بمب افکن b۱ لنسر آمریکا؛ ترسناک و بی‌رحم

اقتصاد۲۴- b۱ لنسر (B-۱B Lancer) که نمادی از دهه‌های آخر جنگ سرد به شمار می رود، در اصل به عنوان یک بمب افکن هسته‌ای استراتژیک با قابلیت انجام پرواز در ارتفاع کم برای مخفی ماندن از رادار‌های هشدار اولیه شوروی طراحی شد. با پایان جنگ سرد، b ۱ لنسر به طور گسترده برای پشتیبانی از عملیات های هوایی نزدیک و ماموریت‌های بمباران تاکتیکی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا استفاده شده است.

B-۱ چند ماموریتی که بزرگترین محموله سلاح‌های هدایت شونده و غیر هدایت شونده را حمل می‌کند، به عنوان ستون فقرات نیروی بمب افکن دوربرد آمریکا محسوب می‌شود. این بمب افکن می‌تواند به سرعت مقادیر عظیمی از سلاح‌های دقیق و غیردقیق را در هر نقطه از جهان تحویل دهد.

تاریخچه توسعه b۱ لنسر

B-۱A در ابتدا در دهه ۱۹۷۰ به عنوان جایگزینی برای B-۵۲ توسعه یافت. چهار نمونه اولیه از این بمب افکن راهبردی دوربرد و پرسرعت (۲.۲ ماخ) در اواسط دهه ۱۹۷۰ توسعه و آزمایش شد، اما این برنامه در سال ۱۹۷۷ قبل از شروع به تولید لغو شد. آزمایش پرواز تا سال ۱۹۸۱ ادامه یافت.

B-۱B یک نوع بهبود یافته است که توسعه آن توسط دولت ریگان در سال ۱۹۸۱ آغاز شد. تغییرات عمده شامل افزودن ساختار اضافی برای افزایش بار ۷۴۰۰۰ پوندی، رادار بهبود یافته و کاهش سطح مقطع رادار بود.

اولین B-۱ تولیدی در اکتبر ۱۹۸۴ پرواز کرد و اولین B-۱B در ژوئن ۱۹۸۵ به پایگاه نیروی هوایی دیس در تگزاس تحویل داده شد. قابلیت عملیاتی اولیه در ۱ اکتبر ۱۹۸۶ به دست آمد. B-۱B نهایی در ۲ مه ۱۹۸۸ تحویل داده شد.

بیشتر بخوانید: بی ۵۲ ؛ بمب افکن بی رحم و مرگبار آمریکا

رکوردهای b۱ لنسر

B-۱B تقریباً ۵۰ رکورد جهانی برای سرعت، بار، برد و زمان صعود در کلاس خود دارد. انجمن ملی هوانوردی B-۱B را برای تکمیل یکی از ۱۰ رکورد به یاد ماندنی‌ترین پرواز در سال ۱۹۹۴ به رسمیت شناخت. آخرین رکورد‌ها در سال ۲۰۰۴ رسمی شدند.

عملیات‌های b۱ لنسر

B-۱B برای اولین بار در نبرد برای پشتیبانی از عملیات علیه عراق در طول عملیات روباه صحرا در دسامبر ۱۹۹۸ استفاده شد. در سال ۱۹۹۹، شش فروند B-۱ در عملیات نیرو‌های متفقین مورد استفاده قرار گرفت. در طول شش ماه اول عملیات آزادی پایدار، هشت فروند B-۱ نزدیک به ۴۰ درصد از کل تناژ تحویل شده توسط نیرو‌های هوایی ائتلاف را کاهش دادند.

ویژگی‌های b۱ لنسر

B-۱ لنسر یک سیستم تسلیحاتی بسیار همه کاره و چند ماموریتی است. رادار دیافراگم مصنوعی B-۱B قادر به ردیابی، هدف قرار دادن و درگیری وسایل نقلیه در حال حرکت و همچنین حالت‌های خود هدف گیری و تعقیب روی زمین است. علاوه بر این، یک سیستم ناوبری اینرسی به کمک سیستم موقعیت یاب جهانی بسیار دقیق، خدمه هواپیما را قادر می‌سازد بدون کمک ناوبری زمینی حرکت کنند و همچنین با اهدافی با دقت بالایی درگیر شوند. رادیو‌های کامبت تراک ۲ یک اتصال امن فراتر از خط دید را فراهم می‌کند.

به گزارش اقتصاد۲۴ در یک محیط هدف گیری حساس به زمان، خدمه هواپیما می‌توانند از داده‌های هدف گیری از مرکز عملیات هوایی ترکیبی در مسیر کامبت تراک ۲  استفاده کنند و سپس به اهداف جدید سریع حمله کنند. این توانمندی به طور موثر در عملیات آزادی پایدار و آزادی عراق به نمایش گذاشته شد.

فرم پیکربندی ترکیبی بال/بدنه B-۱B، بال‌های هندسی متغیر و موتور‌های پس‌سوخت توربوفن ضمن فراهم کردن برد طولانی، مانورپذیری و سرعت بالا برای این بمب افکن در عین حال موجب افزایش بقای آن می شود.

تجهیزات جنگ الکترونیک b۱ لنسر

تجهیزات پارازیت الکترونیکی خود حفاظتی B-۱B، گیرنده هشدار رادار (ALQ-۱۶۱) و سیستم اقدامات متقابل، یک سیستم دفاعی یکپارچه و قوی است که از نفوذ به حریم هوایی متخاصم پشتیبانی می‌کند. سیستم اقدامات متقابل الکترونیکی ALQ-۱۶۱ طیف کامل ساطع کننده‌های تهدید دشمن را رصد و شناسایی می‌کند و سپس تکنیک پارازیت مناسب را به صورت خودکار یا از طریق ورودی‌های اپراتور اعمال می‌کند.

مشخصات فنی کلی B-۱ لنسر

نوع: هواپیما‌های نظامی / هواپیما‌های بمب افکن نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا

سازنده: بوئینگ

اپراتور: نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا

تسلیحات: ۸۴ بمب ۵۰۰ پوندی Mk-۸۲ یا ۲۴ بمب ۲۰۰۰ پوندی Mk-۸۴. تا ۸۴ مین دریایی Mk-۶۲، ۵۰۰ پوندی یا ۸ مین دریایی Mk-۶۵ Quick Strike ۲۰۰۰ پوندی؛ ۳۰ مهمات خوشه‌ای (CBU-۸۷، ۸۹، ۹۷) یا ۳۰ مهمات ارتقاء یافته (CBU-۱۰۳، ۱۰۴، ۱۰۵). تا ۲۴ مهمات ۲۰۰۰ پوندی GBU-۳۱ یا ۱۵، ۵۰۰ پوندی GBU-۳۸ مهمات حمله مستقیم مشترک؛ حداکثر ۲۴ موشک AGM-۱۵۸A مشترک هوا به سطح و مهمات حمله مستقیم لیزری GBU-۵۴

موتور: ۴ موتور توربوفن جنرال الکتریک F۱۰۱-GE-۱۰۲ با پس سوز

سرعت: ۹۰۰ مایل در ساعت (۱.۲ ماخ در سطح دریا)

برد: بین قاره‌ای

خدمه: چهار نفر (فرمانده هواپیما، کمک خلبان و دو افسر سیستم‌های تسلیحاتی)