معرفی سامانه پدافندی آمرام آمریکا

سامانه های دفاع هوایی اس ال_ آمرام

اقتصاد۲۴: سامانه موشکی هوا به هوای پیشرفته میان برد آمرام (AMRAAM) یک سیستم پدافندی پیشرفته است که توسط ریتون برای مقابله با موشک‌های کروز موجود، در حال تکامل و همچنین تهدیدات مختلف هوابرد توسعه یافته است.

سامانه پدافند هوایی از موشک آتش و فراموش کن آمرام، رادار نظارتی، مرکز توزیع آتش و پرتابگر‌های آمرام استفاده می‌کند. در آوریل ۲۰۰۱، سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده قراردادی را برای توسعه سیستم تسلیحاتی تکمیلی در ارتفاع پایین به ریتون اعطا کرد.

در فوریه ۲۰۰۴، فرماندهی هوانوردی و موشکی ارتش ایالات متحده قراردادی برای توسعه آمرام به ریتون اعطا کرد. در نوامبر ۲۰۰۵، مجوز ساخت و آزمایش پنج نمونه اولیه آمرام صادر شد.

دفتر برنامه سیستم مشترک ایالات متحده در پایگاه نیروی هوایی اگلین در فلوریدا، برنامه پرتابگر مشترک آمرام را برای ارتش ایالات متحده و تفنگداران دریایی ایالات متحده مدیریت می‌کند. موشک ایم-۱۲۰ آمرام در مرکز تولید ریتون در توسان، آریزونا در حال تولید کامل است. ریتون توسعه قابلیت‌های اضافی برای آمرام یعنی موشک آمرام‌ ای آر در ژوئن ۲۰۰۷ اعلام کرد.

در فوریه ۲۰۲۴، ریتون و هوا و فضای کونگسبرگ با همکاری وزارت دفاع و نیرو‌های مسلح نروژ، آزمایش پرواز موفقیت آمیزی را برای موشک برد تقویت شده آمرام از سامانه پیشرفته سام نروژی انجام دادند. سیستم پرتاب زمینی جدید توسعه یافته برای رهگیری اهداف در فواصل بیشتر و ارتفاعات بالاتر طراحی شده است.

توسعه سیستم پدافند آمرام

بوئینگ اولین پناهگاه کنترل آتش یکپارچه را در می ۲۰۰۶ تحویل داد و سیستم با موفقیت بررسی آن را در ژوئیه ۲۰۰۶ به پایان رساند. آزمایش میدانی سیستم آمرام در مارس ۲۰۰۸ با یک آزمایش موفقیت آمیز آغاز و در می ۲۰۰۹ تکمیل شد.

آزمایش یکپارچه سازی میدانی، که در ژوئیه ۲۰۰۸ تکمیل شد، قابلیت همکاری با سیستم‌های پاتریوت و اونجر از جمله تبادل داده با واحد‌های پاتریوت و ارائه داده‌های هدف‌گیری به واحد‌های اونجررا نشان داد.

اس ال_ آمرام

ریتون تیم را در توسعه آمرام رهبری کرد و بوئینگ مسئول توسعه ایستگاه کنترل آتش یکپارچه آمرام بود. این تیم همچنین شامل هوا و فضای کونگسبرگ نروژ است. آمرام قرار است به تدریج جایگزین سیستم دفاع هوایی اَونجر در ارتش آمریکا شود.

پرتابگر آمرام

پرتابگر آمرام شش موشک آمرام را روی یک وسیله نقلیه چرخدار چند منظوره با تحرک بالا هاموی جای می‌دهد و پوشش ۳۶۰ درجه را فراهم می‌کند. پرتابگر به سمت منطقه هدف حرکت می‌کند و موشک‌ها را با حداکثر زاویه ۷۰ درجه بدون به خطر انداختن احتمال رهگیری و انهدام پرتاب می‌کند.

اس ال_ آمرام

کنترل آتش، ردیابی و رادار آمرام

ایستگاه کنترل آتش یکپارچه بوئینگ، فرماندهی مدیریت نبرد، کنترل، رایانه، ارتباطات و اطلاعات را فراهم می‌کند. این موشک از داده‌های حسگر‌های پدافند هوایی، از جمله رادار سنتینل و سنسور شبکه‌ای بلند شده موشک‌های کروز مشترک زمینی استفاده می‌کند. در نوامبر ۲۰۰۵، ریتون قراردادی با ارتش ایالات متحده برای توسعه سیستم و نمایش منعقد کرد که تا سال ۲۰۱۱ تکمیل شد.

اس ال_ آمرام

رادار نظارتی سامانه پدافندی آمرام آمریکا

ارتش ایالات متحده از سامانه راداری سنتینل AN/MPQ-۶۴ ریتون برای انجام عملیات نظارت و جستجوی هدف، اکتساب، شناسایی و ردیابی استفاده می‌کند.

اس ال_ آمرام

رادار آرایه فازی اسکن شده الکترونیکی از عملیات داپلر پالس گیت برد در باند X استفاده می‌کند. سنتینل از سرعت اسکن بالای ۳۰rpm استفاده می‌کند. برد این رادار ۷۵ کیلومتر است.

مرکز توزیع آتش سامانه پدافندی آمرام

مرکز توزیع آتش که بر روی یک وسیله نقلیه با تحرک بالا مانند‌ای ام جنرال ۴×۴ هاموی نصب شده است، کنترل عملیاتی تاکتیکی، از جمله شناسایی هدف، شناسایی، اولویت‌بندی تهدید، درگیری و ارزیابی را فراهم می‌کند.

اس ال_ آمرام

موشک ایم-۱۲۰ با پرتاب هوا به آتش و فراموش کن

آمرام، ایم-۱۲۰، توسعه یافته است و بیشتر به عنوان یک موشک شلیک و فراموش کن پرتاب هوا شناخته می‌شود که بر روی جنگنده های F-۱۵ F-۱۶ ،۱۸F/A-، F-۲۲، F-۴، جت سی هریر، هریر پلاس II، یوروفایتر، JAS-۳۹ گریپن، JA-۳۷ ویگن و جنگنده تورنادو نصب شده است.

موشک پرسرعت ایم -۱۲۰ در دو نوع تولید می‌شود. ایم-۱۲۰B قابل برنامه ریزی میدانی است و ایم-۱۲۰C دارای سطوح کنترل کوچکتر نسبت به انواع A یا B است، برد طولانی تری دارد و چابکی بسیار بالایی برای مقابله با اهدافی که مانور‌ گریزی دارند را نشان می‌دهد. این موشک با سرعت ۴ ماخ حرکت می‌کند.

اس ال_ آمرام

موشک ایم -۱۲۰ مجهز به موتور موشک تقویت کننده ATK WPU-۶B است که از سوخت سوخت جامد RS HTPB استفاده می‌کند. موتور کم دود احتمال تشخیص پرتاب یا پرواز موشک را کاهش می‌دهد. این موشک مجهز به واحد مرجع اینرسی تسمه پایین نورثروپ است و از هدایت اینرسی و فرمان/اینرسی استفاده می‌کند. یک آنتن پیوند داده در دم موشک قرار دارد تا داده‌های هدایت میانی را دریافت کند.

یک جستجوگر رادار فعال ترمینال که در باند X کار می‌کند در دماغه نصب شده است. کلاهک انفجاری با وزن ۲۳ کیلوگرم که توسط چمبرلین طراحی شده است به فیوز مجاورتی RF مجهز شده است.