امروز ۱۷ مرداد سالگرد حمله طالبان بر مزارشریف افغانستان است. در این حمله ۸ دیپلمات و یک خبرنگار ایرانی در کنسولگری ایران به قتل رسیدند. اما امروز کمتر کسی است که بداند جنایتی که در آن حملات اتفاق افتاده بسیار فراتر از چند عملیات تروریستی است. مردم هزاره مزار شریف آن روز شاهد نسل‌کشی تمام عیاری بودند که تنها جرمشان هزاره بودن بود. حمله طالبان به مزارشریف با همکاری پشتون‌هایی که با درصد کمی آن روزها در مزار زندگی می‌کردند روی داد. تا به این ترتیب مقاومت مردم آن شهر را که به ترتیب هزاره، ازبک و تاجیک بیشترین جمعیت آن را تشکیل می‌دادند در هم شکند و در این میان هزاره‌ها قربانی اصلی بودند.
هیچ‌کس فرصت خداحافظی با او را پیدا نکرد، همه فقط یک صحنه را دیدند؛ تنها دختر اردوگاه با مردان دیگر افغانستانی، سوار بر ماشین برای رد مرز راهی جاده شدند. دوستانش شروع به التماس و درخواست از مأموران کردند، اما بی‌فایده بوده و شاید تا فردا کبری تحویل حکومت طالبان داده شود.
ادعای کمیساریای عالی مبنی بر حضور سه و نیم میلیون افغانستانی، در حالی مطرح می‌شود که برخی ادعاها حکایت از کمک مالی کلان یونسکو به ایران برای ضبط و ربط مهاجران افغانی و پاکستانی در ایران دارد. این در حالی است که جمعیت مهاجران دست کم سه برابر ادعای مطرح شده و کمک کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان به ایران تنها ۲۰ میلیون دلار است در حالی که تنها هزینه تحصیل دانش‌آموزان اتباع در ایران ۲۰۰ میلیون دلار است.
شیعیان افغانستان این روزها عزاداری محرم را زیر سایه‌ی محدودیت‌های گسترده از سوی طالبان برگزار می‌کنند؛ محدودیت‌های که «ظالمانه» و «بی‌سابقه» توصیف شده است و نسبت به پیامدهای آن هشدار داده شده است.
اخیراً اظهارنظری از سوی کاظمی‌قمی، نماینده ویژه رئیس‌جمهور در امور افغانستان منتشر شده که می‌گوید: «سفارت ایران در افغانستان مجموع منافع کشور را در تعامل با طالبان افغانستان مدنظر دارد و مسئله حقابه سیستان اولویت نخست ما در این تعاملات نیست و آنچه تاکنون اتفاق افتاده است تخصیص به موقع حقابه هیرمند است.»
یکی از بزرگترین چالش‌های مهاجرت در ایران، ورود غیرقانونی مهاجران است که تبدیل به یک صنعت قاچاق مهاجر شده است. سهولت ورود غیرقانونی به ایران و امنیت نسبی که توسط مسئولان فراهم می‌شود، کار شبکه‌های قاچاق را تسهیل کرده و اشتغال غیرقانونی مهاجران را امکان‌پذیر کرده است. از طرفی براساس اظهارات کارشناس مسئول حوزه اجتماعی در مرکز پژوهش‌های مجلس، ۸۰ درصد کودکان کار و خیابان اتباع افغانستانی و پاکستانی هستند
تقریبا در تمامی کشور‌های جهان، پناهجو و یا مهاجر باید یک روند قانونی را طی کند، روندی که حتما ایرانیانی که مهاجرت کرده اند به خوبی با آن آشنا هستند. درخواست حضور، صدور ویزا، چک‌های کامل امنیتی، برآورد ورودی و عایدی مالی و حتی هزینه‌کرد دولت‌ها برای پناهجویان و مهاجران به طور کامل انجام می‌شود و در این میان خوب است دولت سیزدهم یک برآورد دستکم از بعد مرداد سال ۱۴۰۰ تاکنون درباره وضعیت حضور اتباع در ایران بدهد، تا مشخص شود چه مقدار اتباع در ایران حضور دارد و دقیقا چه برآورد‌های اقتصادی و مالی درباره آنان شده است.
سرپرست وزارت صنعت و تجارت دولت سرپرست افغانستان با بیان اینکه این کشور نزدیک‌ترین مناسبات را در طول تاریخ با جمهوری اسلامی ایران داشته است، گفت: به دنبال ارتقای سطح مبادلات تجاری دوجانبه به بیش از ۱۰ میلیارد دلار هستیم.
مناقشه آبی ایران و افغانستان همچنان ادامه دارد به طوری که اخیرا فاز جدید سد پاشدان بر روی رودخانه هریرود افتتاح شده است. مساله ای که می تواند مشکلات دیگری را برای ایران به همراه بیاورد.
در شرایطی که هر روز از حقابه ایران در هیرمند کاسته شده و سیستان و بلوچستان در پایین‌دست این رود به خشکی نشسته است، حالا خبر می‌رسد که فاز جدید سد پاشدان بر روی رودخانه هریرود در بالادست ایران (استان خراسان رضوی) و سد دوستی با حضور ملاعبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخست‌وزیر طالبان و عبدالطیف منصور، سرپرست وزارت آب و انرژی طالبان، افتتاح شده است.
همزمان با سفر وزیر نیرو به افغانستان، وزیر آب و انرژی طالبان طی مصاحبه‌ای اعلام کرد به مقامات جمهوری اسلامی ایران اطمینان می‌دهیم اجازه نخواهیم داد که حتی یک قطره آب به‌سمت گودزره منحرف شود. حکومت مقامات طالبان هرگونه انحراف آب به‌سمت گودزره را حرام اعلام کرده است و رهبر طالبان از این موضوع که آبی به‌سمت این شوره‌زار برود، ناراحت است
به نظر می‌رسد چهره واقعی روابط ایران و طالبان به‌تدریج خود را نمایان می‌سازد. به‌عبارت‌دیگر در پرتوی رفع تهدید مشترک، ترجیحات ناسازگار بر روابط ایران و طالبان سایه افکنده است. این مهم را در اختلافاتی که بین آن‌ها در حوزه‌های مختلف اتفاق می‌افتد می‌توان مشاهده کرد.
القاعده هفته‌ای ده‌ها میلیون دلار از معادن طلا در استان‌های بدخشان و تخار در افغانستان جمع آوری می‌کند. این پول نشان دهنده سهم ۲۵ درصدی درآمد حاصل از معادن طلا و جواهرات است.