توقیف گنگ و بحران اعتماد رسانه‌ها؛ آیا هنرمندان باید محتاط‌تر باشند؟

اقتصاد۲۴- برنامه «گنگ» که در شبکه‌های مختلف منتشر می‌شد و به یکی از سبک‌های موسیقی نوظهور در ایران می‌پرداخت، به دستور قوه قضاییه توقیف شد. مطابق اعلام میزان، ادامه پخش این برنامه به دلیل «فاقد مجوز‌های قانونی و حضور برخی رفتار‌ها و صحنه‌های خلاف شئونات فرهنگی، مذهبی و ملی» متوقف شده و پرونده قضایی برای آن تشکیل شده است.

این تصمیم در فضای رسانه‌ای و اجتماعی با واکنش‌های مختلفی مواجه شده است. برخی کارشناسان و فعالان رسانه‌ای این اقدام را واکنشی نابه‌هنگام و محدودکننده آزادی بیان می‌دانند. آنها معتقدند برخورد با برنامه‌ها و تولیدات فرهنگی به این شکل، نه‌تنها باعث کاهش اقبال مخاطب نمی‌شود، بلکه به بحث‌های جدی درباره شفافیت معیار‌ها و برخورد‌های سلیقه‌ای دامن می‌زند.

چرا این ماجرا جنجالی شد؟

اولین دلیل، محبوبیت سبک موسیقی مورد بحث و توجه جوانان است. بسیاری از مخاطبان این برنامه، آن را نمادی از خلاقیت و آزادی فرهنگی می‌دانستند و توقیف ناگهانی آن را محدود کردن سلیقه و دسترسی مردم به هنر تلقی کردند. دلیل دوم، نحوه اطلاع‌رسانی و شفافیت تصمیمات قضایی است؛ تصمیمی که بدون اعلام دقیق دلایل و معیار‌های سنجش، با واکنش‌های گسترده در شبکه‌های اجتماعی همراه شد.

توقیف چه پیامی دارد؟

برخی تحلیلگران این اقدام را سیگنالی برای دیگر تولیدکنندگان محتوا می‌دانند که در ایران باید مراقب حدود قانونی و فرهنگی باشند. اما از سوی دیگر، کارشناسان رسانه معتقدند چنین تصمیماتی می‌تواند به کاهش اعتماد عمومی به نهاد‌های فرهنگی و رسانه‌ای منجر شود و فضا را بیش از پیش محدود کند.

برخورد با رسانه‌ها و نگرانی‌ها

انتقاد اصلی در این میان، به نحوه برخورد با رسانه‌ها و سازندگان برنامه بازمی‌گردد. بسیاری از منتقدان معتقدند که توقیف فوری بدون فرصت اصلاح یا گفت‌و‌گو، پیامی منفی برای صنعت رسانه‌ای دارد و خلاقیت و نوآوری را در عرصه تولید محتوا سرکوب می‌کند. علاوه بر این، در شبکه‌های اجتماعی، کاربران با هشتگ‌های مختلف و ویدیو‌های انتقادی، به این تصمیم واکنش نشان داده و آن را نشانه‌ای از بی‌اعتمادی سیستم نسبت به جوانان و مخاطبان خود دانسته‌اند.

در نهایت، پرونده «گنگ» بیش از آنکه فقط یک برنامه موسیقی باشد، به نمونه‌ای از تنش میان آزادی رسانه‌ای و محدودیت‌های فرهنگی و قانونی در ایران تبدیل شده است. این ماجرا نشان می‌دهد که هر حرکت در حوزه رسانه و سرگرمی، می‌تواند به سرعت به یک چالش اجتماعی و سیاسی تبدیل شود، جایی که مرز میان فرهنگ، هنر و سیاست به سختی قابل تشخیص است.