نگاهی اجمالی به حوزه اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران

اقتصاد۲۴-موجودیت و بالندگی شهر تهران برآیند سه رکن اساسی است که عبارتند از شهر (فضای کالبدی و کارکردی مناسب)، شهروند (مسولیت پذیر) و مدیریت شهری (شهروند مدار) می‌باشد و کیفیت ارتباطات و تعاملات این سه رکن با یکدیگر و با نظام سیاسی و اداری کشور و محیط اقتصادی - فرهنگی ملی و فراملی، تعیین کننده ظرفیت توسعه یابی و سطح توسعه یافتگی شهر تهران است. برای رسیدن به آن نیازمند برخورداری از نظام مدیریت یکپارچه و مبتنی بر اصول حکمروایی خوب شهری با نقش آفرینی شهرداری تهران از یک سازمان خدماتی به یک نهاد اجتماعی و بازیگری کلیدی در عرصه دیپلماسی شهری و حکمروایی جهانی حوزه توسعه شهری، هستیم.

با توجه به گسترده این حوزه و ارتباط گسترده آن با موضوعات مختلف زندگی اجتماعی، فرهنگی و رفاهی شهروندان، موضوعات مختلفی در دو دهه گذشته، تأثیرات گوناگونی بر شاخص‌های سنجش و به دنبال آن بر اثربخشی برنامه‌های اجرایی گذاشته است. مباحثی از قبیل؛ فاصله‌های طبقاتی فقر و محرومیت، حاشیه نشینی، نابرابری‌های اقتصادی، افزایش فساد، توزیع ناعادلانه امکانات و ... تهران را از فرهنگ، سلامت، رفاه، تأمین اجتماعی، فرصت‌های برابر، توزیع مناسب امکانات دور نموده که بسیاری از آن منتج به عملکرد نامناسب مدیریت شهری خاصه در چند سال گذشته می‌باشد.

در حال حاضر شهرداری تهران با بکارگیری حدود ۹۰۰۰ نفر در حوزه اجتماعی و فرهنگی در قالب سازمان فرهنگی و هنری، معاونت امور اجتماعی (با حدود ۱۳ زیر مجموعه)، مناطق ۲۲ گانه، نواحی، محلات و ... و با اختصاص بودجه‌ای در خور توجه، عملا به یک موجودیت منفعل، بدون کارکرد و تقریبا بدون اقتدار و خالی از وجاهت اجتماعی و فرهنگی در بین همگان تبدیل شده است؛ لذا ضروریست در اولین گام طرح تحول حوزه اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران با نگاه اولویتی به بازنگری در سیاست‌ها و رویکرد‌های مدیریتی، اصلاح ساختاری، اصلاح فرآیندها، اصلاح مأموریت ها، اصلاح بودجه ریزی این حوزه، ارزشیابی و بازنگری در منابع انسانی موجود و ... صورت پذیرد. بدیهی است میزان موفقیت در گام‌های برنامه پیشنهادی و اثربخشی برنامه‌های آتی، منوط به تدوین و اجرای این طرح می‌باشد.

سیده ناهید کریمی/ کارشناس مسائل فرهنگی - اجتماعی و مدرس دانشگاه