اقتصاد۲۴: تحریم جنگنده‌های میراژ ۵J توسط فرانسه در سال ۱۹۶۷، اسرائیل را مجبور به تأسیس یک صنعت هواپیماسازی بومی کرد. این به طور مستقیم منجر به یک کپی بدون مجوز از میراژ III به عنوان نشر شد. جنگنده نشرتوسط صنایع هواپیماسازی اسرائیل به کفیر (توله شیر) مجهز به کانارد توسعه داده شد.

توسعه جنگنده Kfir

ادغام موتور جدید J۷۹ عرضه شده توسط ایالات متحده نیاز به طراحی مجدد کامل بدنه عقب و یک ورودی خنک کننده در باله پشتی منجر شد. بدنه رو به جلو جدید به تجهیزات اویونیک بومی، از جمله رادار برد ایلتا ۲۰۰۱B و مجموعه جامع تحویل سلاح و ناوبری گسترش یافت. نمونه اولیه در سال ۱۹۷۳ پرواز کرد و کفیر‌های C.۲ تولیدی در سال ۱۹۷۵ در نقش جنگنده بمب افکن وارد ارتش اسرائیل شدند.

 ویژگی‌های جنگنده Kfir

کفیر TC.۲ دو سرنشینه پشت سر هم به عنوان یک آموزش دهنده سیستم سلاح و پلت فرم جنگ الکترونیکی توسعه داده شد. حدود ۱۸۵ C.۲ و TC.۲ ساخته شد. ۱۲ فروند C.۲ در سال ۱۹۸۲ به اکوادور و ۱۱ دستگاه دیگر بین سال‌های ۱۹۸۸-۸۹ به کلمبیا  صادر شد. تا سال ۲۰۲۰ کلمبیا در مجموع ۲۳ جنگنده کفیر را در اختیار داشت.

هر دو مشتری نیز کفیر TC.۲s دریافت کردند. کفیر‌های اکوادور همراه با میراژ F۱ در جریان اختلافات مرزی در سال ۱۹۹۵ با جنگنده‌های پرو درگیر شدند که این درگیری سه کشته هوایی تایید شده بر جای گذاشت. تقریباً تمام کفیر‌های اسرائیلی باقیمانده از سال ۱۹۸۳ به استاندارد‌های کفیر C.۷ و TC.۷ ارتقاء یافتند. این‌ها دارای دو نقطه سخت اضافی، پیشرفت‌های بیشتر در سیستم اویونیک هستند و در واقع دارای کابین‌های HOTAS هستند.

 کفیر‌ها تنها به عنوان ذخیره در اسرائیل در خدمت هستند و احتمالاً تا پنج اسکادران را مجهز می‌کنند. یکی از مشتریان صادراتی سریلانکا بود که کفیر C.۲ (۶ واحد) و TC.۲s (۲ واحد) را در سال ۱۹۹۶ از اسرائیل خریداری کرد. کفیر‌های سریلانکا در اقدامات تهاجمی علیه گروه شورشی ببر تامیل استفاده شده است.

انواع جنگنده Kfir

 کفیر C.۱: یک نوع تولید اولیه بود.

F-۲۱A Lion:  نام جنگنده نظامی ایالات متحده است که از کفیر C.۱ ارتقا یافته است. در مجموع ۲۵ کفیرارتقا یافته به نیروی دریایی ایالات متحده و تفنگداران دریایی ایالات متحده اجاره داده شد. این جنگنده‌ها برای نقش مهاجم در برنامه مربی تاکتیک‌های جنگنده نیروی دریایی ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفتند. F-۲۱A در سال ۱۹۸۸ از خدمت نیروی دریایی ایالات متحده و در سال ۱۹۸۹ از خدمات تفنگداران دریایی ایالات متحده بازنشسته شد.

کفیر C.۲:  یک نسخه ارتقا یافته با تعدادی از پیشرفت‌های آیرودینامیکی است. در سال ۱۹۷۵ در نقش جنگنده بمب افکن وارد ارتش اسرائیل شد.

کفیر TC.۲: یک نوع هواپیمای آموزشی دو صندلی است.

کفیر C.۷:  یک نوع ارتقا یافته است. این موتور از یک موتور J۷۹-GE-J۱E بهبود یافته بهره می‌برد که نیروی رانش بیشتری ایجاد کرد. این اجازه می‌دهد تا دو نقطه سخت دیگر در زیر ورودی هوا اضافه شود و سلاح‌های بیشتری حمل کند. سیستم‌های اویونیک بهبود یافته نصب شد و قابلیت سوخت گیری در حین پرواز اضافه شد. اکثر کفیر‌های C.۲s به این استاندارد ارتقا یافته اند.

کفیر TC.۷: یک نوع هواپیمای آموزشی دو صندلی است.

کفیر C.۹: نسخه‌ای بود که به آرژانتین پیشنهاد شد، اما در نهایت آرژانتین هیچ سفارشی نداد و پروژه لغو شد. این جنگنده از موتور فرانسوی آلترا ۹K۵۰ استفاده می‌کرد. قطعات توسعه یافته برای C.۹ برای ارتقای میراژ IIIs آفریقای جنوبی استفاده شد. این منجر به تولید جنگنده اطلس چیتا آفریقای جنوبی شد.

کفیر C.۱۰: یک نوع صادراتی بود. این هواپیما به رادار چند حالته ایلتا EL/M-۲۰۳۲ مجهز شده بود که امکان تحویل موشک‌های هدایت شونده دقیق را فراهم می‌کرد. همچنین Kfir C.۱۰ سیستم‌های اویونیک پیشرفته‌ای داشت. در نتیجه مازاد هواپیما‌های کفر اسرائیل برای صادرات در دسترس قرار گرفت. این نسخه به کلمبیا و اکوادور صادر شده است. برخی از کفیر‌های اکوادور با رادار ایلتا EL-۲۰۳۴-۵ به پیکربندی کفیر CE ارتقا یافته اند.

کفیر TC.۱۰: یک آموزشی دو نفره است که به نیروی هوایی کلمبیا تحویل داده شد.

کفیر C.۱۲: نسخه‌ای برای نیروی هوایی کلمبیا بدون رادار ایلتا EL/M-۲۰۳۲ است. این نسخه بیشتر برای حمله زمینی مناسب بود.

کفیر Tzniut: یک نسخه شناسایی است که از کفیر C.۲ ساخته شده است.

کفیر NG: نام NG مخفف نسل بعدی است. این یک جنگنده ارتقاء یافته است که برای اولین بار در سال ۲۰۱۹ به طور عمومی فاش شد. این ارتقا برای اپراتور‌های فعلی کفیر از جمله کلمبیا، اکوادور و سریلانکا ارائه شده است.

مشخصات فنی کلی کفیر

ساخت: اسرائیل
ورود به خدمت: ۱۹۷۵
خدمه: ۱ نفر

ابعاد و وزن
طول: ۱۵.۶۵ متر
طول بال: ۸.۲۲ متر
ارتفاع: ۴.۵۵ متر
وزن (خالی): ۷.۲۸ تن
وزن (حداکثر برخاستن): ۱۶.۵ تن

موتور‌ها و عملکرد
موتور: ۱ جنرال الکتریک صنایع هوافضا  J۷۹-J۱E توربوجت
کشش (خشک / با پس سوز) ۵۲.۸۹ / ۸۳.۴ kN
حداکثر سرعت: ۲۴۴۰ کیلومتر در ساعت
برد عملیاتی: ۸۸۲ کیلومتر

تسلیحات
توپ: ۲ توپ 30 میلی متری DEFA 553
موشک‌های شافریف ۲ و موشک‌های هوا به هوا پایتون ۳، موشک‌های هوا به زمین AGM-۴۵ شرایک، AGM-۶۵ ماوریک.
بمب‌های هدایت شونده GBU-۱۳، بمب‌های خوشه‌ای CBU-۵۲/۵۸ و TAL-۱/۲، بمب‌های سقوط آزاد Mk ۸۲/۸۳/۸۴