
اقتصاد۲۴- ریما رامینفر، یکی از هنرمندان نامآشنا است که طی بیش از دو دهه فعالیت در عرصه تئاتر، سینما و تلویزیون، نقشهای ماندگاری را ایفا کرده است. او بیشتر با نقش «هما» در سریال موفق و پرطرفدار پایتخت شناخته میشود، اما دایره فعالیتهایش بسیار گستردهتر از این نقش تلویزیونی است.
ریما رامینفر متولد ۵ فروردین ۱۳۴۹ در تهران است. او پس از دریافت دیپلم در سال ۱۳۶۷، ابتدا در رشته گرافیک ادامه تحصیل داد، اما خیلی زود تصمیم گرفت برای تحصیلات بیشتر به آلمان مهاجرت کند. او چند سال در آلمان زندگی کرد و در دانشگاهی مشغول به تحصیل شد، اما در نهایت مسیرش را به ایران بازگرداند و در دانشگاه آزاد اسلامی، رشته نمایش را ادامه داد. او مدرک کارشناسی در رشته نمایش و کارشناسی ارشد در رشته کارگردانی تئاتر دارد. همچنین دورههای بازیگری را نزد استاد سمندریان گذرانده است؛ استادد بلامنازعی که هنرمندان بسیاری را در این عرصه تربیت کرده است.
ریما رامینفر بازیگری خود را از سال ۱۳۷۶ آغاز کرد؛ زمانی که در نمایشی به نام شب بخیر مادر به کارگردانی حامد محمدطاهر روی صحنه رفت. از همان سال وارد حوزه نمایشنامهنویسی و کارگردانی تئاتر هم شد. نخستین نمایشنامهاش با عنوان پس تا فردا در جشنواره تئاتر فجر اجرا شد و موفق شد جایزه سوم نمایشنامهنویسی را از آن خود کند. او سپس وارد سینما شد و با فیلم نان، عشق و موتور ۱۰۰۰ نخستین حضور سینماییاش را تجربه کرد. نخستین تجربه تلویزیونیاش نیز در سال ۱۳۸۲ با سریال من یک مستاجرم رقم خورد.
اگرچه ریما رامینفر در بسیاری از آثار سینمایی و تلویزیونی ایفای نقش کرده، اما اوج شهرت و محبوبیت او بیتردید به نقش «هما» همسر نقی معمولی در مجموعه سریالهای پایتخت بازمیگردد. او در کنار بازیگرانی همچون محسن تنابنده، نقشآفرینی تأثیرگذاری داشت و هما به شخصیتی قابلاعتماد، مهربان و باوقار برای مخاطبان تبدیل شد. ریما رامینفر بارها تأکید کرده که برای این نقش انرژی زیادی صرف کرده و حتی برای حضور در فصلهای مختلف سریال، ۵۰ روز از خانوادهاش دور مانده که برای او به عنوان مادر کاری سخت و چالشبرانگیز بوده است.

ریما رامینفر همواره در مصاحبههایش تأکید کرده که انتخاب نقش برایش بسیار مهم است. او به نقشهایی که شخصیتپردازی عمیق دارند و میتوانند ارتباط احساسی با مخاطب برقرار کنند، علاقهمند است. با وجود پیشنهادهای مختلف، هیچگاه از مسیر تئاتر جدا نشد و همچنان ارتباطش را با صحنه حفظ کرده است. این موضوع او را از بسیاری از بازیگران همدورهاش متمایز کرده است.
ریما رامینفر در مصاحبههای مختلف از علایق شخصی خود گفته است. او سفر کردن را بسیار دوست دارد و فرقی نمیکند به کجا برود؛ هدفش دیدن فرهنگها و مردم گوناگون است. از مردم شمال ایران به عنوان انسانهایی خونگرم و مهماننواز یاد کرده و گفته غذاهای محلی شمالی را بسیار دوست دارد. همچنین از علاقهاش به ورزش، بهویژه والیبال سخن گفته است.
در پاسخ به پرسشی درباره اینکه اگر بازیگر نمیشد، چه میکرد، گفته: «شاید یک کافه کتاب راه میانداختم، جایی که بتوان هم قهوه خورد، هم کتاب خواند.»

ریما رامینفر همسر امیر جعفری، بازیگر نامآشنای سینما و تلویزیون است. آشنایی آنها به سالها قبل و در جریان یک تئاتر بازمیگردد. به گفته امیر جعفری، آنها مدت ۸ سال نامزد بودند، اما به دلیل مشکلات مالی نتوانستند زود ازدواج کنند. این زوج اکنون صاحب پسری به نام آیین هستند.
پدر ریما، ابوالحسن رامینفر، بنیانگذار شرکت آرملات و اهل روستایی در اطراف اصفهان بوده است. ریما در مصاحبهای گفته که طلاق پدر و مادرش تأثیر زیادی بر زندگیاش گذاشته و حتی پس از سالها، هنوز از تبعات آن رنج میبرد. او تأکید کرده که تمام تلاشش را میکند تا فرزندش را از هرگونه آسیب دور نگه دارد.
ریما رامینفر در کنار همسرش، یکی از هنرمندانی بود که در انتخابات ریاستجمهوری سال ۱۳۹۲ از حسن روحانی حمایت کرد. او از جمله ۱۴۰ هنرمند ایرانی بود که در حمایت از انصراف محمدرضا عارف به نفع روحانی، طوماری امضا کرد.
هتل (۱۴۰۲)
ویلای ساحلی (۱۴۰۱)
ملاقات خصوصی (۱۴۰۰)
زیر نظر (۱۳۹۷)
چهل و هفت (۱۳۹۶)
سوفی و دیوانه (۱۳۹۵)
ابد و یک روز (۱۳۹۴)
زاپاس (۱۳۹۴)
فصل نرگس (۱۳۹۴)
مرگ ماهی (۱۳۹۳)
سیزده (۱۳۹۱)
قصهها (۱۳۹۰)
یه حبه قند (۱۳۸۹)
شیرین (۱۳۸۷)
رفیق بد (۱۳۸۶)
نان، عشق و موتور ۱۰۰۰ (۱۳۸۰)
سوفی و دیوانه (صدا) (۱۳۹۵)
سریال من یک مستاجرم (پریسا بخت آور، ۱۳۸۲)
سریال کمربندها را ببندیم (مهدی مظلومی، ۱۳۸۳)
سریال پایتخت (سیروس مقدم، ۱۳۹۰)
سریال چک برگشتی (سیروس مقدم، ۱۳۹۱)
صدا پیشگی در مجموعه مستند داستانی نامها - اپیزود عباس (سیدرضا میرکریمی، ۱۳۹۲)
سریال پایتخت ۲ (سیروس مقدم، ۱۳۹۲)
سریال پایتخت ۳ (سیروس مقدم، ۱۳۹۳)
سریال پایتخت ۴ (سیروس مقدم، ۱۳۹۴)
سریال پایتخت ۵ (سیروس مقدم، ۱۳۹۷)
سریال پایتخت ۶ (سیروس مقدم، ۱۴۰۰-۱۳۹۹)
مهمونی (۱۴۰۱)
سریال جنگل آسفالت (پژمان تیمورتاش؛ ۱۴۰۳)
چند روز بیشتر (۱۳۹۲)
آخرین روز ماه (۱۳۸۹)
میش (۱۳۸۸)
نمایش آن سوی آینه (علی سرابی، ۱۳۹۶)
نمایش اینجا کجاست (شیوا مسعودی،۱۳۹۲)
نمایشنامه خوانی همان همیشگی [نویسنده](خیام وقار کاشانی، ۱۳۹۲)
نمایش پرواز صفر به زمین نشست (شیوا مسعودی، ۱۳۹۲)
نمایش رومولوس کبیر (نادر برهان مرند، ۱۳۸۸)
نمایش غریبهای در خانه (دل آرا نوشین، ۱۳۸۸)
نمایش کابوسهای پیرود بازنشسته خائن ترسو (نادر برهان مرند، ۱۳۸۷)
نمایش شب بخیر مادر (محمد یعقوبی، ۱۳۷۶)
نمایش مرگ دستفروش (نادر برهانی مرند، ۱۳۸۵)
نمایش زمزمه مردگان (سیامک احصائی، ۱۳۸۱)
نمایش میرم روزنامه بخرم (رحیم نوروزی، ۱۳۸۱)
نمایش همان همیشگی (رامین فر، ۱۳۸۰)
نمایش دل سگ (محمد یعقوبی، ۱۳۷۹)
نمایش یک دقیقه سکوت (محمد یعقوبی، ۱۳۷۹)
نمایش پس تا فردا (محمد یعقوبی، ۱۳۷۹)
نمایش رقص کاغذ پارهها (محمد یعقوبی، ۱۳۷۸)
نمایش زمستان ۶۶ (محمد یعقوبی، ۱۳۷۷)
نویسندگی
بدون شرح (۱۳۸۱)
کمربندها را ببندیم (۱۳۸۳)
چارخونه (۱۳۸۶)
عضو هیئت داوران سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۹۷)
برنده تندیس بهترین بازیگر زن (ریما رامین فر) از جشنواره نوروزی صداوسیما (۱۳۹۷)
برنده تندیس بهترین بازیگر زن (برای بازی در مجموعه پایتخت ۳) از پانزدهمین دوره جشن دنیای تصویر (۱۳۹۴)
نامزد تندیس بهترین بازیگر زن نقش مکمل در پانزدهمین دوره جشن بزرگ سینمای ایران به خاطر فیلم یه حبه قند (۱۳۸۹)
نامزد بهترین بازیگر نقش دوم زن در بیست و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر به خاطر فیلم یه حبه قند (۱۳۸۹)
رتبه اول بازیگری زن هفتمین دوره مراسم جشن بازیگران تئاتر برای نمایشهای غریبهای در خانه و رومولوس کبیر
جایزه سوم نمایشنامه نویسی در جشنواره فیلم فجر برای نویسندگی نمایش پس تا فردا
جایزه دوم بازیگری جشنواره تئاتر فجر برای نمایش یک دقیقه سکوت
جایزه اول بازیگری جشنواره تئاتر فجر برای نمایش زمزمه مردگان
جایزه بهترین بازیگر زن کمدی برای فیلم پایتخت ۳ در پانزدهمین جشن حافظ