سرمایه‌گذاری خارجی در ایران حدود یک هفتم ترکیه است

اقتصاد۲۴ -رییس انجمن سرمایه‌گذاری‌های مشترک ایرانی و خارجی  در مورد همایش تجاری ایران و اروپا که روز گذشته به تعویق افتاد اظهار داشت: در اینگونه همایش‌ها اطلاعاتی در مورد وضعیت امروز تجاری کشور به کسانی که می‌خواهند در ایران سرمایه‌گذاری کنند داده می‌شود. این اطلا‌ع‌رسانی‌ها می‌توانند به جذب شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران شود. این همایش می‌توانست بازده خوبی برای کشور داشته باشد، اما متاسفانه به دلایلی برگزار نشد. زیان این وضعیت به فعالین اقتصادی که می‌خواهند با اروپا کار کنند و طرف تجاری خود را پیدا کنند می‌رسد.

وی در مورد وضعیت امروز جذب سرمایه‌گذاری خارجی و تاکید بر تاثیر این همایش بر آن گفت: این همایش می‌توانست تاثیر مثبتی روی سرمایه‌گذاری خارجی بگذارد. اگر جذب سرمایه‌گذاری خارجی در دیگر کشور‌ها ۴۰ تا ۵۰ میلیارد دلار یا در ترکیه ۲۰ میلیارد دلار است در کشور ما این رقم حدود سالانه ۳ میلیارد دلار است که رقم بسیار کمی است. ایران در حوزه گاز و برق جزو کشور‌های اول دنیا است، یکی از مسائل تاثیرگذار در صنعت داشتن نیروی انسانی مناسب است، ما افرادی داریم که تحصیلکرده و آماده به کار هستند. ما می‌توانستیم سالانه ۴۰ تا ۵۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی جذب کنیم، اما به دلیل تحریم‌ها، عدم ارتباط، نبود اعتماد تجاری و ... وضعیت ما مطلوب نیست.

بیشتربخوانید:کاهش ۷۴ درصدی صادرات کالا ایران به ترکیه

رییس انجمن سرمایه‌گذاری‌های مشترک ایرانی و خارجی ادامه داد: قرار بود بتوانیم از طریق صندوق اینستکس واردات داشته باشیم که آن‌هم میسر نشد، خیلی محدود و در حد وارد کردن دارو از آن استفاده می‌شود.

وی با تاکید بر نقش حل مسائل داخلی بر جذب سرمایه‌گذاری اظهار کرد: ما باید بتوانیم مشکلات داخلی خود را حل کنیم و ثبات اقتصادی داشته باشیم. برای مثال اگر کسی بخواهد در ایران سرمایه‌گذاری کند و ببیند که امروز می‌گویند واردات در مقابل صادرات انجام شود و دو هفته بعد لغو می‌شود از سرمایه‌گذاری در ایران منصرف می‌شود، چون نمی‌داند به پشتوانه کدام قانون و ثبات باید سرمایه‌گذاری کند. ثبات اقتصادی همه کشور‌ها ۱۰-۱۵ ساله است و سرمایه‌گذاران تکلیف خود را می‌دانند.

سلیمی خاطرنشان کرد: این حجم از بخشنامه‌ای که در دهه‌های اخیر صادر شده دلیل بی‌ثباتی اقتصادی است. هیچ گروهی در کشوری که ثبات اقتصادی و سیاسی نداشته باشد سرمایه‌گذاری یا همکاری اقتصادی کند. این یک قانون کلی است و فقط هم در مورد ایران نیست. کسی که بخواهد با هند هم معامله کند می‌خواهد بداند که آیا این فقط به یک سال محدود می‌شود یا در چند سال آینده نیز ادامه دارد. وقتی سرمایه‌گذار می‌فهمد که قوانین در ایران چند روز بعد امکان تغییر دارد کمتر کسی تمایل به کار خواهد داشت.