سازمان هواشناسی نشان میدهد از حدود ۲۵ سال پیش میانگین بارش سالانه کشور بهطور پیوسته کاهش یافته و الگوی بارش نیز نامنظمتر شده است و بارشها بیشتر به صورت رگباری شکل میگیرند.
رشد اقتصادی بهار سال جاری در حالی منفی شد که بیشترین تأثیر را افت بخش کشاورزی بر آن وارد کرده بود. در سهماهه ابتدایی سال ۱۴۰۴ رشته فعالیتهای گروه کشاورزی با افتی شدید به منفی ۲.۷ درصد رسیده بود و حالا در ادامه سال، با تداوم خشکسالی اوضاع در حوزه کشاورزی بغرنجتر از همیشه به نظر میرسد.
رییس شورای اسلامی استان هرمزگان گفت: بخشهایی از شرق استان سالهاست با بحران جدی کمآبی و تنش آبی مواجه هستند. بهویژه در شهرستانهای سیریک، جاسک، بشاگرد و همچنین جزیره قشم، وضعیت آبرسانی به روستاها به مرحلهای بحرانی رسیده است.
وضعیت منابع آب ایران نشان از وخامت اوضاع دارد به گونهای که در سال آبی جاری ۱۹ سد در آستان خشکی قرار گرفته و ۳ سد با آب صفر درصدی دست و پنجه نرم میکنند.
حجم ذخیره آب در سدهای تهران در تاریخ چهارم مهرماه بیانگر این است که حجم مخازن نسبت به سال قبل ۲۲۷ میلیون مترمکعب و نسبت به میانگین بلندمدت ۳۶۰ میلیون مترمکعب کاهش یافته و درصد پرشدگی سدها اکنون ۱۴ درصد ثبت شده است، موضوعی که بیانگر شدت اثر خشکسالیهای اخیر و کاهش بارشها بر منابع آبی استان است.
جواد هراتی، مدیر گروه عدالتخواهان سیستان است و خالیشدن روستاها را بهچشم دیده است: «دیگر نه کشاورزی بود، نه درآمدی بود و نه آبی. مرزها هم بسته بودند و اهالی روستا مجبور شدند برای کار در کارخانهها به شهرهای بزرگتر مهاجرت کنند.» جزئیات این گزارش را در در ادامه بخوانید.
رئیس شاخه زمین شناسی فرهنگستان علوم میگوید: از دهه شصت و به ویژه پس از سال ۱۳۸۰، بیش از ۵۰ سد بزرگ و بندکوچک متعدد بر روی رودخانههایی که به دریاچه میریزند، ساخته شده است
پایتخت نشینان اکنون خود قربانیاند، نه مقصر و تا زمانی که حکمرانی آبی اصلاح نشود، حتی بارشهای پُرآب هم نجاتدهنده نخواهند بود. افسانهای که برای دههها در گوش مردم تکرار شده حالا اثرات سنگین خود را به رخ میکشد؛ ایران هیچ گاه کشور پرآبی نبوده و نیست و اتفاقا از دهه ۶۰ نیز مشخص بود که منابع آبی ایران توان و کشش چنین جمعیتی را ندارد. ایران جزو کشورهای کم آب جهان است و به جای تبلیغات دروغین دولتها به خصوص دولت مصیبت بار محمود احمدی نژاد برای محیط زیست ایران، باید حقیقت سالها پیش گفته میشد؛ ایران دهههاست با بحران آبی رو در رو و دست به گریبان است.
زنگ خطر وضعیت بحران آب در برخی استان ها، زودتر از پایتخت به صدا در آمد. طبیعتا اگر شرایط به همین وضعیت ادامه پیدا کند و فکری جدی برای حل این معضل اندیشیده نشود، در سالهای آتی این بحران در همه نقاط ایران دیده میشود. اما چرا این وضعیت وجود دارد؟
وزارت جهاد کشاورزی با نادیدهگرفتن ظرفیتهای تأمین آب، افزایش سطح زیرکشت، گسترش باغات و رشد بیرویه تولید، کشاورزی را بهعنوان موفقیت تلقی کرد، درحالیکه بیش از ۸۰ درصد منابع آب کشور در بخش کشاورزی مصرف میشود، اغلب بدون بازدهی اقتصادی قابلقبول.
بحران آب تهران یک زنگ خطر جدی برای کل کشور است. با توجه به پیشبینیها، بدون اقدام فوری و جامع، طی ماههای آینده قطعیهای آب شدیدتر و طولانیتر خواهند شد که تبعات زیستمحیطی، اقتصادی و اجتماعی جبرانناپذیری به دنبال خواهد داشت. مدیریت صحیح و حکمرانی آب با رویکردی نوین، همکاری همهجانبه دستگاهها و مشارکت مردم، تنها راه نجات تهران از این بحران است. باید هر چه سریعتر برنامههای عملیاتی در کوتاهمدت و استراتژیک در بلندمدت اجرایی شود تا تهران بتواند این دو ماه بحرانی را پشت سر بگذارد و آیندهای پایدار برای خود رقم بزند.
آنچه مسلم است تنشهای آبی و بحران خشکسالی در ایران به یک معضل جدی تبدیل شده که این وضعیت ناشی از عوامل مختلفی از جمله خشکسالیهای مکرر، برداشت بیرویه آبهای سطحی و زیرزمینی و تغییرات اقلیمی است.
یک منبع مطلع گفت که هند در پی تصمیم خود برای فسخ «توافقنامه آبهای سِند» با پاکستان، جریان آب از طریق سد «باگلیهار» بر روی رودخانه «چناب» را متوقف کرده
نماینده مردم تفت و میبد در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: آب تخصیصی به استان یزد ۹۰ میلیون متر مکعب بوده است که الان کمتر از ۶۰ میلیون متر مکعب در سال برای شرب به مردم میدهند. آیا این همه آسیب و تخریب، مشکل را حل کرده است و آیا دستاوردی جزو هدررفت بیتالمال داشته است؟
نماینده مردم اردکان در مجلس با اشاره به وارد شدن خسارت ۲۵۰ میلیارد تومانی به خط انتقال آب شرب یزد، گفت: از آقای اژهای به عنوان قاضی القضات کشور انتظار میرود به صورت مستقیم به این موضوع ورود کنند تا برخورد عبرت آموز صورت بگیرد.