منظور از تخصیص دارایی چیست؟/ بهترین روش های تخصیص دارایی

اقتصاد۲۴- شیوا سپهری: تخصیص دارایی (Asset Allocation) به توزیع یا تخصیص پول در بین چندین کلاس دارایی اشاره دارد که می‌تواند شامل سهام، درآمد ثابت، بدهی، نقدینگی و غیره باشد. هدف اصلی از تخصیص دارایی، کاهش خطر مرتبط با سرمایه‌گذاری است. همه دارایی‌های شما دارای بازده مشابهی نیستند و برخی دارایی‌ها تحت تاثیر نوسانات بازار قرار می‌گیرند. بنابراین، با سرمایه‌گذاری در چندین کلاس دارایی، می‌توانید ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش داده و احتمال ضرر را کمتر کرد و در نتیجه بازده سرمایه را افزایش داد.

تخصیص دارایی در سرمایه‌گذاری

مهم‌ترین عامل تعیین‌کننده نتایج سرمایه‌گذاری بلندمدت یک سرمایه‌گذار، ترکیب دارایی‌ها یا میکس دارایی‌ها در پرتفوی اوست. اگرچه عاملی مانند مدیریت مالی مهم است، اما به طور آماری، تاثیر آن‌ها با گذشت زمان کاهش می‌یابد و از جایگاه برجسته‌ای که تخصیص دارایی دارد، عقب می‌افتد.

بیشتر بخوانید: نرخ بازگشت سرمایه چیست؟+ فرمول محاسبه

بنابراین، در هر فرآیند برنامه‌ریزی مالی، رسیدن به یک تخصیص دارایی مناسب، مهم‌ترین متغیر تصمیم‌گیری خواهد بود. در میکس دارایی، احتمالاً دارایی‌هایی وجود دارند که دارای سود بالاتر و ریسک بالاتری مانند سهام هستند، و همچنین دارایی‌هایی وجود دارد که دارای سود کمتر اما ریسک کمتری هستند، مانند اوراق قرضه دولتی. به عبارت دیگر، در طول مدت، سرمایه‌گذاران نمی‌توانند انتظار بازدهی نوع سهام را از طریق شرکت در صندوق‌های خالص بدهی (کم خطر و کم بازده) داشته باشند و برعکس.

یک سرمایه‌گذار باید تحمل ریسک سرمایه خویش را متعادل سازد تا ارزش آینده سرمایه‌اش را در طول افق سرمایه‌گذاری حداکثر کند. تحمل ریسک، توانایی تحمل ضرر یا سود کمتر احتمالی در ارزش سرمایه‌گذاری در کوتاه‌مدت است. سرمایه‌گذارانی که نمی‌توانند کاهش ارزش سرمایه‌گذاری در طول زمان (به عبارتی نوسانات بازده) را تحمل کنند، باید از ورود خود به کلاس دارایی پرخطر سهام پرهیز کنند. به طور مشابه، سرمایه‌گذارانی که عمر شغلی زیادی پیش رو دارند و بدهی‌های مالی محدودی در مدت میان‌مدت دارند، باید در تخصیص کلی دارایی‌های خود از سطح بالایی از سهام پر ریسک هم استفاده کنند.

چگونه تخصیص دارایی صورت می‌گیرد؟

پیش‌بینی عملکرد آینده بازار و تأثیر آن بر سرمایه‌گذاری‌ها دشوار است. وقتی در چندین کلاس دارایی سهام بورسی سرمایه‌گذاری می‌کنید، ریسک شما در این دارایی‌های مختلف پخش می‌شود و در نتیجه، عواملی مانند نوسانات بازار تأثیر کمتری بر آن خواهند داشت. این امر باعث می‌شود که اگر یک دارایی عملکرد ضعیفی داشته باشد، از دارایی دیگری که عملکرد بهتری دارد، بازدهی دریافت کنید. به این ترتیب، ریسک و بازده کلی متعادل می‌شود.

تخصیص دارایی مبتنی بر سن

تخصیص دارایی می‌تواند بر اساس سن شما تعیین شود. شما می‌توانید از قاعده ۱۰۰ برای تعیین تخصیص دارایی‌های پورتفوی سرمایه‌گذاری خود استفاده کنید. این قاعده از شما می‌خواهد که سن خود را از ۱۰۰ کم کنید تا به درصد سرمایه‌گذاری خود در سهام برسید.

برای مثال، اگر ۴۰ ساله هستید، می‌توانید (۱۰۰ - ۴۰) = ۶۰٪ از پول خود را در سهام سرمایه‌گذاری کنید. ۴۰ درصد باقیمانده می‌تواند در درآمد ثابت (بدهی) و نقدینگی سرمایه‌گذاری شود.

با افزایش سن، میزان ریسک‌پذیری شما کاهش می‌یابد، به همین دلیل ممکن است نیاز باشد که سرمایه‌گذاری شما در سهام نیز کاهش یابد.

به عنوان مثال، با ادامه همان مثال قبلی، ده سال بعد که ۵۰ ساله می‌شوید، تخصیص شما می‌تواند (۱۰۰ - ۵۰) = ۵۰٪ در سهام باشد. 50 درصد باقیمانده می‌تواند در درآمد ثابت و نقدینگی سرمایه‌گذاری شود.

عواملی که می‌توانند بر تخصیص دارایی تأثیر بگذارند  

در ادامه برخی از عوامل کلیدی که می‌توانند بر تخصیص دارایی شما تأثیر بگذارند آورده شده است:

افق زمانی  

برخی سهم‌ها در بلندمدت بازدهی بالایی دارند. با این حال، ممکن است دارای دوره قفل باشند و بنابراین برای سرمایه‌گذاری‌های با افق زمانی بلندمدت مناسب هستند. اگر برای اهدافی مانند خرید خودرو، سفر و موارد دیگر، افق زمانی کوتاه‌تری برای سرمایه‌گذاری دارید، بهتر است در یک کلاس دارایی سرمایه‌گذاری کنید که به شما اجازه می‌دهد به راحتی پول خود را برداشت کنید.

ظرفیت پذیرش ریسک  

تمام سرمایه‌گذاری‌ها با ریسک همراه هستند. برخی کلاس‌های دارایی ریسک کمتری نسبت به بقیه دارند. هر چه ریسک کمتر باشد، احتمال اینکه سرمایه‌گذاری شما ایمن باشد، بیشتر است و برعکس. ظرفیت پذیرش ریسک به توانایی شما در تحمل ریسک اشاره دارد. اگر ظرفیت پذیرش ریسک بالاتری دارید، در کلاس‌های دارایی مانند سهام یا صندوق‌های مرتبط با بازار سرمایه‌گذاری کنید. اگر ظرفیت پذیرش ریسک کمتری دارید، می‌توانید به سرمایه‌گذاری در ابزارهای درآمد ثابت یا صندوق‌های بدهی فکر کنید.

کلام پایانی  

تخصیص صحیح منابع در ترکیب مناسبی از دارایی‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا بازدهی خود را به حداکثر برسانید و ریسک را محدود کنید. همچنین لازم است بدانید که تخصیص دارایی ممکن است برای هر سرمایه‌گذار متفاوت باشد. علاوه بر این، با افزایش سن یا تغییر اهداف مالی، ممکن است نیاز به تغییر تخصیص دارایی‌های خود داشته باشید.