شکر باز هم نایاب شد؟

اقتصاد۲۴-  ۱۵ بهمن ماه سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان بار دیگر مجوز افزایش قیمت شکر را صادر کرد. بدین ترتیب قیمت شکر در بنکداری‌ها تا ۱۴ هزار و ۸۰۰ تومان پیش رفت. مصرف‌کنندگان نیز برای خرید هر کیلوگرم باید مبالغی تا ۲۲ هزار تومان هم بپردازند.

در حالی توزیع‌کنندگان شکر در نیمه زمستان بار دیگر مجوز افزایش قیمت را گرفتند که گزارش اخیر وزارت صمت نشان می‌دهد در ۹ماهه‌ی ابتدایی سال جاری قیمت این محصول بیش از هر مواد خوراکی دیگر رشد داشته است. پس از این اتفاقات حالا برخی از فروشگاه‌های سطح شهر از نبود شکر خبر می‌دهند و مصرف‌کنندگان هم در تامین آن با مشکل مواجه شده‌اند. آیا شکر بار دیگر در بازار نایاب شد؟

در این زمینه دبیر اتحادیه بنکداران مواد غذایی گفت: شکر طی یک سال اخیر افزایش قیمت افسارگسیخته را تجربه کرد. در ۱۵ فروردین که شروع سال کاری بنکداران به حساب می‌آید، هر کیلوگرم شکر در عمده‌فروشی‌ها ۶۶۵۰ تومان قیمت داشت. این شکر با نرخ ۸۷۰۰ تومان به دست مصرف‌کننده می‌رسید.

قاسمعلی حسنی ادامه داد: ۱۵ تیر قیمت بنکداری به ۱۱ هزار و ۵۰۰ تومان رسید و در شهریور ماه این نرخ تا ۱۲ هزار و ۵۰۰ تومان پیش رفت. این‌ها نرخ‌هایی است که سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان مصوب می‌کند و بنکدار خودسرانه قیمت‌ها را بالا نمی‌برد. در پانزدهم ماه جاری سازمان حمایت بار دیگر مجوز افزایش قیمت را صادر کرد.

بیشتربخوانید:افزایش قیمت شکر کام مردم را تلخ کرد

او اظهار کرد: قیمت‌های جدید ۱۳ هزار و ۵۰۰ به علاوه ۹ درصد ارزش‌افزوده اعلام شد. بر این اساس قیمت جدید شکر در عمده‌فروشی‌ها و میادین میوه و تره‌بار به ۱۴ هزار و ۷۱۵ تومان رسید. این قیمت‌ها بدین معناست که قیمت شکر از ابتدای سال تا کنون بیش از ۱۲۰ درصد رشد داشت.

حسنی درباره علت این افزایش قیمت توضیح داد: سازمان حمایت با هدف نزدیک‌شدن به قیمت جهانی شکر اقدام به بالابردن قیمت‌ها کرد. به همین جهت هم ارز ترجیحی تخصیصی به این محصول از چندی پیش حذف شد.

او در پاسخ به این سوال که آیا شکر نایاب است؟ تشریح کرد: اکنون مشکلی در تولید و عرضه شکر وجود ندارد. اتفاقا در کارخانه‌ها و بنکداری‌ها شکر به‌وفور یافت می‌شود. ماجرا این است که عده‌ای به دنبال شکر ارزان می‌گردند. در نتیجه بهتر است بگوییم شکر ارزان نایاب شد.

وی همچنین اعتقاد دارد که اصولا در بازار ایران کالا و محصولی نایاب و حتی کمیاب نمی‌شود. اتفاقا همه کالا‌ها به مقدار کافی هم وجود دارد، اما داستان این است که با نرخ آزاد قیمت‌گذاری می‌شوند. این ماجرا درباره بازار شکر هم صدق می‌کند. امروز بعید است سرمایه‌داران در خرید و تامین شکر یا هر محصول مورد نیاز خود لنگ بمانند. درنتیجه نایابی شکر برای کسانی است که توان خرید خود را با قیمت‌های کنونی از دست داده‌اند.

گویا بعضی از داستان‌ها در اقتصاد ایران شبیه به قانون پایستگی انرژی می‌مانند. آن‌ها دیگر نه به وجود می‌آیند و نه از بین می‌روند؛ فقط از شکلی به شکل دیگر و از فصلی به فصل دیگر منتقل می‌شوند. نایاب‌شدن و افزایش قیمت شکر نیز از همان داستان‌هاست. گویا هر فصل حداقل یک بار باید شاهد این چرخه باشیم. یک بار سلطان شکر عامل کمیابی شکر معرفی می‌شود، روز دیگر حفظ سلامتی مردم!

حالا هم قیمت‌های جهانی عامل گرانی شکر در ایران شناخته می‌شوند. اما به نظر می‌رسد این دخالت‌های گاه و بی‌گاه دولت است که بازار‌های مختلف را به این سمت می‌کشد. گرچه گزارش وزارت صمت افزایش ۷۵٫۹ درصدی قیمت شکر در ۹ ماه ابتدایی سال جاری را تائید می‌کند، اما مشخص نیست سازمان حمایت بر چه مبنایی بار دیگر مجوز افزایش قیمت را صادر کرد. مجوزی که شکر را در برخی از مناطق شهری نایاب کرد.