نخستوزیر اسرائیل ادعا کرده که میتواند مشکلات کمآبی ایران را حل کند. اما واقعیتهای آماری و تحقیقات علمی میگویند تمام خاورمیانه درگیر بحران کم آبی است و وضعیت اسرائیل بدتر از ایران است.
سخنگوی سازمان مدیریت بحران کشور با اشاره به آغاز پدیده فرونشست از اوایل دهه ۱۳۵۰، گفت: تمرکز جمعیت به سمت شهرها، تغییر اقلیم، کمبارشی و خشکسالیهای مکرر و افزایش برداشت آبهای زیرزمینی از عوامل تشدید این پدیده در سالهای اخیر بوده است.
وزیر کشور با اشاره به وضعیت ناترازی آب و برق در تهران گفت: شاید بتوانیم مساله برق را با انرژیهای خورشیدی تامین کنیم اما آب محدوده تهران جوابگوی این جمعیت نیست.
دبیرکل دفتر مدیریت مصرف و کاهش هدررفت آب شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور گفت: «اگر فردی بتواند ۱۳۰ لیتر در شبانهروز یا زیر این عدد را مصرف کند، مشترک کم مصرفی تلقی میشود. هر عددی بالاتر از ۱۳۰ لیتر در روز یعنی مشترک پرمصرف یا بدمصرف است.»
یک پژوهشگر حوزه آب میگوید: متاسفانه ما میبینیم که بودجه برای انتقال آب وجود دارد، اما برای مسئله کاهش هدررفت آب بودجهای وجود ندارد. انتقال آب از طالقان به تهران، در شرایط فعلی و هدر رفتی که در آب تهران وجود دارد، عملا ریختن آب روی زمین یا همان تعبیر ریختن آب در ظرف سوراخ است.
وزیر نیرو با بیان اینکه وضعیت آب تهران مطلوب نیست، گفت: با شهرداریها توافق شد مصرف آب برای آبیاری و مصارف شهری کاهش دهند و از مردم نیز درخواست میکنم از گیاهان کم آب بر استفاده کنند.
عیسی بزرگزاده، سخنگوی صنعت آب گفت: مشکل بحران آب یک مشکل ملی است که برای حل آن نیازمند استفاده از تمام ظرفیتهای ملی هستیم که یکی از مهمترین آنها ظرفیت موجود در بخش خصوصی است.
آیا میدانید رشد مصرف آب به دو برابر نرخ افزایش جمعیت در قرن گذشته رسیده است و تنها ۲.۵درصد از آبهای جهان شیرین و بقیه شور است؟! آنچه در اینفوگرافیک زیر مشاهده میکنید راهکاری جهت جلوگیری از هدر رفتن آب در استحمام روزانه میباشد.
کاوه مدنی، دانشمند ایرانی حوزه آب و محیط زیست و مدیر ارشد سازمان ملل متحد در گفتوگو با سیانان گفت تفاوت این بحران در تاثیر آن بر پایتخت است. تهران با حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت ممکن است به طور کامل با کمبود آب مواجه شود.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان تهران گفت: در حال حاضر در مناطق تحت مدیریت سازمان محیط زیست هم رساندن علوفه و هم آب رسانی به حیات به صورت دستی انجام میشود چراکه چشمهها خشک شده و آورد رودخانهها به شدت کاهش پیدا کرده است.
وضعیت منابع آب در زابل و مناطق اطراف آن به مرحلهای رسیده که نزدیک به فاجعه انسانی و زیستمحیطی است. به گفته جواد هراتی، فعال اجتماعی در زابل، نهتنها آب در منطقه کمیاب و در حال قطع شدن است، بلکه همان میزان اندک موجود هم به سمت زاهدان منتقل میشود.