مجموعه آمار و ارقام نشان میدهد که ایران در تجارت خارجی با چین نه تنها از عربستان و امارات، بلکه از قطر نیز عقبتر است و حتی تخفیفهای سنگین نفتی ایران به چین (گاه تا ۱۵ دلار در هر بشکه) نیز نشان میدهد که برای حفظ همین سطح اندک تجارت نیز ایران هزینه میپردازد. از سوی دیگر عدم توازن شدید در تجارت ایران و چین (واردات ۴.۱ میلیارد دلار، صادرات فقط ۱.۸ میلیارد دلار در ششماهه اول ۲۰۲۴) نیز نشاندهنده وابستگی و ضعف در صادرات متنوع ایران به چین است.
بسیاری از بانکهای عمان به دلیل ترس از جریمههای آمریکا از همکاری مالی مستقیم با ایران پرهیز میکنند. این همان مسالهای است که به وضوح درباره طلب ایران از کره جنوبی نیز دیده میشد. این بحران نیز چنان جدی بود که در نهایت حتی عمان و بانک هایش با همه روابط خوب سیاسی نیز نتوانستند، کمکی به شرایط ایران بکنند و این طلب ایران برای سالهاست که تحت نظارت سرگردان در بانکها مانده و هم چنان برای ایران قابل وصول نیست.
کشمکشهای بلندمدت بر سر ساعات کاری در هفته، در نهایت مقرر شد تا زمان کاری کاهش یابد. بر اساس تصمیم کمیسیون اجتماعی مجلس درباره لایحه اصلاح ماده ۸۷ قانون مدیریت خدمات کشوری، مقرر شد که ساعات کاری در هفته از ۴۴ ساعت به ۴۰ ساعت تقلیل یافته و تعطیلی آخر هفته نیز در نهایت دو روز شود.
آمار اعلامشده از میزان ارزش دلاری واردات کشور در نیمه نخست امسال نیز نشان میدهد این شاخص از ۴۴ میلیارد و ۳۹۰ میلیون دلار در نیمه نخست سال گذشته به ۳۰ میلیارد و ۴۴۳ میلیون دلار در ۶ ماهه ابتدایی امسال رسیده است.
بعد از تحریمهای ۹۷ و محدودیت مبادلات مالی ایران، سبد تجارت خارجی ایران دچار دگرگونیهایی شد که این دگرگونی، باعث خروج برخی کشورها از این سبد و وارد شدن کشورهای جدید به لیست شرکای تجاری ایران شد.