مجید نامجو با اشاره به سو استفاده برخی افراد از ناامنی شهر دمشق گفت: در پی این تعرض، خسارتهایی به اموال ستاد وارد شده است که البته گروه‌های مسلح هر گونه دخالت در این امر را رد کرده‌اند.
زندانیان در زندان را می‌توان از طریق دوربین‌ها دید، اما آنها نمی‌دانند چه اتفاقی در سوریه افتاده است. تیم‌های نجات هنوز نتوانسته‌اند به آنها برسند، زیرا ساختمان‌ها مخفی هستند، با کد محافظت می‌شوند و محل دروازه‌ها ناشناخته است.
گزارش‌ها از سرگردانی تعدادی از زائران پاکستانی در دمشق پس از تصرف پایتخت سوریه توسط مخالفان بشار اسد منتشر شده است که به نظر می‌رسد برخی از هموطنان ایرانی‌مان که از طریق کاروان‌های غیرمجاز برای زیارت به سوریه سفر کرده‌اند نیز چنین وضعیتی دارند.
انیسه مخلوف، همسر رئیس‌جمهور پیشین سوریه حافظ اسد، زنی با نفوذ پشت صحنه سیاست سوریه بود که نقش مهمی در تثبیت قدرت خانواده اسد ایفا کرد. با وجود جایگاهش به‌عنوان همسر رئیس‌جمهور و مادر بشار اسد، او زندگی به دور از توجه رسانه‌ها را ترجیح می‌داد و در سال‌های پایانی عمرش در میان تحریم‌های اتحادیه اروپا، به امارات متحده عربی نقل مکان کرد و سرانجام در دمشق درگذشت.
تصویری که دقایقی قبل به عنوان حضور بشار اسد و همسرش در مسکو منتشر شده قدیمی و مرتبط با حضور اسد در مناطق زلزله زده سوریه در بهمن ماه سال ۱۴۰۱ است. با مقایسه تصاویر بازدید اسد از مجروحین زلزله سوریه مشخص می‌شود که لباس‌ها یکی است.
در ۱۳ سالی که از جنگ داخلی سوریه گذشت، وضعیت اقتصادی این کشور به پایین‌ترین شاخص‌ها و استاندارد‌های جهانی رسید. ارزش پول ملی این کشور در برابر دلار حدود ۹۹ درصد کاهش یافت.
بشار اسد برای ایجاد یک بخش خصوصی قوی متشکل از خویشاوندان مقام‌های حکومتی و بازرگانان نزدیک به آنان تلاش کرد آن به بخش به بزرگترین و تأثیرگذارترین بخش خصوصی تبدیل شود. در آن زمان نام‌های انگشت شماری بر سر زبان‌ها افتادند از جمله رامی مخلوف پسر دایی بشار اسد و برادرانش، غسان مهنا، خانواده طلاس و تعدادی دیگر. با این وجود، این طبقه متکی به اقتصاد رانتی که به طور مستقیم از طریق دولت یا از طریق حمایت دولتی توسعه یافته بود، بر خلاف سایر طبقات سرمایه دار مولد که پیش از سال ۱۹۶۳ در سوریه وجود داشتند، قادر نبود بدون حمایت دولتی دوام بیاورد.
تهدیدی که اکنون متوجه ایران است این است که با توجه به دستاورد‌های ترکیه در سوریه، ممکن است آنکارا تصمیم بگیرد از فرصت استفاده کرده و از طریق روابطش با باکو، در شمال ایران نیز دست به تحرکاتی بزند. اگر این اتفاق رخ دهد، هم جناح شمالی و هم جناح غربی ایران به نقاط تهدید تبدیل خواهند شد.