حریف‌طلبی اصولگرایان برای انتخابات ۱۴۰۰

اقتصاد۲۴- اگرچه نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ و ۹۶ مچیزی جز پیروزی یک کاندیدا با برند اصولگرایی نبود اما، حامیان اصلی حسن روحانی، پیروز هر دو انتخابات، نه اصولگرایان بلکه اصلاح‎طلبان و اعتدالیونی بودند که با تدبیر مرحوم آیت الله هاشمی، علی‎اکبر ناطق نوری، سیدحسن خمینی و رئیس دولت اصلاحات پشت او درآمده بودند. از این رو نه تنها همه اتفاقات چند ساله اخیر به اسم همین جریان سیاسی سند خورد بلکه دولت برآمده از این دو انتخابات نیز به نام دولت اصلاح‎طلب - اعتدالی معرفی شد. جریان رقیب، اما حالا پس از فتح مجلس یازدهم تلاش دارد خاطرات آن دو انتخابات را فراموش کرده و خود را برای تصاحب قوه مجریه آماده کند.

اصولگرایان در انتخابات سال۹۲ به حضور پرتعداد کاندیداهایشان باختند؛ سعید جلیلی، غلامعلی حدادعادل، علی اکبر ولایتی، محسن رضایی و محمدباقر قالیباف از کاندیدا‌های این جریان بودند که در برابر حمایت‌های اصلاح‎طلبان از حسن روحانی راه به جایی نبردند. حتی ائتلاف ۲+۱ این جریان (حداد، ولایتی و قالیباف) به جنگ مناظره‌ای منتهی شد و در نهایت هم اصولگرایان عطای پاستور را به لقایش بخشیدند.

این جریان ۴ سال بعد و متنبه از آفتی بنام عدم وحدت، جمنا را تشکیل داد تا تنها بر روی یک کاندیدا تمرکز کنند. این کار اصولگرایان که به قیمت دلخور کردن قالیباف و به میدان فرستان ابراهیم رئیسی تمام شد، بازهم نتوانست نتیجه‌ای جز شکست برای آنان داشته باشد. تنها دستاورد اصولگرایان از آن سال سبد رای ۱۶ میلیونی بود تا بلکه منجر به اتحاد بیشترشان برای رویداد‌های بعدی شود.

حال با پیروزی اصولگرایان در انتخابات مجلس و همچنین نارضایتی مردم از عملکرد اصلاح‌طلبان، امید این جریان سیاسی به پیروزی در ۱۴۰۰ طبیعی به نظر می‌رسد. حدس اینکه چه گزینه‌هایی از سوی این جریان معرفی شود هم کار چندان پیچیده‌ای نیست. از سعید جلیلی که جلسات دولت در سایه اش همچنان برپاست تا رئیسی، متکی، رضایی، ولایتی، بذرپاش، فتاح و.

در این میان گرچه نمی‌توان از نام ناطق نوری به عنوان چهره‌ای که طی چند انتخابات اخیر همواره اسمش به عنوان یک کاندیدای بالقوه مطرح بوده و درخواست‌ها برای کاندیداتوری اش همواره زیاد بوده است، عبور کرد، اما باتوجه به عزم جدی شیخ بر عدم ورود به عرصه سیاست انتخاباتی بعید به نظر می‌رسد ۱۴۰۰ هم او را مجاب به حضور در عرصه رقابت کند.

سعید جلیلی سودای رسیدن به پاستور را از سال ۹۲ در سر دارد. او با رای ۴ میلیونی خود در آن انتخابات، برای ۴ سال بعد خود شانسی در بین کاندیدا‌های اصولگرا و رقابت با حسن روحانی قائل نبود بنابراین از حضور در جمع گزینه‌ها خودداری کرد. جلیلی که از مدت‌ها قبل دولت سایه را تشکیل و با برگزاری جلسات آن نشان داده بود که همچنان میل به پاستورنشینی را دارد خود را یک کاندیدای بالقوه نگه داشته است. او از چهره‌های مورد حمایت پایداری‎ها و آیت الله مصباح یزدی است. جبهه‌ای که بازی خراب کن جریان اصولگراست معلوم نیست که برای انتخابات ۱۴۰۰ چگونه گزینه خود را به اصولگرایان تحمیل خواهد کرد.

کاندیدای نهایی اصولگرایان در انتخابات ۹۶ بود، کاندیدایی که توانست اکثریت اصولگرایان را بر روی اسمش کنار یکدیگر جمع کند و حتی قالیباف با دلخوری مجبور به کناره گیری از انتخابات شود. او گرچه بعد از انتخابات علم شورای ائتلاف را بلند کرد و استارت را برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ زد، ولی بعد از حکم رهبری برای ریاست بر قوه قضاییه از این شورا کنار رفت. او همین حالا که ریاست بر قوه قضاییه را عهده دار است بازهم در مرکز گمانه‌ها برای ریاست جمهوری بعدی قرار دارد و طیفی از اصولگرایان همچنان به دنبال آن هستند تا ابراهیم رئیسی را راهی پاستور ۱۴۰۰ کنند.

«سعی می‌کنم در همین سنگر پاسداری کنم و اگر همین مسئولیت را به خوبی انجام دهم خدا را شکر خواهم کرد». این واکنش پرویز فتاح رییس بنیاد مستضعفان به احتمال حضورش در انتخابات ۱۴۰۰ است. او که در سال ۹۶ هم در لیست ۵ نفر نهایی جمنا قرار داشت و سپس اعلام انصراف کرد، نامش اینبار هم به عنوان کاندیدای احتمالی مطرح است. فتاح مورد حمایت جبهه پایداری و البته طیف‌های دیگر اصولگرایان قرار دارد و با مسئولیت خود در کمیته امداد و گسترده شدن دایره فعالیت‎هاش در بین قشر محروم، می‎تواند یکی ازگزینه‎های مدنظر اصولگرایان باشد.

علی لاریجانی با پایان دادن ریاست ۱۲ ساله اش بر مجلس در خرداد امسال یکی از گزینه‌های اصولگرایان برای ۱۴۰۰ است. او که در سال ۸۴ هم کاندیدای اصولگرایان بود و ناکام ماند، اینبار با رها کردن مجلس، و با تکیه بر داشته‌های سیاسی ۱۲ سال ریاست بر مجلس، به نظر می‌رسد که آینده سیاسی خود را قرار است در پاستور جستجو کند. هرچند خود او در برابر همه این گمانه زنی‎ها سکوت کرده و واکنشی نداشته، اما تحلیلگران سیاسی او را در مرکز تحلیل‌ها و گمانه‌ها بر سر کاندیدا‌های ۱۴۰۰ قرار داده اند و از هم اکنون عقلای اصولگرا و اعتدالیون و حتی طیفی از اصلاح‎طلبان همچون کارگزاران او را گزینه مناسبی برای ۱۴۰۰ می‎دانند.

حدادعادل ۴ سالیست که دور از پارلمان روزگار می‌گذراند. او که حضورش در بهارستان با رویای ریاست بر قوه مقننه بود در دوران حضور لاریجانی در پارلمان شانسی برای ریاست نیافت. او حالا در روزگار دوری از پارلمان تلاش می‌کند در نقش لیدری و ریش سفیدی ظهور و بروز داشته باشد، نقشی که در آن هم چندان موفق نبوده است. او در سال ۹۲ بخت خود را برای حضور در پاستور امتحان کرد و در قالب ائتلاف با ولایتی و قالیباف وارد گود شد، اما در نهایت با دلخوری از این ائتلاف در میانه راه انصراف داد و کنار کشید. حالا بعید به نظر نمی‌رسد حدادعادل بازهم هوس کاندیداتوری به سرش بزند و خود را وارد گود رقابت برای ریاست بر پاستور کند.

محمدرضا باهنر هم همچون علی لاریجانی از مجلس کناره گرفت، اما هنوز پس از ۴ سال هدف خود از این کناره گیری را اعلام نکرده است. اما به نظر می‎آید او نیز از گزینه‎های -هرچند کمرنگ- ریاست جمهوری ۱۴۰۰ باشد. کمااینکه پیش از این نیز در سال ۹۲ در میان گزینه‎های مورد تایید جامعه روحانیت و جبهه پیروان و طیف اعتدالیون قرار داشت، اما هوش سیاسی او فراتر از آن بود که برای خود بخت انتخاب شدن قائل شود و به عرصه بیاید. حال تنها چیزی که حضور باهنر در جمع کاندیدا‌های اصولگرا را محتمل کرده سال‌های دور از پارلمان و بیرون از گود نشستن او است.

محسن رضایی رکورددار حضور در انتخابات ریاست جمهوری است. کاندیدای انصرافی سال ۸۴، نفر سوم انتخابات ۸۸ و نفر چهارم انتخابات ۹۲ و یکی از بازیگردانان جمنا در انتخابات ۹۶ خیلی بدش نمی‌آید که بار دیگر شانس خود را برای ریاست جمهوری امتحان کند. او اگرچه چند سالی است که لباس سپاه را دوباره بر تن کرده و به دانشگاه امام حسین بازگشته، اما همواره تلاش کرده خود را بیشتر درگیر تحرکات سیاسی و انتخاباتی اصولگرا‌ها کندتا شاید اینبار که برخی رقبای او همچون قالیباف و رییسی در صحنه حضور ندارند، به میدان بیاید.

پای ولایتی به پاستور باز شده است، نه در قدوقامت ریاست جمهوری بلکه در نقش دیپلمات و وزیر امورخارجه به مدت ۱۶ سال. او، اما در سال ۸۴ عزم ریاست جمهوری کرد که با کاندیداتوری آیت الله هاشمی و به احترام او از صحنه کنار رفت. سال ۹۲، اما باردیگر اقای دیپلمات مجاب به کاندیداتوری شد و حضوری طوفانی در مناظرات انتخاباتی خاصه در مقابل سعیدجلیلی داشت، اما رای لازم برای ورود به پاستور را نیافت. بعید به نظر نمی‌رسد با کنار رفتن برخی کاندیدا‌های همیشه در صحنه اصولگرا او باردیگر شانس خود را بیازماید و وارد گود شود.

مهرداد بذرپاش بعنوان جوانترین چهره سیاسی اصولگرا، از گزینه‎های جمنا در انتخابات ۹۶ بود که البته حضور او در جمع ۵ نفره کاندیدا‌های نهایی با حرف و حدیث‎هایی همراه شد. او که گفته می‎شد به همراه علیرضا زاکانی با زد و بند‌های پشت پرده به جمع کاندیدا‌ها آمده بودند، در نهایت با وجود حضور در وزارت کشور جهت ثبت نام از آن انتخابات کنار رفت. بذرپاش با عدم حضور در انتخابات مجلس، خود را در جمع گزینه‎های احتمالی در انتخابات ۱۴۰۰ نگه داشته است. بذرپاش که به جریان فکری پایداری نزدیک است با توجه به تلاش اصولگرایان برای جوانگرایی، بعید نیست که از کاندیدا‌های بالقوه این جریان در انتخابات ریاست جمهوری باشد.

منوچهر متکی هنوز هم نامش با یک عزل جنجالی شناخته می‌شود، وزیرخارجه دولت احمدی نژاد که دوران پرحاشیه‌ای را در ساختمان دیپلماسی پشت سرگذاشت و درنهایت در همان روز‌هایی که در سفری دیپلماتیک به سر می‌برد با حکم عزل از سوی رئیس دولت وقت روبرو شد. عزل وی آغازی بر شکل‌گیری انتقادات بر رئیس‌جمهور وقت در خصوص تصمیمات حلقه‌ای موسوم به جریان انحرافی گردید که در بسیاری از برکناری‌ها مؤثر بود. متکی در انتخابات ۹۲ به عنوان یکی از کاندیدا‌های جبهه پیروان مطرح بود و وارد صحنه شد، اما در نهایت نتوانست از فیلتر شورای نگهبان رد شد. او نیز یکی از کاندیدا‌های بالقوه اصولگرا برای انتخابات ۱۴۰۰ است.

عزت‎الله ضرغامی که به واسطه ریاستش بر سازمان صداوسیما منتقدان زیادی دارد، در سال‌های دوری از این سازمان و منصب رسمی، با حضورش در فضای مجازی، خود را در میان گزینه‌های احتمالی ریاست جمهوری سیزدهم قرار داده است. جدای از توییتر و اینستاگرام، صبحانه‌های کاری رییس اسبق صدا و سیما با چهره‌های اصلاح طلب و اصولگرا در ادامه تلاش‌های او برای ارائه چهره‌ای معتدل از خود بود تا شاید اقبال سیاسی و مردمی به او بیشتر از دیگر کاندیدا‌های این جریان باشد. او با عدم کاندیداتوری در انتخابات مجلس یازدهم، احتمال حضورش در صف مشتاقان پاستور را بیشتر کرده است.

اصولگرایان با حسی همراه با سرخوشی از همین حالا از انتخابات ۱۴۰۰ می‌گویند؛ در واقع دستاورد دوم اسفند ۹۸ آنقدر برایشان راضی کننده بود که بخواهند شکست‎های پیاپی گذشته را فراموش کرده و از حالا برای دو سال دیگر حریف بطلبند.

رضوانه رضایی پور: اگرچه نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ و ۹۶ مچیزی جز پیروزی یک کاندیدا با برند اصولگرایی نبود اما، حامیان اصلی حسن روحانی، پیروز هر دو انتخابات، نه اصولگرایان بلکه اصلاح‎طلبان و اعتدالیونی بودند که با تدبیر مرحوم آیت الله هاشمی، علی‎اکبر ناطق نوری، سیدحسن خمینی و رئیس دولت اصلاحات پشت او درآمده بودند. از این رو نه تنها همه اتفاقات چند ساله اخیر به اسم همین جریان سیاسی سند خورد بلکه دولت برآمده از این دو انتخابات نیز به نام دولت اصلاح‎طلب - اعتدالی معرفی شد. جریان رقیب، اما حالا پس از فتح مجلس یازدهم تلاش دارد خاطرات آن دو انتخابات را فراموش کرده و خود را برای تصاحب قوه مجریه آماده کند.

اصولگرایان در انتخابات سال۹۲ به حضور پرتعداد کاندیداهایشان باختند؛ سعید جلیلی، غلامعلی حدادعادل، علی اکبر ولایتی، محسن رضایی و محمدباقر قالیباف از کاندیدا‌های این جریان بودند که در برابر حمایت‌های اصلاح‎طلبان از حسن روحانی راه به جایی نبردند. حتی ائتلاف ۲+۱ این جریان (حداد، ولایتی و قالیباف) به جنگ مناظره‌ای منتهی شد و در نهایت هم اصولگرایان عطای پاستور را به لقایش بخشیدند.

این جریان ۴ سال بعد و متنبه از آفتی بنام عدم وحدت، جمنا را تشکیل داد تا تنها بر روی یک کاندیدا تمرکز کنند. این کار اصولگرایان که به قیمت دلخور کردن قالیباف و به میدان فرستان ابراهیم رئیسی تمام شد، بازهم نتوانست نتیجه‌ای جز شکست برای آنان داشته باشد. تنها دستاورد اصولگرایان از آن سال سبد رای ۱۶ میلیونی بود تا بلکه منجر به اتحاد بیشترشان برای رویداد‌های بعدی شود.

حال با پیروزی اصولگرایان در انتخابات مجلس و همچنین نارضایتی مردم از عملکرد اصلاح‌طلبان، امید این جریان سیاسی به پیروزی در ۱۴۰۰ طبیعی به نظر می‌رسد. حدس اینکه چه گزینه‌هایی از سوی این جریان معرفی شود هم کار چندان پیچیده‌ای نیست. از سعید جلیلی که جلسات دولت در سایه اش همچنان برپاست تا رئیسی، متکی، رضایی، ولایتی، بذرپاش، فتاح و.

در این میان گرچه نمی‌توان از نام ناطق نوری به عنوان چهره‌ای که طی چند انتخابات اخیر همواره اسمش به عنوان یک کاندیدای بالقوه مطرح بوده و درخواست‌ها برای کاندیداتوری اش همواره زیاد بوده است، عبور کرد، اما باتوجه به عزم جدی شیخ بر عدم ورود به عرصه سیاست انتخاباتی بعید به نظر می‌رسد ۱۴۰۰ هم او را مجاب به حضور در عرصه رقابت کند.

سعید جلیلی سودای رسیدن به پاستور را از سال ۹۲ در سر دارد. او با رای ۴ میلیونی خود در آن انتخابات، برای ۴ سال بعد خود شانسی در بین کاندیدا‌های اصولگرا و رقابت با حسن روحانی قائل نبود بنابراین از حضور در جمع گزینه‌ها خودداری کرد. جلیلی که از مدت‌ها قبل دولت سایه را تشکیل و با برگزاری جلسات آن نشان داده بود که همچنان میل به پاستورنشینی را دارد خود را یک کاندیدای بالقوه نگه داشته است. او از چهره‌های مورد حمایت پایداری‎ها و آیت الله مصباح یزدی است. جبهه‌ای که بازی خراب کن جریان اصولگراست معلوم نیست که برای انتخابات ۱۴۰۰ چگونه گزینه خود را به اصولگرایان تحمیل خواهد کرد.

کاندیدای نهایی اصولگرایان در انتخابات ۹۶ بود، کاندیدایی که توانست اکثریت اصولگرایان را بر روی اسمش کنار یکدیگر جمع کند و حتی قالیباف با دلخوری مجبور به کناره گیری از انتخابات شود. او گرچه بعد از انتخابات علم شورای ائتلاف را بلند کرد و استارت را برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ زد، ولی بعد از حکم رهبری برای ریاست بر قوه قضاییه از این شورا کنار رفت. او همین حالا که ریاست بر قوه قضاییه را عهده دار است بازهم در مرکز گمانه‌ها برای ریاست جمهوری بعدی قرار دارد و طیفی از اصولگرایان همچنان به دنبال آن هستند تا ابراهیم رئیسی را راهی پاستور ۱۴۰۰ کنند.

«سعی می‌کنم در همین سنگر پاسداری کنم و اگر همین مسئولیت را به خوبی انجام دهم خدا را شکر خواهم کرد». این واکنش پرویز فتاح رییس بنیاد مستضعفان به احتمال حضورش در انتخابات ۱۴۰۰ است. او که در سال ۹۶ هم در لیست ۵ نفر نهایی جمنا قرار داشت و سپس اعلام انصراف کرد، نامش اینبار هم به عنوان کاندیدای احتمالی مطرح است. فتاح مورد حمایت جبهه پایداری و البته طیف‌های دیگر اصولگرایان قرار دارد و با مسئولیت خود در کمیته امداد و گسترده شدن دایره فعالیت‎هاش در بین قشر محروم، می‎تواند یکی ازگزینه‎های مدنظر اصولگرایان باشد.

علی لاریجانی با پایان دادن ریاست ۱۲ ساله اش بر مجلس در خرداد امسال یکی از گزینه‌های اصولگرایان برای ۱۴۰۰ است. او که در سال ۸۴ هم کاندیدای اصولگرایان بود و ناکام ماند، اینبار با رها کردن مجلس، و با تکیه بر داشته‌های سیاسی ۱۲ سال ریاست بر مجلس، به نظر می‌رسد که آینده سیاسی خود را قرار است در پاستور جستجو کند. هرچند خود او در برابر همه این گمانه زنی‎ها سکوت کرده و واکنشی نداشته، اما تحلیلگران سیاسی او را در مرکز تحلیل‌ها و گمانه‌ها بر سر کاندیدا‌های ۱۴۰۰ قرار داده اند و از هم اکنون عقلای اصولگرا و اعتدالیون و حتی طیفی از اصلاح‎طلبان همچون کارگزاران او را گزینه مناسبی برای ۱۴۰۰ می‎دانند.

حدادعادل ۴ سالیست که دور از پارلمان روزگار می‌گذراند. او که حضورش در بهارستان با رویای ریاست بر قوه مقننه بود در دوران حضور لاریجانی در پارلمان شانسی برای ریاست نیافت. او حالا در روزگار دوری از پارلمان تلاش می‌کند در نقش لیدری و ریش سفیدی ظهور و بروز داشته باشد، نقشی که در آن هم چندان موفق نبوده است. او در سال ۹۲ بخت خود را برای حضور در پاستور امتحان کرد و در قالب ائتلاف با ولایتی و قالیباف وارد گود شد، اما در نهایت با دلخوری از این ائتلاف در میانه راه انصراف داد و کنار کشید. حالا بعید به نظر نمی‌رسد حدادعادل بازهم هوس کاندیداتوری به سرش بزند و خود را وارد گود رقابت برای ریاست بر پاستور کند.

محمدرضا باهنر هم همچون علی لاریجانی از مجلس کناره گرفت، اما هنوز پس از ۴ سال هدف خود از این کناره گیری را اعلام نکرده است. اما به نظر می‎آید او نیز از گزینه‎های -هرچند کمرنگ- ریاست جمهوری ۱۴۰۰ باشد. کمااینکه پیش از این نیز در سال ۹۲ در میان گزینه‎های مورد تایید جامعه روحانیت و جبهه پیروان و طیف اعتدالیون قرار داشت، اما هوش سیاسی او فراتر از آن بود که برای خود بخت انتخاب شدن قائل شود و به عرصه بیاید. حال تنها چیزی که حضور باهنر در جمع کاندیدا‌های اصولگرا را محتمل کرده سال‌های دور از پارلمان و بیرون از گود نشستن او است.

محسن رضایی رکورددار حضور در انتخابات ریاست جمهوری است. کاندیدای انصرافی سال ۸۴، نفر سوم انتخابات ۸۸ و نفر چهارم انتخابات ۹۲ و یکی از بازیگردانان جمنا در انتخابات ۹۶ خیلی بدش نمی‌آید که بار دیگر شانس خود را برای ریاست جمهوری امتحان کند. او اگرچه چند سالی است که لباس سپاه را دوباره بر تن کرده و به دانشگاه امام حسین بازگشته، اما همواره تلاش کرده خود را بیشتر درگیر تحرکات سیاسی و انتخاباتی اصولگرا‌ها کندتا شاید اینبار که برخی رقبای او همچون قالیباف و رییسی در صحنه حضور ندارند، به میدان بیاید.

پای ولایتی به پاستور باز شده است، نه در قدوقامت ریاست جمهوری بلکه در نقش دیپلمات و وزیر امورخارجه به مدت ۱۶ سال. او، اما در سال ۸۴ عزم ریاست جمهوری کرد که با کاندیداتوری آیت الله هاشمی و به احترام او از صحنه کنار رفت. سال ۹۲، اما باردیگر اقای دیپلمات مجاب به کاندیداتوری شد و حضوری طوفانی در مناظرات انتخاباتی خاصه در مقابل سعیدجلیلی داشت، اما رای لازم برای ورود به پاستور را نیافت. بعید به نظر نمی‌رسد با کنار رفتن برخی کاندیدا‌های همیشه در صحنه اصولگرا او باردیگر شانس خود را بیازماید و وارد گود شود.

مهرداد بذرپاش بعنوان جوانترین چهره سیاسی اصولگرا، از گزینه‎های جمنا در انتخابات ۹۶ بود که البته حضور او در جمع ۵ نفره کاندیدا‌های نهایی با حرف و حدیث‎هایی همراه شد. او که گفته می‎شد به همراه علیرضا زاکانی با زد و بند‌های پشت پرده به جمع کاندیدا‌ها آمده بودند، در نهایت با وجود حضور در وزارت کشور جهت ثبت نام از آن انتخابات کنار رفت. بذرپاش با عدم حضور در انتخابات مجلس، خود را در جمع گزینه‎های احتمالی در انتخابات ۱۴۰۰ نگه داشته است. بذرپاش که به جریان فکری پایداری نزدیک است با توجه به تلاش اصولگرایان برای جوانگرایی، بعید نیست که از کاندیدا‌های بالقوه این جریان در انتخابات ریاست جمهوری باشد.

منوچهر متکی هنوز هم نامش با یک عزل جنجالی شناخته می‌شود، وزیرخارجه دولت احمدی نژاد که دوران پرحاشیه‌ای را در ساختمان دیپلماسی پشت سرگذاشت و درنهایت در همان روز‌هایی که در سفری دیپلماتیک به سر می‌برد با حکم عزل از سوی رئیس دولت وقت روبرو شد. عزل وی آغازی بر شکل‌گیری انتقادات بر رئیس‌جمهور وقت در خصوص تصمیمات حلقه‌ای موسوم به جریان انحرافی گردید که در بسیاری از برکناری‌ها مؤثر بود. متکی در انتخابات ۹۲ به عنوان یکی از کاندیدا‌های جبهه پیروان مطرح بود و وارد صحنه شد، اما در نهایت نتوانست از فیلتر شورای نگهبان رد شد. او نیز یکی از کاندیدا‌های بالقوه اصولگرا برای انتخابات ۱۴۰۰ است.

عزت‎الله ضرغامی که به واسطه ریاستش بر سازمان صداوسیما منتقدان زیادی دارد، در سال‌های دوری از این سازمان و منصب رسمی، با حضورش در فضای مجازی، خود را در میان گزینه‌های احتمالی ریاست جمهوری سیزدهم قرار داده است. جدای از توییتر و اینستاگرام، صبحانه‌های کاری رییس اسبق صدا و سیما با چهره‌های اصلاح طلب و اصولگرا در ادامه تلاش‌های او برای ارائه چهره‌ای معتدل از خود بود تا شاید اقبال سیاسی و مردمی به او بیشتر از دیگر کاندیدا‌های این جریان باشد. او با عدم کاندیداتوری در انتخابات مجلس یازدهم، احتمال حضورش در صف مشتاقان پاستور را بیشتر کرده است.