حد و حدود خودتان را بدانید و گمان نکنید این تریبون‌هایی که در اختیارتان قرار داده اند ابدی است. شما که در عالم خلقت شوخی محسوب می‌شوید، زمانه گُنده‌تر از شما را چنان به زمین گرم زده است که مسلمان نشنود کافر مبیناد.