مشخصات تانک سبک ام۸

اقتصاد ۲۴- در حالی که استفاده از تانک‌های سبک در طول زمان در میدان نبرد مدرن کاهش یافته بود، ارتش ایالات متحده به دنبال افزودن چنین وسیله نقلیه‌ای به ارتش در تلاش برای جایگزینی تانک ام ۵۵۱ شرایدن خود شد.

این نوع تانک که سرعت و قدرت آتش را در یک بسته کامل ترکیب می‌کرد می‌توانست به راحتی توسط هواپیما‌های فعلی موجود در ارتش آمریکا مانند سی ۱۳۰ هرکولس به هوا منتقل و توسط واحد‌های در حال عملیات در نزدیکی خط مقدم مستقر شود. از آنجایی که پرسنل هوابرد عموماً از سلاح‌های سبک استفاده می‌کردند، افزودن چنین تانکی می‌توانست یک مزیت تاکتیکی را در میدان ایجاد کند.

تاریخچه توسعه ام۸

ام۸ یک تانک سبک است که توسط شرکت آمریکایی اف ام سی کورپوریشن ساخته شده است. در اواسط سال ۱۹۹۲، ارتش ایالات متحده، شرکت ام ام سی را برای طراحی و ساخت خودروی زرهی خود برای جایگزینی خودروی شناسایی سبک ام ۵۵۱ شرایدن که عمدتاً توسط ایالات متحده استفاده می‌شود، انتخاب کرد. در مجموع شش نمونه اولیه با نام ایکس ام۸ در نهایت برای ارتش ایالات متحده ساخته شد.

تانک سبک M۸

ام۸ بعداً توسط ارتش ایالات متحده در اواخر سال ۱۹۹۵ طبقه بندی شد و در ابتدا برای تولید در سال ۱۹۹۶ برنامه ریزی شد. پروژه ام۸ در سال ۱۹۹۷ به دلایل اختصاص بودجه برای سایر اولویت‌های ارتش ایالات متحده لغو شد. ام۸ همچنین قابلیت حمل با هواپیما‌های ترابری نظامی را داشت.

موتور ام۸

نیروی تانک از یک موتور دیزلی سری ۶V-۹۲TIA شرکت دیترویت دیزل تامین می‌شود که می‌تواند بین ۵۵۰ تا ۵۸۰ اسب بخار قدرت تولید کند. این معادل سرعت عملیاتی ۴۵ مایل در ساعت در جاده‌ها و برد عملیاتی تقریباً ۲۸۰ مایل است. به عنوان یک تانک سبک جمع و جور، این سیستم با طرح حفاظت زرهی در سطح پایه زیر ۱۹ تن وزن است و خدمه آن شامل سه پرسنل متشکل از راننده، فرمانده تانک و توپچی است. راننده در مرکز جلوی بدنه با فرمانده و توپچی در برجک می نشینند. ابعاد کلی شامل ۸.۹ متر طول، ۲.۶۹ متر عرض و ۲.۵۵ مترارتفاع است.

تانک سبک M۸

تسلیحات ام۸

تسلیحات اصلی ام۸ شامل یک اسلحه ۱۰۵ میلی متری ام۳۵ است که به طور کامل در هر دو محور با ارتفاع +۲۰ درجه و فرورفتگی -۱۰ درجه نصب شده است. تراورس برجک ۳۶۰ درجه کامل است. تراورس برجک و ارتفاع سلاح هیدرولیک با کنترل‌های دستی برای استفاده اضطراری است.

تانک سبک M۸

ام۸ مجهز به یک سیستم بارگذاری مهمات خودکار واقع در سمت چپ برجک با ۲۱ گلوله ۱۰۵ میلی متری آماده شلیک است. با این نوع سیستم، تانک دارای سرعت شلیک ۱۲ گلوله در دقیقه است. این اسلحه می‌تواند طیف کاملی از مهمات را مانند مهمات ضد نفرو ضد تانک با انفجار قوی شلیک کند. همچنین یک مسلسل ۷.۶۲ میلی متری در سمت راست سلاح اصلی و یک مسلسل سنگین ۱۲.۷ میلی متری بر روی برجک فرمانده نصب شده است.

طراحی و حفاظت ام۸

بدنه و برجک ام۸ بر روی زره آلومینیومی ساخته شده است که از تانک در برابر شلیک سلاح‌های کوچک و ترکش‌ها محافظت می‌کند. این خودرو همچنین می‌تواند به زره مدولار برای افزایش حفاظت در برابر موشک‌های هدایت شونده ضد تانک و سلاح‌های انفجاری دست ساز مجهز شود.

طرح ام۸ شبیه یک تانک جنگی اصلی است که موقعیت راننده در جلو، برجک در وسط و پاورپک در عقب قرار دارد. راننده در جلوی وسیله نقلیه در مرکز نشسته است. فرمانده و توپچی در برجک می‌نشینند. فرمانده در پشت توپچی نشسته است و دارای یک گنبد قابل چرخش است.

تانک سبک M۸

طراحی ایکس ام۸ با سه سطح حفاظت زرهی ممکن (همه از جمله تیتانیوم) انجام شد. "سطح I" با طرح حفاظتی پایه ارائه شده بود که وزن خودرو را تا حدود ۱۹.۲۵ تن نگه می‌داشت و به تانک خاصیت "قابل رها شدن از هوا" می‌داد. "سطح II" حفاظت بیشتر خدمه را با وزن اضافی (۲۲.۲۵ تن در کل) و از دست دادن قابلیت قابل رها کردن در هوا را فراهم می‌کند. حفاظت "سطح III" حداکثر حفاظت زرهی را برای خدمه ارائه می‌کرد در حالی که قابلیت حمل و نقل با سی-۱۳۰ را نداشت.

موتور ام۸

ام۸ دارای یک موتور شش سیلندر دیترویت دیزل مدل ۶V-۹۲TA است که ۵۵۰ اسب بخار در ۲۴۰۰ دور در دقیقه با سوخت JP۸ و ۵۸۰ اسب بخار در سوخت دیزل DF۲ تولید می‌کند. این موتور به گیربکس هیدرومکانیکی HMPT-۵۰۰-۳EC ساخت جنرال داینامیکس دیفنس سیستمز که قبلاً در ام۲ بردالی نصب شده است متصل شده است.

تانک سبک M۸

سرنوشت پروژه

با وجود ماهیت امیدوار کننده پروژه ایکس ام۸، ارتش ایالات متحده تصمیم گرفت که همه ام ۵۵۱ شرایدن‌های خود را جایگزین نکند. به این ترتیب، این برنامه پس از تکمیل ۶ نمونه اولیه لغو شد.

در سپتامبر ۲۰۰۶، دیفنس یونایتد از تانک سبک "تندربولت ۱۲۰mm" رونمایی کرد که در اصل ایکس ام۸ با قابلیت‌های بهبود یافته از جمله یک تفنگ اصلی ۱۲۰ میلی متری ایکس ام۲۹۱، سیستم کنترل آتش کامپیوتری، پاورپک هیبریدی، حفاظت زرهی بهبود یافته و دید در شب استاندارد شده فلیر بود.