دوئل کلاسیک؛ پورشه ماکان در برابر جگوار E-Pace

اقتصاد۲۴ - پورشه در سال 2014 ماکان را بر اساس پلت فرم آئودی معرفی کرد و جگوار نیز با قرض گرفتن پلت فرم رنجرور ایووک که اساسا یک پلت فرم محور متحرک جلو با قابلیت ارسال نیرو به چرخ های عقب است، E-Pace را روانه بازار کرد. این مورد کاملا بر خلاف پورشه است که یک پلت فرم محور متحرک عقب با قابلیت ارسال قدرت به هر چهار چرخ را دارد و از همین جا تفاوت ها به نوعی آغاز می شود.

---

بیشتر بخوانید:بازسازی مرسدس بنز ۶۰۰ Pullman کلاسیک با هزینه‌ 3 میلیون یورو

---

پورشه به طور متوسط بالای 60 هزار پوند در بازار انگلستان قیمت دارد، اما جگوار کمتر از 40 هزار پوند است.

پورشه یکی از خواستی ترین کراس اورهای بازار است، جگوار هم سعی کرده تا عملکرد دو سال اخیر خود را با معرفی یک کراس اور بهبود ببخشد. پورشه در حدود 30 سانتی متر طویل تر است، جگوار نیز در حدود 2.5 سانتی متر ارتفاع بیشتری دارد.

ما در اینجا با کراس اورهای نسبتا عریض و سنگین جثه طرف نیستیم، در واقع ماکان و E-Pace دو کراس اور اسپرت هستند که هر کسی توانایی رانندگی را با آن ها خواهد داشت.

هر دو به موتور 2 لیتری توربوشارژر مجهز شده اند اما برای این که رقابت از نظر قیمتی عادلانه باشد، ما در اینجا پایه ای ترین مدل ماکان را در برابر پرچمدار E-Pace که با نام P300 R-Dynamic HSE شناخته می شود قرار دادیم.

در داخل کابین، جگوار مشخصا فضای کمتری دارد، اما این مسئله باعث نمی شود تا از راحتی آن کاسته شود. افراد با قد بلند در هر دو ردیف صندلی جا خواهند شد با این تفاوت که فضای زانو صندلی عقب جگوار کمتر از پورشه است، گرچه جگوار به دلیل ارتفاع بیشتر نشیمن گاه پشتیبانی بهتری در این بخش دارد. همچنین فضای صندوق عقب پورشه در حدود 20 درصد بزرگ تر از E-Pace است.

از آن جا که بالاترین مدل E-Pace در برابر یکی از پایین ترین مدل های ماکان قرار گرفته است، در داخل اتاق جگوار سطح کیفیت و تجهیزات بالاتری خواهید داشت. اما داستان در همین جا خاتمه پیدا نمی کند و جگوار شما را در جایی که اصلا انتظار ندارید غافلگیر می کند.

چرم دو رنگ و کروم کاری حس لوکس بودن به E-Pace می دهد. در پورشه خبری از طرح دو رنگ نیست و همه چیز با چرم مشکی پوشیده شده است.

اما اگر کمی به چرم صندلی ماکان دست بکشید متوجه عمق کیفیت آن خواهید شد. در بخش هایی از کابین جگوار شما با قطعاتی مواجه می شوید که شایسته یک خودروی 50 هزار پوندی نیست. به نظر می رسد قطعات کار شده در اتاق ماکان حس صلب بودن بهتری دارند و در عین حال محکم تر و استوار تر به نظر می رسند.

با نگاه کردن به ظاهر هر دو خودرو انتظار این را ندارید که جگوار کوچک تر، وزن بیشتری از پورشه داشته باشد. اما پورشه به دلیل مهندسی هوشمند و استفاده از قطعات فلزی ترکیبی در ساختار آن وزن کمتری دارد. در بخش قوای محرکه وقتی متوجه می شوید که جگوار در حدود 300 اسب بخار و پورشه در حدود 250 اسب بخار قدرت دارد، انتظار یک اختلاف عملکرد مشخص بین این دو را خواهید داشت، اما باز هم در اشتباه هستید.

موتور جگوار توانایی دور خوردن بیشتر را دارد و همینطور صدای بهتری دارد. موتور پورشه که با کد EA888 در گروه خودروسازی فولکس واگن نام گذاری شده است به خوش صدایی موتور جگوار نیست. شما تنها زمانی متوجه قدرت بیشتر موتور جگوار خواهید شد که دور موتور به بالای 5000 rpm باشد.

جعبه دنده جگوار به دلیل تعداد دنده های بیشتر با ضرایب نزدیک به یکدیگر سعی می کنند تا حس شتاب گیری سریع تر را به شما القا کنند. اما در اینجا جعبه دنده 7 سرعته PDK پورشه است که می درخشد و با اختلاف به نسبت قابل توجه از جعبه دنده 9 سرعته اتوماتیک جگوار بهتر است. جعبه دنده جگوار در حالت اتوماتیک و تعویض دستی عکس العمل خوبی از خود نشان نمی دهد.

چسبندگی چرخ ها در شرایط هوای زمستانی مشابه یکدیگر است. با این حال این پورشه است که از این چسبندگی به نحو احسن استفاده می کند.

شاسی محور متحرک عقب پورشه تعادل بهتر و در نتیجه هندلینگ بهتری دارد. به همین دلیل در پیچ های باریک پورشه به خوبی خط حرکتی خود را حفظ می کند. جگوار برای طی کردن چنین مسیری دچار بادی رول بیشتری می شود. همچنین جگوار سریع تر دچار کم فرمانی می شود و فرمان سعی می کند تا این مورد را اصلاح کند. مسئله ای که شما در پورشه آن را حس نخواهید کرد و زمانی که انتظار دارید گشتاور بیشتری به چرخ های عقب ارسال شود، خبری از آن نخواهد بود.

با این حال جگوار سریعا به میدان رقابت بر می گردد و به لطف تنظیمات سیستم تعلیق انطباق پذیر آن یک سواری نرم و عالی را برای شما به ارمغان می آورد. جگوار به خوبی از پس دست اندازها بر می آید و با انعطاف پذیری مناسب آن ها را طی می کند. جگوار بشدت متصل به جاده حس می شود، چیزی که کمتر از خودروهای کراس اور انتظار می رود.

پورشه به اندازه کافی سواری راحتی دارد. اما به طور کلی تنظیمات تعلیق به گونه ای است که در سرعت های بالاتر بهترین عملکرد خود را به نمایش می گذارد.

دقت فرمان دهی آن به میزانی است که اصلا احساس ارتفاع و بزرگی را به شما منتقل نمی کند.

در واقع سواری ماکان بیشتر شبیه به یک هاچ بک چهارچرخ متحرک اسپرت است تا یک کراس اور. تعادل، واکنش سریع و غریزی با اطمینان 100 درصدی به خوبی تجربه رانندگی با ماکان را توصیف می کند.

گرچه فنرهای بادی آن که یک آپشن اختیاری است. در سرعت های معمول در حد اندازه های E-Pace ظاهر نمی شود و کمی حس شناوری را به سرنشینان منتقل می کند.

ماکان دائما می خواهد که با سرعت بیشتری با آن رانندگی کنید تا به شما نشان دهد که توانایی های آن تا چه اندازه بالا است. در واقع ما در اینجا به یک سوبارو ایمپرزا کراس اور طرف هستیم.

پس تا به این جا باید ماکان را برنده این دوئل اعلام کنیم. اما نکته قابل توجه این است که اختلاف ماکان با E-Pace چندان زیاد نیست و پورشه نشان داد که یک کراس اور با هندلینگ قابل توجه توجه است.

E-Pace نیز حداقل در بالاترین مدل آن، کیفیت دینامیکی که از یک جگوار انتظار می رود را دارد و شاید این پیروزی بزرگ تری برای جگوار باشد.