آنچه درباره داود رشیدی کمتر شنیده‌اید

اقتصاد ۲۴-  او در آن زمان مدیریت گروه فیلم و سریال تلویزیون را بر عهده داشت و هیچ خوش نداشت چند جوان مستعد بیکار بمانند، بخصوص که در آن مقطع رضا بابک تازه پدر شده بود. این ۵ جوان زیر نظر دان لافون، اولین گروه تئاتر کودک در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را تشکیل داده بودند، اما با وجود موفقیت‌های بسیار به دلیل بعضی مشکلات، بعد از حدود دو سال از همکاری با کانون کناره گیری کردند.

رشیدی دست این بچه‌های جوان را گرفت و با حضور آنان اولین گروه تئاتر کودک در تلویزیون را راه‌اندازی کرد. او که خود سرپرست گروه تئاتر «امروز» بود، با حضور این جوانان، بخش کودک این گروه را راه‌اندازی کرد که نمایش‌های گوناگونی را به صورت صحنه‎ای و نیز در قالب نمایش تلویزیونی کار کردند.

داود رشیدی هم هنرمند بزرگی بود و هم در جایگاه مدیریت، همواره در اندیشه فرصت ایجاد اشتغال برای جوانان بود؛ و حالا همزمان با سالروز تولد او، احترام برومند، همسرش آرزو می‌کند تئاتر کشورمان سر و سامانی پیدا کند و شرایط کار و زندگی برای جوانان فعال در این حوزه مساعدتر شود.

بیشتر بخوانید: از پنج رفیق سینمای ایران فقط علی نصیریان مانده است

احترام برومند هم که، چون او دل نگران فعالان جوان تئاتر است، در سالروز تولد همسرش می‌گوید: همه گفتگوهایش را که زیر و رو می‌کنم، در تمام مصاحبه‌هایش، نگرانی و دلشوره برای تئاتر و جوانان و بخصوص برای بچه‌های جوانی که خارج از تهران کار می‌کنند، مشهود است که البته این نگرانی تنها ویژه آقای رشیدی نبود بلکه دیگر هنرمندان پیشکسوت‌مان همچون آقای نصیریان هم این دلمشغولی را داشتند و دارند. همچنانکه هنرمندان نسل‌های بعد هم این دغدغه را داشته‌اند و دارند.

این هنرمند ابراز تاسف می‌کند: این روز‌ها تئاتر استان‌ها که هیچ، تئاتر تهران هم حال و روز خوشی ندارد و گویی کسی به فکر نیست که این بچه‌های جوان چگونه روزگار می‌گذرانند.

او با یادآوری عشق وصف‌ناپذیر داود رشیدی به تئاتر اضافه می‌کند: باور داشت تئاتر ما به جای خیلی خوبی رسیده و هنرمندان توانمند و جوانان مستعد بسیاری در آن فعال هستند. البته که کمبود‌ها را می‌دانست و آرزو داشت شرایط برای اجرای تئاتر هموارتر و زمینه برای فعالیت جوانان مشتاق تئاتر فراهم‌تر شود.

برومند ادامه می‌دهد: در سالروز تولد آقای رشیدی آرزو می‌کنم روزگار بهتری پیش روی بچه‌های تئاتری باشد. امیدوارم بچه‌های سینمایی هم نسبت به تئاتری‌ها همدل‌تر شوند و به فکر اشتغال آنان باشند چراکه این روز‌ها بسیاری از بچه‌های جوان تئاتر دست‌شان به جایی بند نیست و بیکاری بدجوری آنان را در تنگنا قرار داده است. در این میان کسانی که شناخته شده‌تر بودند، در شبکه نمایش خانگی یا سینما مشغول به کار هستند. هرچند مشخص نیست این فیلم‌های سینمایی که ساخته می‌شود، چگونه و چه زمانی نمایش داده خواهد شد. با این همه، شرایط برای تئاتری‌ها سخت‌تر از اقشار دیگر است که امیدوارم سر و سامانی پیدا کند.