چرا ایران از موشک هایپرسونیک در حمله به اسرائیل استفاده نکرد؟

اقتصاد۲۴-فیاض زاهد در یادداشتی با عنوان «تقلای نتانیاهو برای گسترش بحران بی‌نتیجه است» در روزنامه اعتماد نوشت: حمله بی‌سابقه ایران به مواضع اسراییل درواقع از نظر موضع جمهوری اسلامی ایران قابل درک است به دلیل اینکه در سال‌های اخیر رژیم اسراییل با تکیه بر سازمان موساد عملیات ایذایی، خرابکاری و ترور‌های گسترده را براساس یک سنت نانوشته اجرایی می‌کرد بدون آنکه مسوولیت آن را برعهده بگیرد. در جریان این عملیات ما تنها از طریق نشانه‌ها متوجه می‌شویم که مهر کدام سرویس امنیتی یا کدام بازیگر بر آن خورده است. آنچه در ترور دانشمندان هسته‌ای و بعد از آن بمباران‌های گسترده خاک سوریه و خرابکاری‌های گسترده در دو سال گذشته شاهد بودیم بخشی از اقدامات خرابکارانه اسراییل بود، واکنش و پاسخ به این مساله برای جمهوری اسلامی ایران که استراتژی نابودی اسراییل را در ۲۵ سال آینده تعریف کرده، بسیار با اهمیت بود، اما در باب حمله شنبه شب به اسراییل، به نظر می‌رسد که نقطه صبر ایران سرریز شده بود.

حمله به کنسولگری که عملا در عرف دیپلماتیک حمله به خاک یک کشور محسوب می‌شود و شهادت چند تن از فرماندهان عالیرتبه سپاه پاسداران، این فرض را تقویت کرد که ایران به دلیل سیاست بازدارندگی خودش مجبور خواهد شد واکنش نشان بدهد. البته امروز به خوبی می‌دانیم که استراتژی اصلی بنیامین نتانیاهو این است که با تکیه بر پیمان‌های راهبردی و ایدئولوژیکی که میان کاخ سفید و اسراییل وجود دارد، ایران را به شکلی وارد جنگی گسترده با اسراییل کند، اما تفاوت در این است که اگر یک جنگ گسترده رخ دهد، به طور مشخص امریکا و محتملا انگلستان به هواخواهی اسراییل وارد جنگ خواهند شد و نتانیاهو می‌تواند با یک تیر چند هدف را بزند؛ اولا مهم‌ترین دشمن خودش را در منطقه خاورمیانه از سر راه برمی‌دارد و دوم اینکه از میزان فشار افکار عمومی در داخل سرزمین‌های اشغالی می‌کاهد. نتانیاهو امروز به واسطه متغیرهایی، چون بی‌کفایتی و پرونده فساد اقتصادی‌ای که هنوز به سرانجام نرسیده و انفعال امنیتی و اطلاعاتی در جریان حمله ۷ اکتبر در شرایطی قرار دارد که اگر امروز یا فردا در اسراییل انتخابات برگزار شود، شانسی برای بقا نخواهد داشت؛ لذا آغاز جنگ می‌تواند برای نتانیاهو یک فرصتی باشد که بحران را از یک نقطه به نقطه دیگر انتقال دهد.