چرا استقلال بوی قهرمانی نمی‌دهد؟

اقتصاد ۲۴- استقلال تهران در هفته سوم لیگ برتر موفق شد با پاس دیدنی سیاوش یزدانی و ضربه سر دیدنی امیرارسلان مطهری از سد قرمزپوشان تراکتورسازی عبور کند و با جمع‌کردن حداکثر امتیازات تا اینجای کار، پشت سر سپاهان در رده دوم جدول قرار بگیرد.

هرچند این شروع استقلال در لیگ برتر (سه برد از سه بازی) به همراه یکی از دوره‌های زمان صمد مرفاوی، بهترین شروع آبی‌پوشان در ادوار لیگ برتر است، اما مشکلات فنی و گاهی غیرفنی که در تیم بیداد می‌کند هواداران را نسبت به آینده نگران کرده است.

برد استقلال در برابر تیم‌های هوادار و تراکتورسازی با کمترین اقتدار به دست آمد و تجربه نشان داده پیشتازی با یک گل در برابر تیم‌های سرحال و زیرک بسیار شکننده است و شاید اگر تیمی با این مشخصات مقابل استقلال ظاهر می‌شد، نتیجه تا پایان با برتری آبی‌پوشان ادامه پیدا نمی‌کرد.

از سوی دیگر، استقلال در هر سه بازی و مخصوصاً بازی مقابل ذوب‌آهن و تراکتورسازی برای لحظات طولانی تحت فشار قرار گرفت که هر لحظه، احتمال دریافت گل تساوی احساس می‌شد.

استقلال جزو تیم‌هایی است که برای به دست آوردن سه امتیاز، هزینه زیادی را می‌پردازد که گاهی این هزینه‌ها، فنی نیست. هرچند مصدومیت سیاوش یزدانی به خاطر بازی غیرتمندانه او بود، اما دریافت کارت زرد توسط محمدحسین مرادمند آن هم برای یک دفاع در نیمه اول، به‌واسطه اعتراض بی‌مورد، اصلاً قابل قبول نیست.

یکی دیگر از ایرادات استقلال که از زمان فکری تاکنون در تیم دیده می‌شود، شروع مجددهای استقلالی‌ها و پاسکاری دم دروازه است که در بسیاری از مواقع با کمترین فشار مهاجمین تیم مقابل، توپ‌ها لو می‌رود.

وریا برای دومین بار، آن هم در سومین بازی لیگ، پنالتی استقلال را در یکی از حساس‌ترین لحظات بازی هدر داد که اگر تراکتورسازی موفق به زدن گل می‌شد باید وریا غفوری را مقصر اصلی از دست‌رفتن دو امتیاز قلمداد می‌کردیم. وریا در بازی‌های گذشته استقلال و در چند نوبت، پنالتی از دست داده بود و اساساً او یک پنالتی‌زن قهار نیست. لااقل از کادر فنی انتظار می‌رفت پس از دست‌رفتن پنالتی او در بازی با هوادار، این فرصت را در اختیار بازیکن دیگری قرار می‌داد؛ مخصوصاً که امیرارسلان مطهری یک پنالتی‌زن نسبتاً مطمئنی است.

در استقلال سالیانِ اخیر، هیچ بازیکن جریان‌ساز و خاصی حضور نداشته است. مثلاً زمانی، مجتبی جباری این تاثیرگذاری را در استقلال داشت و یا حتی خود فرهاد مجیدی با حضورش در زمین مخصوصاً به صورت بازیکن تعویضی این‌طور بود. خسرو حیدری، حسین کاظمی، رضا عنایتی و... این خاصیت را داشتند که گاهی بازی را برای آبی‌های پایتخت دربیاورند، اما در این سال‌ها، جای خالی چنین بازیکنی در استقلال حس می‌شود.

پاس‌های کم‌ضرب که گاهی پشت سر بازیکن درمی‌آید یکی دیگر از ضعف‌های فاحش استقلال است که اگر در این رابطه دقت شود، مخصوصاً در ضدحملات می‌تواند کار را برای تیم مقابل سخت کند.

به هر حال استقلال برد، اما این روند نمی‌تواند تیم را به قهرمانی برساند. از این‌رو، فرهاد مجیدی اگر می‌خواهد پس از سال‌ها هوادارانش را صاحب جام کند و در آسیا حرف برای گفتن داشته باشد، باید ضعف‌هایی که سال‌ها در این تیم نهادینه شده است را برطرف کند.

*خبرنگار

منبع: نشان تجارت