ضرغامی با انتشار یک متن به خبر احتمال افزایش قیمت بنزین واکنش نشان داد. و گفت:جامعهی ما در شرایطی است که به دلیل فشارهای سنگین معیشتی، نیاز به باربرداری دارد، نه بارگذاری!
دولت پزشکیان تأکید میکند که «نرخهای ۱۵۰۰ و ۳۰۰۰ تومانی» تغییر نخواهد کرد و معیشت روزمره مردم هدف قرار نگرفته است؛ اما در عمل، این اولین تغییر جدی در ساختار قیمت بنزین از آبان ۹۸ به بعد است. آن هم در شرایطی که تصمیم تازه، همزمان با کاهش چشمگیر تعرفه واردات خودروهای کممصرف و بحث عرضه بنزین سوپر وارداتی با قیمت نزدیک به نرخ فوب خلیج فارس، نشانههای یک چرخش آرام در سیاست انرژی ایران را کنار هم میگذارد.
تاریخچه قیمتگذاری بنزین در ایران، داستان یک شکست سیاستی مستمر است. این شکست، نه در قصد اصلاح، بلکه در روش اجرای اصلاح ریشه دارد. الگوی غالب در دهههای گذشته، همانطور که اشاره شد، الگوی «انجماد و شوک» بوده است.
طبق آمارها، ۹۵ درصد دارندگان خودرو در کشور میتوانند با سهمیههای فعلی بنزین یعنی ۶۰ لیتر با نرخ ۱۵۰۰ تومان و ۱۰۰ لیتر با نرخ ۳۰۰۰ تومان، تمام نیاز ماهانه خود را پوشش دهند
برآوردها نشان میدهد با فرض تصمیم دولت مبنی بر عدمتغییر قیمت بنزین سهمیهای نوع اول و دوم، فشار زیادی بر مصرفکننده وارد نخواهد شد، مشروط به اینکه سهمیههای استفاده نشده حفظ شود.
معاون اجرایی پزشکیان گفت:نرخ هر لیتر بنزین برای دولت ۳۴هزار تومان تمام میشود و ما آن را به قیمت یکهزار و ۵۰۰تومان به مردم میفروشیم، اما برنامهای برای افزایش قیمت نداریم.
معاون اجرایی پزشکیان گفت: نرخ بنزین سهمیهای ۶۰ و ۱۰۰ لیتری به هیچ وجه تغییر نخواهد کرد. نرخ هر لیتر بنزین برای دولت ۳۴ هزار تومان تمام میشود که ما آنرا به قیمت یکهزار و ۵۰۰ تومان به مردم میفروشیم.
یکی واردات بنزین سوپر و توزیع آن به قیمت ترجیحی و آزاد در محدودهی چهل تا شصت هزار تومان است. قیمت بنزین سوپر در حال حاضر ۳۵۰۰ تومان در هر لیتر است که البته اغلب در جایگاههای سوخت یافت نمیشود.
سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس درباره افزایش قیمت حاملهای انرژی گفت: قانون پیشتر به دولت اختیار داده است که در صورت نیاز و با توجه به شرایط، اصلاحاتی در قیمت حاملهای انرژی انجام دهد، اما تصمیم نهایی با دولت است.
قیمت فعلی بنزین در ایران دیگر دوام ندارد. فاصله میان واقعیت اقتصادی و قیمت فروش، هر روز عمیقتر میشود؛ اما جامعه ایران، با خاطره آبان ۹۸، تاب شوک ناگهانی را هم ندارد. در نتیجه، دولت در راه باریکی حرکت میکند: میان ضرورت اقتصادی و حساسیت اجتماعی. تنها راه عبور از این مسیر، اصلاح تدریجی، شفاف و عادلانه است؛ اصلاحی که نه با تکذیب آغاز شود و نه با شوک پایان یابد.
یک کارشناس انرژی میگوید: یکی از راههای مهم خنثیسازی تحریمهای نفتی، توجه به زنجیره ارزش افزوده و دوری از صادرات مواد خام است. به عبارت دیگر توسعه پتروپالایشگاهها میتواند از راهکارهای مهم و موثر در این زمینه باشد. به دلیل آنکه صادرات این تولیدات جزو تحریمها نیست، با صادرات آنها ارزآوری مناسبی صورت خواهد گرفت.
به اعتقاد پزشکیان، دولت بنزین را با قیمت دلار آزاد میخرد و به مردم با نرخ سوبسیددار میفروشد؛ اما آیا دولت با چنین استدلالی باید بار هزینه مردم را بدون تقویت زیرساختها با گرانی نرخ بنزین، افزایش دهد؟!
عضو کمیسیون انرژی مجلس گفت: بدون هیچ گونه تغییری در قیمتهای سهمیهای بنزین، بخشی از بنزینی که دولت خودش آن را میفروشد، در قالب بنزین یارانهای به سرپرست خانوارهای فاقد خودرو داده میشود.
دولت اجاره دارد، یارانه حاملهای سوخت را به شخص دهد، اما بلافاصله گفتیم که نباید نرخ این بنزین یارانهای تغییر کند و قیمت را ۳۰۰۰ تومان و ۱۵۰۰ تومان قرار دادیم.
سود قاچاق بنزین به ترکیه 15 هزار و 605 تومان، ترکمنستان 4 هزار و 805 تومان، آذربایجان 5 هزار و 345 تومان، پاکستان 8450 تومان، عراق 7505 تومان، افغانستان 9125 تومان و ارمنستان 14 هزار و 930 تومان است.
قرهخانی گفت: ما شاید نتوانیم آنطور که باید و شاید برای جلوگیری از قاچاق سوخت در مرزها اقدام کنیم ولی میتوانیم از مبادی داخلی قاچاق مثل پتروشیمیها، پالایشگاهها و کارخانجات و... جلوگیری کنیم.
مقایسه قیمت بنزین در ایران و کشورهای همسایه، نشان از تفاوت فاحش نرخ این فرآورده نفتی در ایران و کشورهای همسایه دارد و این اختلاف به عنوان یکی از مهمترین دلایل قاچاق سوخت محسوب میشود که سود بسیار بالای آن آنقدر شیرین است که قاچاقچیان از آن چشمپوشی نمیکنند.