همه چیز درباره نقدینگی در علم اقتصاد به زبان ساده

اقتصاد۲۴- شیوا سپهری: نقدشونده‌ترین دارایی‌ها، نقدینگی است، زیرا می‌توان آن را برای کالا‌ها و خدمات فوراً بدون از دست دادن ارزش «فروخت». نقدینگی به این پرسش اشاره دارد که یک دارایی چقدر آسان و سریع می‌تواند خرج شود. این معیار اندازه گیری وجهی است که یک شخص، سازمان یا نهاد دارای وجه نقد برای انجام تعهدات کوتاه مدت و فوری در دست دارد. در حسابداری، نقدینگی دارایی‌های جاری برای پرداخت بدهی‌های جاری است. به صورت کلی، در اقتصاد به جمع پول و شبه پول «نقدینگی» (Liquidity) می‌گویند.

استراتژی‌های سرمایه گذاری اغلب نقدینگی را در اولویت قرار می‌دهند تا اطمینان حاصل شود که دارایی‌ها می‌توانند به سرعت در پاسخ به تغییرات بازار یا فرصت‌های سرمایه گذاری تعدیل شوند. برخی از بازار‌ها نقدشوندگی بیشتری نسبت به سایرین دارند. در بازارها، نقدینگی به موجودی کافی اطلاق می‌شود که برای اطمینان از اینکه سفارش‌های خرید و فروش تاثیر زیادی بر قیمت‌ها نگذارد، لازم است.

سهولت در معاملات

نقدینگی همچنین معیاری است که نشان می‌دهد چگونه می‌توان معاملات را با یک ابزار خاص یا اوراق بهادار انجام داد. به عنوان مثال، یک اوراق قرضه دولتی یا یک سهم در یک شرکت بورسی به راحتی قابل قیمت گذاری است و می‌تواند بلافاصله معامله شود. اگر هنگام خرید یا فروش، تغییر قیمت عمده‌ای رخ دهد به این معنی است که نقدشوندگی ندارد. یک مثال برای فهم موضوع می‌تواند تفاوت بین آب و یخ باشد. تصور کنید نوشیدن مایع آب نشان دهنده توانایی شما برای خرید فوری چیز‌ها است. هنگامی که آب به شکل مایع است، می‌توانید بلافاصله آن را بنوشید، دارای نقدینگی بالایی است. وقتی یخ می‌شود، نمی‌توانید فوراً آن را بنوشید بلکه باید صبر کنید تا ذوب شود. دانشنامه کمبریج تعریف زیر را از نقدینگی ارائه می‌دهد: «دارایی که به شکل پول در دسترس هستند یا به راحتی می‌توان آن را به پول تبدیل کرد.»

نقدینگی در بازار‌ها

به گزارش اقتصاد۲۴ هنگامی که یک بازار به طور منظم معامله می‌شود، نقدینگی آن بالا است. این به این دلیل است که حجم خریداران و فروشندگان در آن بازار یک جریان آزاد تجارت ایجاد می‌کند، زیرا همیشه کسی هست که مایل به خرید یا فروش است. یک فروشنده می‌تواند به سرعت در یک بازار خریدار پیدا کند بدون اینکه مجبور باشد قیمت دارایی را کاهش دهد تا آن را جذاب‌تر کند. همین امر در مورد خریداران نیز صدق می‌کند. آن‌ها مجبور نیستند برای یافتن دارایی مورد نظر خود هزینه اضافی بپردازند. اگر خریداران و فروشندگان بسیار کمی وجود داشته باشد از آنجا که معاملات، به ندرت اتفاق می‌افتد، بازار نقدینگی ندارد. هنگامی که تعداد زیادی سفارش برای خرید و فروش در بازار پایه وجود دارد، احتمال بیشتری وجود دارد که بالاترین قیمتی که هر خریدار مایل به پرداخت است و حداقل قیمتی که هر فروشنده آماده پذیرش آن است به هم نزدیک‌تر شود.

بیشتر بخوانید: اقتصاد ایران چگونه از تله فقر عبور می‌کند؟

در دنیای بازارها، فارکس نقدشونده‌ترین دارایی در سطح جهان است، زیرا حجم و فراوانی بالایی دارد که با آن معامله می‌شود. معمولاً برای ارز‌های فیات مانند دلار آمریکا/ین، پوند انگلیس/دلار آمریکا، یورو/پوند انگلیس، یورو/دلار آمریکا و یورو/ین، پیشنهاد بسیار زیادی وجود دارد.

چرا نقدینگی مهم است؟

در اینجا چند مورد از مزایای حسابرسی نقدینگی به طور منظم آورده شده است:

سلامت مالی کسب و کار: برای انجام تعهدات مالی باید پول نقد کافی داشته باشید. نگه داشتن پول نقد زیاد می‌توان فرصت‌های سرمایه گذاری و رشد مهمی را روی میز بگذارد. اندازه گیری نقدینگی به شما کمک می‌کند تعادل مناسب را پیدا کنید، سلامت مالی شرکت خود را زیر نظر بگیرید و آن را برای رشد استراتژیک خود سرمایه گذاری کنید.

تضمین وام یا سایر منابع مالی: بانک‌ها و سرمایه گذاران به نسبت‌های نقدینگی در تعیین توانایی شرکت برای پرداخت بدهی نگاه می‌کنند و به شما وام می‌دهند.

معیار مقایسه با سایر شرکت‌ها در صنعت: با ردیابی کار‌هایی که سایر شرکت‌های مشابه و با عملکرد بالا در صنعت انجام می‌دهند می‌توانید اهدافی را تعیین کنید و به آن‌ها دست یابید.

محاسبات نقدینگی

برای یک فرد، شرکت یا هر سازمانی، نقدینگی در حسابداری معیاری از توانایی آن‌ها برای پرداخت قبوض و بدهی‌های خود در زمان سررسید بدهی است. نقدینگی توانایی آن‌ها را برای دسترسی به پول در زمانی که به آن نیاز دارند اندازه گیری می‌کند. در دنیای حسابرسی، ارزیابی نقدینگی به معنای ارزیابی تعهدات مالی است که ظرف دوازده ماه آینده سررسید می‌شوند. این کار را با مقایسه دارایی‌های نقدی با بدهی‌های جاری انجام می‌دهید. شاخص نقدینگی یک واحد تجاری است. نسبت سریع با استفاده از فرمول زیر محاسبه می‌شود:

نسبت سریع = (دارایی‌های جاری – موجودی ها) ÷ بدهی‌های جاری

یا

(پول نقد یا معادل آن + اوراق بهادار قابل فروش + حساب‌های دریافتی) ÷ بدهی‌های جاری

حساب‌های دریافتی به پولی اطلاق می‌شود که یک شرکت از مشتریانش طلبکار است.

نقدینگی در بانکداری

در بانکداری، نقدینگی یک نگرانی اصلی است. در تاریخ بانکداری، کمبود نقدینگی یکی از شایع‌ترین دلایل ورشکستگی بانک‌ها بوده است. اگر یک مؤسسه مالی دارایی‌ها را به شکل نقدی نگه دارد، تمایل دارد درآمد حاصل از آن دارایی‌ها را کاهش دهد و وجه نقد هیچ بهره‌ای دریافت نمی‌کند. در نتیجه، بانک‌ها همواره سعی می‌کنند تا جایی که می‌توانند دارایی‌های نقدی را کاهش دهند. با این حال، اگر آن‌ها نقدینگی کافی برای پاسخگویی به خواسته‌های سپرده‌گذاران خود را نداشته باشند، در معرض خطر سقوط قرار می‌گیرند. چراکه انبوهی از مردم پول خود را با وحشت برداشت می‌کنند. اکثر بانک‌ها امروزه سعی می‌کنند میزان نقدینگی مورد نیازشان را پیش‌بینی کنند و ترتیبات اعتباری آماده برای موارد اضطراری را در نسبت با سایر بانک‌ها حفظ کنند.

نقدینگی مهم است، زیرا در برابر شوک‌های بازار بانک‌ها را حفظ می‌کند و ثبات را در طول تلاطم اقتصادی تضمین می‌کنند. از زمان بحران مالی جهانی ۲۰۰۸، کارشناسان مالی در سرتاسر جهان نسبت به سطح نقدینگی بانک‌ها بسیار سخت‌گیرتر شده‌اند. فدرال رزرو آمریکا در وب سایت خود اظهار نظر زیر را منتشر کرده است: «با گذشت زمان، بانک‌ها شکست خورده‌اند یا به کمک دولت نیاز داشتند، زیرا سرمایه ناکافی، کمبود نقدینگی یا ترکیبی از این دو را داشتند.» فدرال رزرو از زمان بحران مالی برای افزایش سطح نقدینگی و سرمایه در سازمان‌های بانکی تلاش کرده است.