محمدمهدی اسماعیلی، کاندیدای پوششی که حضورش جدی نیست!/ احمدی نژاد می‌تواند دولت خود را تشکیل دهد؟

اقتصاد۲۴- چهارمین روز از نام‌نویسی نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری، با ترافیک و حواشی جدی رو به رو شد و هرچند محمود احمدی‌نژاد کاندیداتوری خود را اعلام کرد، اما دستکم حضور محمدمهدی اسماعیلی به عنوان وزیر ارشاد دولت سیزدهم یکی از موارد جنجالی در روز چهارم ثبت نام بود.

البته از دیگر کاندیدا‌هایی که در روز یکشنبه ۱۳ خرداد برای ریاست‌جمهوری ثبت‌نام کرده‌اند، می‌توان به مسعود زریبافان معاون رئیس‌جمهوری در دولت احمدی‌نژاد، محمود صادقی نماینده دوره دهم مجلس، صادق خلیلیان وزیر اسبق کشاورزی، محمد مقیمی رئیس دانشگاه تهران، سرتیپ ایرج شاهوردی فرمانده سابق حفاظت اطلاعات ارتش، حسین افشارزاده، سرتیپ بازنشسته نیرو‌های مسلح و آجودان ریاست‌جمهوری در دولت‌های نهم و دهم و حسینعلی قاسم‌زاده نماینده ادوار مجلس اشاره کرد.

وزیر ارشادی با سودای ریاست جمهوری!

اما به گزارش اقتصاد ۲۴، محمد مهدی اسماعیلی وزیر ارشاد به همراه محسن منصوری معاون اجرایی رئیس جمهور و میثم نیلی (برادر داماد مرحوم رئیسی) جهت ثبت نام وارد وزارت کشور شد. محمد مهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد پس از نام‌نویسی در ستاد انتخابات گفت: «آمده‌ام توازن و پویایی سیاست خارجی به خوبی اجرایی و ادامه پیدا کند و کشور به کانون اقتصاد، صنعت و عمران منطقه تبدیل شود. نظام جامع سلامت سامان کامل یابد و عدالت در نقطه نقطه کشور جاری شود.»

او در جمع طرفداران خود گفت: «علیرغم اینکه می‌دانم چه حوادثی در انتظار است، اما برای ثبت‌نام در وزارت کشور حاضر شدم.»
اسماعیلی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا تا آخر در عرصه انتخابات می‌مانید، گفت: «بله. انشالله. تا آخر می‌مانم.»
وزیر ارشاد در پاسخ به سوال خبرنگاران هم که گفتند آقای اسماعیلی ان‌شاءالله راه حاج آقا را ادامه می‌دهید؟ پاسخ داد: «ان‌شاءالله!»

ایده‌ها و نظراتی درباره دولت و خواست مردم

اسماعیلی همچنین پس از ثبت‌نام در انتخابات گفت: مردم می‌خواهند راه رجایی و رئیسی ادامه پیدا کند و رئیس‌جمهوری می‌خواهند که تداوم‌بخش دولت آیت‌الله رئیسی باشد. او افزود: مردم نمی‌خواهند دوباره جریان حاکمیت دوگانه راه بیفتد. مردم نمی‌خواهند دوباره به اسم خصوصی‌سازی حقوق کارگران و مردم پایمال شود. مردم نمی‌خواهند دوباره مسئولان دولتی دوباره جنسی از تنبلی و اشرافیت داشته باشند.

البته که در این میان تپق های محمد مهدی اسماعیلی به عنوان وزیر ارشاد وقت در زمان خواندن شعری که در شروع سخنانش می خواند نیز از نظرها دور نماند.

اسماعیلی گفت: مردم نمی‌خواهند دوباره مافیای واردات، چرخ کارخانه‌ها را متوقف کند. مردم می‌خواهند راه رجایی و رئیسی ادامه‌دار باشد. مردم خدمت بی‌منت و مدیریت مدیریت انقلابی می‌خواهند. مردم دیپلماسی عزتمندانه و مقاومت را می‌خواهند نه دیپلماسی التماسی.

او البته تاکید داشت که «مردم نمی‌خواهند دوباره جریان حاکمیت دوگانه راه بیفتد و دوباره به اسم خصوصی‌سازی حقوق کارگران و مردم پایمال شود.»

سخنان اسماعیلی البته که با واکنش‌های جدی نیز رو به رو شد و فارغ از تصویر خندان وی در مقابل دستکم تصاویر دو هفته پیش او که بسیاری در شبکه‌های اجتماعی به آن اشاره کردند، منجر به بحث‌هایی پیرامون این مساله شد که چطور یکی از اعضای دولت سیزدهم که در روال طبیعی باید سال آینده پاسخگوی بی کفایتی شدید خود می‌بود، می‌تواند این گونه از گفتمان سازی رخ داده دفاع کند.

بیشتر بخوانید: ترافیک احساس تکلیف؛ نگاهی به وزن‌کشی‌های درون‌گروهی و میان‌گروهی در انتخابات ریاست جمهوری

از سوی دیگر به گزارش اقتصاد ۲۴، اسماعیلی در بخش زیادی از سخنان خود به طور مکرر مساله حضورش را به خواست مردم ارجاع می‌داد و یا حتی از زبان مردم درباره نظرات آنان درباره دولت سید ابراهیم رئیسی نقل قول می‌کرد و یا به گونه ای برخورد می‌کرد که گویا آمار و ارقام دقیق یا دستکم نظرسنجی کامل در جیبش برای اینگونه اظهارات دارد و جای تعجب و البته پرسش است که باید از این کاندیدا‌ها پرسید نظرات مردم چگونه و کی و چه وقت به آنان الهام شده است؟

شکست دولت سیزدهم و وعده‌های ناتمام

این در شرایطی است که تقریبا می‌توان گفت که وعده‌های دولت سیزدهم در تمامی ابعاد خود دچار شکست جدی شد. وعده ساخت سالانه یک میلیون مسکن که یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین وعده‌های این دولت محسوب می‌شد، با شکست کامل به بایگانی سپرده شد و حتی در ادامه، تقلیل این وعده به سالی ۵۰۰ هزار واحد نیز به هیچ نتیجه ای نرسید.

در مساله رشد پایه پولی نیز با بحران جدی مواجه هستیم. نرخ رشد نقطه‌به‌نقطه پایه پولی در فروردین‌ماه ۱۴۰۰ برابر با ۲۷.۴ درصد بود، با‌این‌حال پس از اجرایی شدن کنترل ترازنامه‌ای نرخ رشد نقطه‌به‌نقطه پایه پولی افزایش یافت و در فروردین‌ماه ۱۴۰۲ به ۴۵ درصد رسید.

کما اینکه بر اساس آمار مرکز تورم در اردیبهشت ۱۴۰۳، تورم نقطه به نقطه خانوار‌های کشور، ۳۱ درصد بوده است؛ یعنی خانوار‌های کشور به طور میانگین، ۳۱ درصد بیشتر از اردیبهشت ۱۴۰۲ برای خرید یک «مجموعه کالا‌ها و خدمات یکسان» هزینه کردند.

همچنین لازم به ذکر است که در اردیبهشت ۱۴۰۳، تورم ماهانه خانوار‌های کشور برابر ۲.۸ درصد بوده است. تورم ماهانه برای گروه «خوراکی‌ها، آشامیدنی‌ها و دخانیات» ۱.۸ درصد و برای گروه «کالا‌های غیرخوراکی و خدمات» ۳.۳ درصد بوده است.
تنها نگاهی ساده به این آمار در کنار رشد عجیب و غریب نرخ طلا و ارز و البته وضعیت اسفبار بورس نشان از شکست تمام عیار مدیریت اقتصادی کشور دارد.

بیشتر بخوانید: انتخابات در ایران ذاتا تبدیل به دو قطبی می‌شود/ آیا احمدی نژاد می‌تواند دو قطبی جلیلی - لاریجانی را بشکند؟

قیمت یک گرم طلای ۲۴ عیار در سال ۱۴۰۰ در شرایطی حدود یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان بود که در پایان سال ۱۴۰۲ همان مقدار طلا به هر گرم به رقم چهار میلیون و ۱۰۰ هزار تومان رسید.
قیمت دلار در سامانه خود بانک مرکزی نیز در حالی سال ۱۴۰۲ به رقم ۴۳ هزار تومان رسید که در سال ۱۴۰۰، نرخ دلار در بالاترین رقم خود به ۲۷ هزار تومان رسیده بود.
تنها کنار هم گذاشتن همین ارقام و اعداد خود نشان از وضعیت نا به سامان اقتصادی در دولت سیزدهم را به رخ می‌کشد.

بحران‌های کشور در حوزه‌های سیاست خارجی، فرهنگی و اجتماعی

از سوی دیگر در مساله سیاست خارجی کشور نیز همچنان بحران هایی چون عدم دستیابی به راهی برای احیای برجام در کنار فشار روزافزون تحریم‌های فزاینده و عدم پیوستن کشور به FATF را می‌توان بخشی از کارنامه ای دانست که امروز محمد مهدی اسماعیلی سعی در دفاع از آن داشت.

کما اینکه در ابعاد فرهنگی نیز، شاهد شکست‌های دولت بوده ایم، جشنواره فیلم به عنوان اصلی‌ترین ویترین فرهنگی دولت با انواع مشکلات مواجه شد و بسیاری دو دوره اخیر آن را «جشنواره فیلم اوج» لقب دادند. عدم حضور کارگردانان و سینماگران برجسته در این جشنواره مهم و رویگردانی آنان از مهم‌ترین جشنواره دولتی سینمایی کشور و البته تنش‌های جدی اجتماعی در زمان دولت سیزدهم را نیز باید بخشی از کارنامه این دولت دانست که حالا محمد مهدی اسماعیلی به عنوان وزیر ارشاد سعی در آن دارد تا سوار بر موج احساسی گفتمان شکست خورده دولت در بیشتر حوزه‌ها را پیروز نشان دهد.

این البته در شرایطی است که بسیاری از تحلیلگران همچنان حضور اسماعیلی را نه به عنوان یک کاندیدایی قطعی که تنها از بابت حضور در مناظره‌ها و به عنوان کاندیدای نیابتی ارزیابی می‌کنند. اول اینکه او در مناظره‌ها به عنوان ناجی و حامی و مدافع عملکرد دولت سیزدهم وارد خواهد شد و دوم در زمان لازم با ائتلاف یا کنار کشیدن به نفع یک کاندیدای خاص سهم بخشی از دولت سیزدهم و کابینه دولت رئیسی را نیز در جریان تغییر و جا به جایی دولت‌ها حفظ خواهد کرد.

در این شرایط به نظر می‌رسد اسماعیلی کار سختی در پیش داشته باشد. قطعا تا زمان آغاز تبلیغات انتخابات و رسیدن به دوران مناظره‌ها و با دور شدن از فضای احساسی فعلی، نامزد‌ها نه به یکدیگر و نه به کارنامه دولت سید ابراهیم رئیسی رحمی نخواهند کرد و شمشیر نقد را بی رحمانه به روی هم می‌کشند.

به گزارش اقتصاد ۲۴، در چنین شرایطی و با این روند پیش بینی‌ها دیگر عجیب نیست که دولت لازم دیده است دستکم کاندیدا و شاید کاندیدا‌هایی (نام محمد مخبر و محسن منصوری و غلامحسین اسماعیلی به عنوان کسانی که شاید نامزد شوند نیز مطرح است) را در صحنه آماده داشته باشد تا از کارنامه نه چندان قابل دفاع دولت سیزدهم، دفاع کنند. با این ایده دیگر سوال خبرنگاری که در صحنه از اسماعیلی می‌پرسد آیا تا انتها در صحنه می‌مانید عجیب نخواهد بود.

البته که نباید فراموش کنیم بسیاری دولت سیزدهم را دولت سوم محمود احمدی نژاد لقب داده بودند و با توجه به نقش بزرگ و تعیین کننده کابینه احمدی نژاد در دولت سیزدهم، حالا با ثبت نام احمدی نژاد در چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری، بعید نیست که او (در صورت تایید صلاحیت) به عنوان مدافع دولت سیزدهم ظاهر شود.

احمدی نژاد البته در بخشی از سخنان خود بعد از ثبت نام نیز گفت: «دخالت‌های بی رویه دولت رفع موانع و گشایش هر چه بیشتر برای فعالان اقتصادی و کار آفرینان و بستر سازی برای توسعه سرمایه گذاری داخلی و خارجی خواهد بود. اعتقاد راسخ دارم که مبارزه جامع با مظاهر فقر و تنگدستی و ارتقاء سطح درآمد‌ها و شاخص‌های رفاه و برخورداری از طریق تولید حداکثری ثروت از نظر هدفگذاری و برنامه ریزی شالوده اساسی برای ریل گذاری دیگر برنامه‌ها در توسعه همه جانبه کشور و تامین منافع و تضمین مصالح ملی منطقه‌ای و بین المللی خواهد بود.»
با توجه به کارنامه به شدت ضد مذاکره و دیگرستیزانه دولت‌های نهم و دهم البته که این ادعا‌های احمدی نژاد نیز محل تردید‌های جدی است.

احمدی نژاد نیز در همه دو دهه گذشته همواره نشان داده که چندان روحیه و نظرات قابل پیش بینی ندارد و باید منتظر ماند و دید که در نهایت سمت خود را در کدام سوی این میدان انتخاب می‌کند!