اقتصاد ۲۴- مازیار فیروزی: می گویند بی اخلاقی عکاس و بی اخلاقی رسانهای که آن را منتشر کرده است. تا تعریف مان از اخلاق چه باشد. درست است، شاید اگر من یا شما بودیم ممکن بود بنا به هزار و یک دلیل خودمان را قانع میکردیم که نباید آن عکس منتشر شود. نباید رای احسان حاج صفی را علنی کرد و نباید بین دو دوست فاصله انداحت. اتفاقا مشکل همین جاست. داریم از دوستی و رفاقت حرف میزنیم. نباید مسائل را با هم قاطی کرد. احسان به عنوان یک شخص و به عنوان فردی که حق و حقوقی دارد مختار است که در انتخابات به هر نفری که دلش خواست رای بدهد. او دلش خواسته و شاید صلاح را در این دیده که سردار آجرلو باید به عنوان رییس فدراسیون فوتبال انتخاب شود. تا اینجا همه چیز طبیعی است و مشکلی هم نیست، اما به قبل از مجمع بر میگردیم. جایی که از فوتبالیها با سر دادن شعارهایی نظیر اینکه چرا فوتبال در دست فوتبالیها نیست علم قیام را بلند کرده بودند و به سر و صورت میزدند!
برای همین هم بود که پشت علی درآمدند و در ظاهر کارهایی کردند کارستان. رسیدیم به مجمع و انتشار عکسی از حاج صفی در کنار کریمی. خوش و بشی در حد لالیگا و باور پذیر بودن این نکته که رای احسان قطعا به علی کریمی است. هم رفیق اش است، هم فوتبالی است و هم یکی از جنس خودش. قصه زمانی جالب میشود که احسان حتی پستی که سید جلال در حمایت از علی کریمی گذاشته بود را لایک کرد و جالبتر اینکه پس از رسانهای شدن عکس هایش لایک خود را پس گرفت.
بیشتر بخوانید: دشمن شماره یک مسی بازداشت شد!
خردهای نمیشود به حاج صفی گرفت. او دوست داشته به آجرلو رای بدهد و مختار بوده، اما همین رفتار باعث شد تا اعتباری که خود فوتبالیها داشتند از بین برود. حتما این را در کوچه و بازار شنیده اید که میگویند: «خودشان، خودشان را قبول ندارند.» این انتخابات هم تمام شد و رفت و علی کریمی از همان بیست و خردهای رای فوتبالیها فقط ۹ رای داشت. به قول دوستی کاش یک نفر به او رای نمیداد و تعداد رایهای جادوگر به عدد ۸ میرسید، چون شماره هشت خیلی به او میآید!