
اقتصاد۲۴- محیا دهقانی از جمله بازیگران نسل تازه سینما و تلویزیون ایران است که مسیر کاری خود را آهسته، اما پیوسته دنبال کرده. او از دل تئاتر وارد تصویر شد و با حضور در چند اثر پرمخاطب، نامش آرامآرام در فضای رسانهای مطرح شد. دهقانی بدون تکیه بر حاشیه و تبلیغات، انتخابهایش را بر پایه تجربهاندوزی قرار داده و همین رویکرد سبب شده تا مخاطبان او را بیشتر با کارنامه کاریاش بشناسند تا حضور رسانهای. این مقدمه نگاهی کوتاه به مسیریست که او از تئاتر تا سینما طی کرده و عواملی که باعث شده محیا دهقانی به یکی از چهرههای شایانتوجه در میان بازیگران جوان تبدیل شود.
محیا دهقانی در ۲۴ دی ۱۳۷۰ در تهران زاده شد. علاقه او به هنر از همان سالهای ابتدایی کودکی شکل گرفت؛ زمانی که با تقلید شخصیتهای محبوبش برای خانواده و اطرافیان، نشانههایی از یک استعداد نوظهور بروز میداد. فضای خانوادگیاش هرچند در حوزه حرفهای هنر فعالیتی نداشت، اما حمایت و تشویق اطرافیان سبب شد تا این اشتیاق در او خاموش نشود و به مرور رنگ جدیتری بگیرد.

او در کنار علاقهمندی به هنر، از کودکی به ورزش نیز گرایش داشت و از هشتسالگی به کاراته پرداخت. محیا این ورزش را تا دریافت دان دو ادامه داد، اما زمانی که تصمیم گرفت مسیر حرفهای هنر را دنبال کند، کاراته را کنار گذاشت تا تمرکز کامل خود را بر بازیگری بگذارد.
دهقانی در ادامه مسیر، وارد رشته تئاتر شد و کارشناسی ادبیات نمایشی گرفت. تحصیل رسمی، او را با مبانی نظری و عملی تئاتر، تحلیل نقش و شناخت ساختار صحنه آشنا کرد. این دوره نه فقط آغاز فعالیت علمی او در هنر، بلکه نقطهای بود که توانست با گروههای دانشجویی و اجراهای کوچک ارتباط بگیرد و قدمهای نخستین را با آگاهی بیشتری بردارد.
محیا برای ارتقای مهارتهای خود، آموزش بازیگری را نزد استادان مختلف ادامه داد. حضور در دورههای حرفهای، از جمله کلاسهای داریوش ارجمند، برای او فرصتی فراهم کرد تا نگاه دقیقتری نسبت به بازیگری و خلق شخصیت در مقابل دوربین داشته باشد.

حضور رسمی محیا دهقانی در تلویزیون با سریال «قهر و آشتی» آغاز شد. تجربهای که هرچند نقش بزرگی نبود، اما برای او آغازی حرفهای و فرصتی برای شناخت فضای تصویری محسوب شد. پس از آن، محیا در چند پروژه دیگر نیز حضور یافت، تا اینکه همکاریاش با سریال «پایتخت» نقطه عطف مسیرش شد.
محیا دهقانی با حضور در نقش «سوسن» در سریال «پایتخت ۴» توجه مخاطبان را بیش از هر زمان دیگر به خود جلب کرد. نقشی که او بازی کرد، چالشی و چند بعدی بود و فرصت خوبی برای نشان دادن تواناییهایش فراهم آورد. هنگامیکه مقابل دوربین قرار گرفت، توانست شخصیت یک دختر عصبی و یکدنده را با پیچیدگیهای روانی و روحی خاصی ارائه دهد؛ ویژگیهایی که پیشتر کمتر در کارنامه او دیده شده بود.
بیشتر بخوانید: غزاله اکرمی کیست؟ / از شهرت در سوجان تا اقدام به خودکشی
حضور او در کنار بازیگران شناختهشده و پرمخاطبی چون احمد مهرانفر و ریما رامینفر، زمینهای فراهم کرد تا مهارتهای محیا در نقشآفرینی بیشتر دیده شود و تعامل با این چهرهها به رشد حرفهای او کمک کرد. اجرای طبیعی او، انرژی مناسب در صحنه و دقت در جزئیات نقش باعث شد شخصیت «سوسن» برای مخاطبان ملموس و واقعی جلوه کند.
نخستین حضور جدی محیا دهقانی در سینما با فیلم «شیار ۱۴۳» رقم خورد، اثری که نرگس آبیار آن را کارگردانی کرد و به دلیل فضاسازی احساسی و پرداخت دقیق به روابط انسانی، توجه زیادی را به خود جلب کرد. این فیلم فرصتی برای محیا فراهم آورد تا در قالب یک نقش کوتاه اما پرمعنا، تواناییهای خود را در مقابل دوربین نشان دهد. او توانست با دقت در بیان احساسات، نگاه مخاطب را به شخصیت خود جلب کند و اولین گامهای جدی حرفهایاش در سینما را محکم بردارد.
پس از این تجربه، حضور در فیلم «ماجرای نیمروز» یکی از نقاط عطف مسیر کاری او شد. نقشی که محیا در این فیلم بازی کرد، پیچیده و خاکستری بود و با چالشهای روانی و اخلاقی فراوانی همراه بود. این نقش نشان داد که او از پذیرش کاراکترهای دشوار واهمه ندارد و همواره به دنبال تجربههای تازه و متفاوت است. محیا با دقت و تمرکز توانست ابعاد مختلف شخصیت زن اصلی فیلم را به تصویر بکشد و حضورش در کنار بازیگران مطرح و فضای سنگین فیلم، توانایی او را در مدیریت نقشهای جدی و چند بعدی بیشتر آشکار کرد. تجربهای که نه تنها به رشد حرفهای او کمک کرد، بلکه جایگاهش را در سینما تثبیت کرد و مسیر او را برای انتخابهای آینده هموار کرد.

دهقانی همواره گفته که تئاتر برای او جایگاهی ویژه دارد؛ جایی که میتواند بدون محدودیت دوربین، با مخاطب مستقیم روبهرو شود و انرژی زنده صحنه را تجربه کند. او همکاریهای متعددی در صحنه داشته و همچنان تئاتر را بخش مهمی از هویت هنری خود میداند.
محیا دهقانی هنر را در قالبهای مختلف دنبال میکند. او موسیقی را «کاملترین هنر» توصیف کرده و از شنیدن آن لذت میبرد. در کودکی ساز دهنی را امتحان کرده بود و علاقهمند بود مسیر موسیقی را نیز ادامه دهد.
در کنار هنر، ورزش همچنان بخشی از زندگی روزمرهاش است. شنا، بدنسازی، پیادهروی و بازی شطرنج از تفریحات همیشگی او هستند و تلاش میکند این فعالیتها را بخشی از سبک زندگیاش نگه دارد.

محیا درباره ازدواج گفته که دوست دارد در آینده «همسر و مادر خوبی» باشد. او معتقد است که جوانان امروزی با فشارهای اقتصادی، اجتماعی و حرفهای، با چالشهای بزرگی روبهرو هستند و همین موضوع تصمیمگیری درباره ازدواج را دشوارتر میکند. با این حال، او داشتن خانواده را بخشی مهم از مسیر زندگی میداند.
بخشی از علایق محیا دهقانی، نویسندگی است. او سالهاست که مینویسد و آرزو دارد روزی آنچه را نوشته، خودش روی صحنه ببرد. این علاقه به خلق داستان و شخصیتپردازی، درک او از بازیگری را نیز عمیقتر کرده و به نقشهایش بُعد بیشتری داده است.
محیا دهقانی برای بازی در فیلم کوتاه «باهر»، موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر زن نهمین جشنواره فیلمهای ایرانی سانفرانسیسکو شد؛ جایزهای بینالمللیست که نشان میدهد استعداد او فراتر از مرزهای داخلی نیز دیده شده است.