اقتصاد۲۴-روند خالصسازی سیاسی در سالهای اخیر، شتاب و سرعت بیشتری به خود گرفته و به شکلی عیان درصدد تسخیر عموم فضاهایی است که در مناسبات سیاسی و اجتماعی، ضریب نفوذ بالایی از نظر تأثیرگذاری و آگاهیبخشی در میان افکار عمومی دارند. ازاینرو نیز با تحقق خالصسازی و یکدستسازی در ساختار قدرت اجرائی، این رویکرد راه درنوردیدن دانشگاه را بهعنوان یکی از مراجع اجتماعی تأثیرگذار در جامعه ایرانی هدفگذاری کرده و با سرعت در حال طیکردن مراحل آن است؛ مراحلی که گویی مانند ایستگاههای قطار شهری، یک به یک و پشت سر هم باید طی شده و هیچ ایستگاهی نیز در گذار آن از قلم نیفتد.
دانشگاه پلیتکنیک، ازجمله نهادهای مهم علمی است که همواره در بزنگاههای سیاسی، ردای کنشگری و مطالبهگری بر تن کرده و دانشجویان آن در همه مناسبات اجتماعی و سیاسی، صاحب موضع و جایگاه فعالیتهای دانشجویی بودهاند. کنشگریهایی که دستکم از اواخر دهه ۷۰ رنگوبوی جدیتری به خود گرفت. دانشگاهی که به نظر میرسد پس از وقایع سال قبل و تداوم مطالبات دانشجویی در این نهاد علمی دیرپا به یکی از ایستگاههای اصلی «خالصسازی» و یکدستسازی بدل شده و یک جریان خاص سیاسی در نظر دارد تا این نهاد را نیز از بلندشدن کوچکترین صدای متفاوت و منتقدی خالی کرده و یکی از سیاسیترین دانشگاههای ایران را به یکی از پایگاههای بوروکراتیک بدل کند.
در همین زمینه خشایار نجفزاده، فارغالتحصیل مقطع کارشناسی رشته مهندسی شیمی، ورودی سال ۹۸ دانشگاه امیرکبیر که خود از فعالان انجمن اسلامی دانشجویان ترقیخواه این دانشگاه بوده، درباره وضعیت قبولی در مقطع کارشناسی ارشد و ممنوعیت تحصیلی خود به «شرق» گفت: با وجود احراز صلاحیتهای علمی من و حضور در فهرست نهایی قبولیهای مقطع ارشد بدون آزمون اداره استعدادهای درخشان و حتی صدور شماره دانشجویی در این مقطع، پرتال کارشناسی ارشد من بدون هیچ ادلهای حذف و عملا از دانشگاه اخراج شدم.
بیشتر بخوانید:زنگخطر حرکت مهاجرین غیرقانونی افغان از پاکستان به ایران؛ بحران امنیتی در پیش است؟
او در ادامه اظهار کرد: با وجود پیگیریهای زیاد، هیچیک از مسئولان دانشگاه پاسخی به اعتراضم به این مسئله ندادند. حتی با وجود اینکه کوچکترین مشکل آموزشی و پرونده انضباطی در کمیته انضباطی دانشگاه نداشتم؛ اما به این سبب که از دانشجویان فعال دانشگاه در عرصه علمی و دانشجویی بوده، حدسم بر این است که این رفتار سلبی از ناحیه دانشگاه بهایندلیل انجام شده است.
نجفزاده تصریح کرد: بازداشت من -از تاریخ پنجم مهر تا دوم آذرماه- در زندان تهران بزرگ (فشافویه) و مشکلات بعد از آن مانند حضور در پروسه دادگاه، مانع از ثبتنام من در کنکور ارشد سال گذشته شد؛ اما یقینم به خاطر داشتن صلاحیتهای علمی درباره قبولی در مقطع کارشناسی ارشد بدون آزمون، آرامش خاطری بود که نگران نرسیدن به ثبتنام کنکور نباشم. این فعال دانشجویی اضافه کرد: ازآنجاییکه دانشگاه از مدتها قبل به بازوی برخورد با فعالیتهای دانشجویی بدل شده، اخراج من از این نهاد، امر تعجبآور و عجیبی نبوده است. متأسفانه دانشگاه امیرکبیر ثابت کرده که در ربودن گوی حذف از هیچ تلاشی فروگذار نمیکند. ما در طول یک سال اخیر، شاهد بودیم که آمار بازداشت، ممنوعالورودی و تعلیق بسیار زیادی به نسبت تعداد دانشجویان در دانشگاه امیرکبیر وجود داشته است.
این فعال دانشجویی یادآور شد: با تغییر شیوهنامه انضباطی در آبان ۱۴۰۱، رفتارهایی که در شیوهنامه سال ۹۸ از دسته رفتارهای فراقانونی به حساب میآمدند، عملا تبدیل به قانون شدند! اصولی مانند اصل برائت، عدم تجسس، رسیدگی منصفانه و تخلفانگاری تجمعات مسالمتآمیز، تنها چشمهای از تغییراتی بود که اعمال شده و عرصه را بر دانشجویان و فعالیتهای بدیهی دانشجویی تنگتر از گذشته کرد.
او در ادامه گفت: همچنین ما شاهد افزایش چشمگیر ابزارهای نظارتی در سطح دانشگاه -اعم از دوربینهای تشخیص چهره در ورودی دانشگاه و گسترش دوربینها در کل فضای این نهاد- بودیم و این دست اقدامات، گام بلندی در راستای محدودکردن هرچه بیشتر صدای دانشجویان بود.
این فعال دانشجویی همچنین با اشاره به فضای دانشگاه در شرایط کنونی، تصریح کرد: پرونده وقایع سال ۱۴۰۱ هنوز بسته نشده و دانشگاه در این ترم با جمعآوری مستندات، تعدادی از دانشجویان را که در جریان حوادث سال پیش، حتی یک بار هم به کمیته انضباطی فراخوانده نشده بودند، به کمیته احضار کرده و با صدور احکام سنگین به دنبال به خطر انداختن وضعیت تحصیلی دانشجویان است.
نجفزاده همچنین با اشاره به برخوردهای انجامشده با استادان نیز عنوان کرد: اکثر استادانی که با دانشجویان همراه شده و مطالبات آنها را مطرح کردند، از سوی دانشگاه با آنان برخورد شد که اخراج دکتر محمدمهدی لطفیهروی و دکتر سارا ملکان از دانشکده مدیریت در ترم گذشته و تعلیق دکتر الهام چشمیخانی از دانشکده مهندسی کامپیوتر در این ترم ازجمله این برخوردها بوده است.
این فعال دانشجویی ادامه داد: دانشگاه، آخرین تکههای فعالیت دانشجویی، یعنی تشکلها را هم هدف گرفته و امروز در پلیتکنیک شاهد آن هستیم که هیچیک از تشکلهای غیرهمسو اجازه فعالیت ندارند. بهعنوان نمونه انجمن اسلامی دانشجویان ترقیخواه دانشگاه امیرکبیر، عملا از سال ۹۹ اجازه برگزاری انتخابات خود را نداشته و البته این مسئله حتی به صورت مستقیم و مکتوب نیز به انجمن ابلاغ نشده است! با سنگاندازیهایی که انجام شد، عملا اسباب این اخلال را فراهم کرد که ما نتوانیم انتخابات خود را برگزار کرده و فعالیت رسمی و معتبر انجمن را داشته باشیم. پاسخی هم که از سوی مسئولان به ما داده میشد، این بود که این مسئله باید در شورای نظارت بررسی شود و در هر جلسه باز شاهد به تعویق افتادن بررسی این موضوع بودیم.
همچنین علیرضا برادرانمظفری، دیگر فعال دانشجویی دانشگاه امیرکبیر، در گفتوگویی با «شرق»، ضمن اشاره به رفتار کمیته انضباطی و حراست این دانشگاه، اظهار کرد: کمیتههای انضباطی دانشگاه از حدود یکماهو نیم گذشته به صورت گسترده آغاز به فعالیت قهری با دانشجویان کرده و تمرکز خود را بر دانشجویانی گذاشتهاند که در حوادث سال ۱۴۰۱ حضور داشتند. درحالحاضر به نظر میرسد که همه دوربینها رصد شده و برخورد کمیتهای با دانشجویان افزایش یافته است.
او افزود: آمار ممنوعالورودیها و دانشجویان کمیتهای بسیار بالا رفته و البته رقم دقیقی دراینباره وجود ندارد؛ چراکه حتی انتظامات نیز فهرست ممنوعالورودیها را به دانشجویان ارائه نداده و دانشجویان از طریق سیستم تشخیص چهره در ورودی دانشگاه، اخطار دریافت میکنند.
برادرانمظفری یادآور شد: احکام صادره نیز بسیار سنگین است. برخی از دانشجویان با احکام بدوی و تجدیدنظر خود روبهرو شدهاند. بهعنوان نمونه، روزی که خود من برای تجدیدنظر مراجعه کردم، تنها ۱۵ حکم تجدیدنظر در همان روز آمده بود. ضمن اینکه با تأسف شاهدیم که در عموم احکام صادره، تعلیق وجود دارد. او همچنین در پایان نیز با اشاره به رفتارهای انتظامات، عنوان کرد: از ترم جدید و با توجه به تصویب لایحه حجاب در فضای عمومی جامعه، انتظامات در این راستا کاملا تمام توان خود را بر فشار به دانشجویان متمرکز کرده است؛ یعنی حتی ایرادها به این وضعیت درآمده که اگر دانشجویی چادر به سر داشته؛ ولی مانتوی او کوتاه بوده، باز از او ایراد میگیرند و نام او نیز ثبت میشود.