قیمت روز
قیمت روز
قیمت روز
قیمت روز
قیمت روز
قیمت روز
قیمت روز
قیمت روز
سه کارشناس اقتصادی هندی به سوالات اقتصاد ۲۴ درباره چشم‌انداز اقتصاد هندوستان پاسخ می‌دهند؛
چشم انداز همکاری ایران و هند در بندر چابهار پس از تحریم‌های ترامپ/ درس‌هایی که ایران می‌تواند از توسعه هند بیاموزد
"پالاو پوروهیت" معتقد است که اقتصاد‌های نوظهور، مانند ایران، می‌توانند از چگونگی تمرکز هند بر آموزش، تنوع بخشیدن به اقتصاد خود و ادغام در اقتصاد جهانی درس‌های زیادی را بیاموزند. او می‌گوید: "ایران می‌تواند از تجربه هند درس‌های ارزشمندی به‌ویژه در تنوع بخشیدن به پایه‌های صنعتی، تقویت رشد بخش خصوصی، سرمایه‌گذاری‌های بر روی سرمایه انسانی مانند آموزش و توسعه مهارت، برنامه‌های هدفمند رفاه اجتماعی، نوآوری و توسعه کارآفرینی بیاموزد".
اقتصاد ۲۴- نوژن اعتضادالسلطنه – "هیچ قدرتی روی زمین نمی‌تواند ایده‌ای را که زمان آن فرا رسیده است متوقف کند. ظهور هند به عنوان یک قدرت اقتصادی بزرگ یکی از آن ایده هاست... هند اکنون کاملاً بیدار است. ما پیروز خواهیم شد... ما یک اقتصاد مختلط هستیم. ما یک اقتصاد مختلط خواهیم ماند. عموم مردم و بخش خصوصی همچنان نقش بسیار مهمی ایفا خواهند کرد... بخش خصوصی در کشور ما دامنه بسیار وسیعی دارد و من مطمئن هستم که کارآفرینان هندی ظرفیت و اراده لازم برای پیشرفت را دارند ما قابلیت رقابت بیشتری را، هم رقابت داخلی و هم رقابت خارجی از خود نشان داده‌ایم. ما سیستم مالیاتی را ساده و منطقی کردیم. ما ریسک پذیری زیادی انجام داده‌ایم". شاید کمتر کسی فکر می‌کرد ۳۴ سال پس از این سخنرانی "مانموهان سینگ" اقتصاددان و نخست وزیر اسبق هندوستان آن کشور بتواند در زمره ۲۰ اقتصاد برتر جهان و در رتبه پنجم قرار گیرد. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی می‌کند که هند امسال از ژاپن و تا سال ۲۰۲۷ از آلمان پیشی خواهد گرفت.
چگونه شد که هند توانست به این جایگاه دست یابد؟ در این راستا چه چالش‌ها و فرصت‌هایی در سال ۲۰۲۵ میلادی پیش روی هند قرار خواهد داشت؟ رقابت هند با چین در چه مسیری قرار دارد و در نهایت آن که چشم انداز همکاری ایران و هند در دوره ترامپ و تحت تحریم‌های او چگونه خواهد بود؟
برای یافتن پاسخ این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگر با سه کارشناس مسائل اقتصاد هندوستان به گفت‌و‌گو نشستیم:
دکتر "پالاو پوروهیت" پژوهشگر ارشد گروه پژوهشی مدیریت آلودگی در برنامه انرژی، آب و هوا و محیط زیست در موسسه بین المللی تحلیل سیستم‌های کاربردی (IIASA) در اتریش و عضو پیشین هیئت علمی مدعو مؤسسه علوم سیاسی در دانشگاه زوریخ است.
"رویتویکا بهاتاچاریا" مدیر عامل Swaniti Initiative شرکتی اجتماعی که راه حل‌های توسعه‌ای را با تقویت اهرم‌های ارائه خدمات عمومی در جنوب آسیا ارائه می‌دهد. او دستیار سابق بانک جهانی در حوزه مسائل مرتبط با بازار کار و از کارکنان سابق صندوق جمعیت سازمان ملل متحد و فدراسیون اتاق‌های بازرگانی و صنایع هند بوده است. او در زمره دعوت شدگان به کاخ سفید به دلیل فعالیت هایش در زمینه سرمایه گذاری اجتماعی و دعوت شده به عنوان رهبر جوان جهانی در مجمع جهانی اقتصاد (اجلاس داووس) بوده است.
دکتر "آر ریجش" استادیار اقتصاد در موسسه مطالعات توسعه صنعتی در دهلی نو و همکار پژوهشی سابق در در موسسه تجارت خارجی هند (IIFT)، کارآموز پژوهشی در کنسرسیوم تجارت و توسعه (CENTAD) و سخنران مهمان از سوی دولت هند بوده است. زمینه‌های تخصصی او تجارت بین الملل، اقتصاد فناوری و صنعت هستند.
بیشتر بخوانید: نمایشگاه اتواکسپوی هند؛ فرصتی که ایران از دست داد
در ادامه مشروح این مصاحبه از نظرتان خواهد گذشت:
* برخی معتقدند ناسیونالیسم بیش از حد قاطعانه آمریکا در دوره ترامپ و تمایل شخص او به جذب فعالیت‌های اقتصادی در داخل مرز‌های آمریکا می‌تواند فشار‌هایی را برای هند ایجاد کند. نظر شما چیست؟ آیا ترامپ تعرفه‌هایی برای هند نیز وضع خواهد کرد و این موضوع چه تاثیری بر اقتصاد هند خواهد داشت؟
پالاو پوروهیت: سیاست‌های اقتصادی ترامپ، به‌ویژه رویکرد "نخست آمریکا" و موضع تجاری قاطعانه او، چالش‌ها و فرصت‌هایی را برای هند ایجاد می‌کند. در حالی که اقدامات ناشی از تعرفه‌های از پیش بر صادرات هند تأثیر گذاشته‌اند، تعاملات دیپلماتیک اخیر نشان دهنده جهت گیری مشترک دو کشور هستند. با این وجود، با توجه به سابقه ترامپ در استفاده از تعرفه‌ها به عنوان یک ابزار چانه زنی و مذاکره، احتمال وضع محدودیت‌های تجاری بر هند از سوی او در آینده کماکان وجود دارد. اگر چنین اقداماتی انجام شوند، بخش‌هایی مانند فناوری اطلاعات، داروسازی و نساجی هند ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. با این وجود، بحث‌های تجاری در حال انجام نشان از تلاش برای رفع این نگرانی‌ها دارد.
به نظر من افزایش تعرفه‌ها بر صادرات فولاد، آلومینیوم و منسوجات هند می‌تواند به طور موقت بر رقابت‌پذیری این کشور تأثیر بگذارد، در حالی که سیاست‌های سخت گیرانه‌تر درباره صدور روادید ممکن است چالش‌هایی را برای بخش فناوری اطلاعات هند ایجاد کند. در بلند مدت ابتکارعمل‌های تجاری مانند "ماموریت ۵۰۰" می‌توانند روابط اقتصادی عمیق تری را تقویت کند و منافع متقابل را برای آمریکا و هند به همراه داشته باشند. سرمایه‌گذاری بیشتر ایالات متحده در بخش‌های دفاعی، انرژی و هوش مصنوعی هند، همراه با تلاش‌ها برای تنوع بخشیدن به زنجیره تامین هند، ممکن است انعطاف پذیری اقتصادی را افزایش دهد. فراتر از تجارت، پیامد‌های سیاستگذاری گسترده‌تر شامل تقویت همکاری دفاعی از طریق توافق‌نامه‌های تولید مشترک، کمک به قابلیت‌های نظامی هند و ایجاد شغل می‌شود. همکاری در حوزه انرژی به ویژه در بخش‌های هیدروکربن و هسته‌ای، می‌تواند هزینه‌ها را تثبیت کند و امنیت را تقویت نماید. علاوه بر این، مشارکت در عرصه فناوری به ویژه در حوزه هوش مصنوعی و نیمه هادی‌ها می‌تواند نوآوری و خوداتکایی هند را سرعت بخشد. در حالی که نقل و انتقال بیشتر دانشجو و نیروی کار می‌تواند روابط دوجانبه را تقویت کند، تغییرات بالقوه در سیاست‌های مهاجرتی ایالات متحده ممکن است چالش‌های خاصی را ایجاد کند. من معتقدم روابط ایالات متحده و هند، حتی با وجود چالش‌های تجاری موجود، به وضوح در حال تقویت است و نقش هند را به عنوان یک متحد کلیدی اقتصادی و استراتژیک در اقیانوس هند و اقیانوس آرام تقویت می‌کند.
رویتویکا بهاتاچاریا: بر اساس اظهارات مشترک "نارندرا مودی" نخست وزیر هندوستان و پرزیدنت ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده آشکار است که کماکان روابط ویژه‌ای بین هند و ایالات متحده وجود دارد. در ارزیابی من این امر منجر به معافیت قائل شدن تعرفه‌ای در مورد هند از سوی آمریکا در برخی موارد یا دست کم به تاخیر انداختن اعمال تعرفه خواهد شد. با این وجود، عامل غیر قابل پیش بینی بودن در مورد ترامپ وجود دارد که امری بی سابقه است و به سختی می‌توان گفت که هند تا چه زمانی ممکن است به عنوان استثنایی در زمینه تعرفه‌های اعمالی آمریکا از سوی واشنگتن قلمداد شود. قدر مسلم آن که ما به سمت ایجاد یک نظم نوین جهانی پیش می‌رویم و نحوه تعامل میان هند و ایالات متحده بخش مهمی از آن نظم خواهد بود.
آر ریجش: این نگرانی مشترک بسیاری از افراد در محافل علمی و سیاسی است. من معتقدم دلایل کافی برای نگرانی در مورد آن وجود دارد که در واقع ناشی از سیاست تهاجمی ترامپ است. ناسیونالیسم تهاجمی و ظهور جناح راست سیاسی مدتی است که نه تنها در ایالات متحده بلکه در اروپا، آسیا و نقاط دیگر جهان در حال افزایش بوده است. یکی از پیامد‌های طبیعی چنین وضعیتی در در تجارت اقتصادی آن سوی مرز‌ها احساس می‌شود. من به منافع حاصل از مبادله متقابل کالا‌ها و خدمات در سراسر مرز‌ها اعتقاد دارم. در حالت ایده آل، جریان آزاد کالا به تولیدکنندگان داخلی اجازه می‌دهد تا مزیت نسبی واقعی خود را کشف کنند و در فعالیت‌هایی که بهترین هستند، تخصص پیدا کنند. بنابراین، هرگونه اعمال محدودیتی مانند تعرفه‌ها به طور طبیعی این سازوکار را مختل می‌کند و بر بخش مصرف کننده در ایالات متحده و هند تأثیر می‌گذارد. در کوتاه مدت رویکرد ترامپ ممکن است به نفع بخشی باشد که به طور مستقیم تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند، اما به بها و با هزینه برای کارآمدی و منافع بالقوه رفاه برای پایگاه مصرف کننده در سطحی وسیع‌تر خواهد بود.
* به نظرتان اگر بار دیگر درگیری مرزی بین چین و هند رخ دهد این موضوع چه تاثیری بر اقتصاد هند خواهد گذاشت؟ آیا چنین درگیری‌ای را در سال ۲۰۲۵ محتمل می‌دانید؟
پالاو پوروهیت: علیرغم آن که امکان بروز درگیری مرزی هند و چین در سال ۲۰۲۵ را نمی‌توان رد کرد، اما به هیچ وجه موضوعی اجتناب ناپذیر نیست. تنش‌های مداوم در امتداد خط کنترل واقعی (LAC) به ویژه در لاداخ و آروناچال پرادش، کماکان چالش‌هایی را ایجاد می‌کنند. چین ممکن است تشدید تنش را انتخاب کند چه به عنوان وسیله‌ای برای تغییر تمرکز از نگرانی‌های مرتبط با اقتصادی داخلی خود و یا برای آزمایش عزم هند در میان پویایی‌های در حال تحول بین ایالات متحده و چین. با این وجود، آمادگی نظامی قوی هند همراه با تقویت مشارکت با ایالات متحده، ژاپن و استرالیا از طریق چارچوب چهارگانه، به عنوان یک عامل بازدارنده قابل توجه عمل می‌کند. در نتیجه، ممکن است رویارویی‌های محلی رخ دهد، اما بروز یک جنگ تمام عیار کماکان غیرمحتمل به نظر می‌رسد.
از منظر اقتصادی، هرگونه تشدید تنش پیامد‌هایی بر تجارت و سرمایه گذاری خواهد داشت. اختلال در زنجیره تامین می‌تواند بخش‌های کلیدی مانند الکترونیک، مخابرات و داروسازی را که به واردات چینی متکی هستند، تحت تاثیر قرار دهد. عدم اطمینان سرمایه گذار ممکن است به نوسانات بازار سهام، خروج سرمایه و کاهش ارزش پول ملی هند دامن بزند. علاوه بر این، افزایش هزینه‌های دفاعی می‌تواند فشار مالی بر برنامه‌های توسعه اجتماعی و اقتصادی وارد کند، در حالی که افزایش هزینه‌های انرژی می‌تواند به تورم و افزایش کسری حساب جاری هند دامن بزند. با این وجود، هند می‌تواند با تنوع بخشیدن به زنجیره‌های تامین، تقویت تولیدات داخلی تحت ابتکارعمل "ساخت در هند" و تقویت مشارکت تجاری با اقتصاد‌های غربی و کشور‌های آسه آن، این خطرات را کاهش دهد. این اقدامات پیشگیرانه وابستگی اقتصادی به چین را کاهش می‌دهد و انعطاف پذیری هند را افزایش خواهد داد.
به طور کلی، در حالی که احتمال بروز درگیری همه جانبه اندک است، تنش‌های دوره‌ای و زد و خورد‌های مرزی کماکان عامل نگرانی هستند. من ثبات اقتصادی هند را در گرو حفظ اعتماد سرمایه گذاران، تنوع بخشیدن به تجارت و تقویت شراکت‌های کلیدی جهانی می‌دانم.
رویتویکا بهاتاچاریا: خیر، من بروز درگیری میان هند و چین را در آینده نزدیک در چشم انداز نمی‌بینم، زیرا هند مذاکراتی قوی با مقام‌های چینی داشته و با توجه به وضعیت ژئوپولیتیک فعلی گمان نمی‌کنم که هند یا چین تمایلی به آغاز درگیری داشته باشند. به گمانم در مرحله فعلی همه کشور‌ها به جای درگیری آشکار، درگیر نوعی سیاست رقابتی مشابه دوران جنگ سرد هستند. بین هند و چین نیز همین وضعیت را می‌بینم. جایی که من به عنوان نقطه نگرانی می‌بینم این است که تعدادی از کشور‌های شمال جهانی تلاش خواهند کرد تا هند را به عنوان وزنه تعادل در برابر چین تحت فشار قرار دهند. دولت ملی هند باید نسبت به این موضوع واکنش سنجیده‌ای از خود نشان دهد.
آر ریجش: امنیت مرزی و همکاری برای یک رابطه اقتصادی و سیاسی سودمند متقابل بین کشور‌ها امری ضروری است. البته بحث مرزی ابعاد سیاسی دارد، اما از نظر اقتصادی پیامد‌های آن مستقیم و غیرمستقیم است. هر دو کشور مشتاق اجرای چندین پروژه زیرساختی در این مناطق هستند. افزایش تنش‌ها بین دو کشور منجر به تحریم‌های اقتصادی شدید علیه هند شده است، مانند ممنوعیت برخی کالا‌ها و خدمات برای اقتصاد هند. این ممکن است منجر به جایگزینی این کالا‌ها با تولید داخلی شود. با این وجود، این که این رویکرد تا چه حد موفقیت آمیز بوده چندان روشن نیست.
بدیهی است که چینی‌ها مزیت هزینه‌ای واضحی دارند. هند برای رقابت باید کارایی هزینه، بهره‌وری و ارتقای فناوری خود را بهبود بخشد. اگر طرفین دغدغه منافع اقتصادی را داشته باشند، همکاری متقابل و سود خالص تجاری در بلندمدت بر هزینه‌ها سنگینی خواهد کرد. از این نظر، فکر نمی‌کنم در کوتاه‌مدت احتمال درگیری مشابهی وجود داشته باشد. با این وجود، ما نمی‌توانیم آینده را به وضوح پیش‌بینی کنیم و این مسائل می‌توانند در مدت کوتاهی به‌طور چشمگیری تغییر کنند.
* سیاست‌های ضد مهاجرتی ترامپ چه تاثیری بر روی روابط اقتصادی و تجاری هند و آمریکا خواهد گذاشت؟
پالاو پوروهیت: سیاست‌های ضد مهاجرتی ترامپ تأثیرات مثبت و منفی بر روابط اقتصادی و تجاری ایالات متحده و هند خواهد داشت. انتظار می‌رود تجارت دوجانبه با حمایت طرح‌هایی مانند ماموریت ۵۰۰، که هدف آن دوبرابر کردن تجارت به ۵۰۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۳۰ است، رشد کند. انتظار می‌رود تعرفه‌های کمتر و دسترسی بیشتر به بازار، تجارت را تقویت کند. همزمان با آن همکاری‌های دفاعی و فناوری ایالات متحده و هند در حال افزایش است که منجر به تولید مشترک و انتقال فناوری بیشتر می‌شود که به صنعت دفاعی هند تعلق خواهد گرفت. همکاری‌ها در بخش انرژی نیز در حال گسترش است و آمریکا صادرات نفت خام، گاز طبیعی مایع و فناوری هسته‌ای به هند و در نتیجه امنیت انرژی و فرصت‌های سرمایه گذاری را افزایش می‌دهد.
قوانین سخت گیرانه مهاجرت می‌تواند تاثیر منفی بر استعداد‌های ماهر هند و صنعت فناوری اطلاعات آمریکا داشته باشد. هند منبع کلیدی استعداد‌ها در عرصه فناوری است و افزایش محدودیت‌ها در صدور روادید H-۱B از جمله دوره‌های طولانی مدت بررسی پرونده و کنترل‌های بیشتر می‌تواند جابجایی استعداد‌ها را مختل کند. این موضوع نه تنها بر متخصصان هندی شاغل در شرکت‌های ایالات متحده بلکه بر صنعت برون سپاری هند نیز تاثیر می‌گذارد. علاوه بر این، فرصت‌های محدود مهاجرت ممکن است دانشجویان هندی را از ادامه تحصیل در ایالات متحده منصرف کند و این امر بر دانشگاه‌ها و صنایعی که به نیروی انسانی با مهارت بالا وابسته هستند، تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این، محدودیت‌های مربوط به صدور روادید شغلی برای متخصصان هندی که در حوزه لجستیک، تولید و فناوری مشغول به کار هستند، یکپارچگی زنجیره تامین بین هند و ایالات متحده را مختل می‌کند.
علیرغم آن که تجارت و سرمایه گذاری بین ایالات متحده و هند برای رشد آماده است، سیاست‌های مهاجرتی بیش از حد سخت گیرانه می‌تواند مانع نوآوری شود و تحرک استعداد‌ها را محدود کند. در صورت تداوم این سیاست‌ها، شرکت‌های هندی ممکن است کشور‌های جایگزین را برای فعالیت‌های خود جست‌و‌جو کنند و به طور بالقوه حضورشان را در ایالات متحده کاهش دهند.
رویتویکا بهاتاچاریا: آمریکایی‌های هندی تبار یکی از تحصیلکرده‌ترین و قوی‌ترین جوامع مهاجر در ایالات متحده بوده‌اند. "مودی" نخست وزیر هند این موضوع را مورد تاکید قرار داده و می‌خواهد آن را به عنوان وضعیت موجود حفظ کند. بنابراین، بازگشت مهاجران غیرقانونی تاکنون از سوی دولت هند پذیرفته شده است. در بحث تجارت، من فکر می‌کنم هند به تغییر وضعیت ژئوپولیتیکی توجه دارد و به سرعت به دنبال ایجاد شرکای تجاری خود در فضای ایجاد شده است.
آر ریجش: هر کشوری برای بهبود کارایی تولید، فناوری و رشد خود به منابع انسانی از جمله نیروی کار ماهر نیاز دارد. به طور کلی، اگر به روند خروج افراد از هند و سفر به ایالات متحده نگاه کنید، می‌بینیم که بسیاری از آنان متخصصان ماهر هستند. تقاضای زیادی برای آنان در ایالات متحده وجود دارد. اگر ترامپ تصمیم بگیرد یک سیاست ضد مهاجرتی را بدون توجه به مهارت و توانایی متقاضیان کار اجرا کند، ممکن است آمریکا را با کمبود متخصصان ماهر مواجه سازد، بهره‌وری و نوآوری را در بخش‌های کلیدی کاهش دهد و منجر به تأثیرات غیر شهودی بر اقتصاد شود.
* هند می‌تواند چه کمکی به آمریکا برای مقابله با چین ارائه دهد؟ آیا حاضر خواهد بود این کار را انجام دهد؟
پالاو پوروهیت: هند کماکان یک شریک استراتژیک کلیدی برای ایالات متحده در رسیدگی به نگرانی‌های مشترک مربوط به حوزه دفاعی، تجارت، فناوری و امنیت منطقه‌ای، به ویژه در زمینه نفوذ فزاینده چین است. بر اساس توافق نامه "ایالات متحده و هند برای قرن بیست و یکم"، هر دو کشور تعهد خود را به مشارکت پیشرفته و جامع مورد تایید قرار داده‌اند. ایالات متحده و هند در حوزه دفاعی به تعمیق همکاری نظامی از طریق مانور‌های مشترک و انتقال فناوری با هدف تقویت قابلیت‌های دریایی هند ادامه می‌دهند. این همکاری به ثبات منطقه‌ای، به ویژه در اقیانوس هند و اقیانوس آرام کمک می‌کند، هم چنین، توانایی هند را برای هدایت پویایی‌های امنیتی در حال تحول تقویت می‌کند. توافق‌های دوجانبه همکاری در زمینه فناوری‌های نوظهور مانند هوش مصنوعی و سیستم‌های خودمختار را تقویت و تضمین می‌کند که هر دو کشور در خط مقدم پیشرفت‌های فناوری باقی می‌مانند. نقش محوری هند در ائتلاف چهارجانبه و سایر ابتکارعمل‌های امنیتی چندجانبه، اهمیت این کشور را در ترویج ایده یک هند و اقیانوس آرام آزاد و باز نشان می‌دهد. در زمینه تجارت و فناوری، ایالات متحده و هند در کنار یکدیگر برای تنوع بخشیدن به زنجیره‌های تامین حیاتی، به ویژه در نیمه هادی ها، مواد معدنی و داروها، برای افزایش انعطاف پذیری اقتصادی کار می‌کنند. ابتکارعمل "تراست" همکاری عمیق‌تر در زمینه فناوری‌های مرزی، از جمله هوش مصنوعی و محاسبات کوانتومی را تسهیل کرده و رهبری هر دو کشور را در نوآوری تقویت می‌کند. علاوه بر این، تلاش‌های مشترک در زمینه انرژی، فناوری هسته‌ای و پروژه‌های کابلی زیردریایی امن، این مشارکت را بیشتر تقویت می‌کند و در عین حال وابستگی‌ها را در بخش‌های کلیدی کاهش می‌دهد.
در عین حال، هند کماکان به حفظ خودمختاری استراتژیک خود ادامه می‌دهد و تعامل خود با ایالات متحده را با دقت متعادل می‌کند و در عین حال رویکرد مستقلی را در امور منطقه‌ای و جهانی حفظ می‌کند. من این احساس را دارم که هند با همکاری گزینشی در زمینه دفاع، تجارت و فناوری، استراتژی دقیق و عملگرایانه‌ای را تضمین می‌کند که با منافع ملی بلندمدت خود همسو باشد.
رویتویکا بهاتاچاریا: من فکر نمی‌کنم هند در این دوره جدید جنگ سرد بین ایالات متحده و چین مایل باشد خود را در خط مقدم قرار دهد. از نظر تاریخی نیز نخست وزیرانی، چون "جواهر لعل نهرو" به جای پیروی از آمریکا یا روسیه، رویکرد هندوستان در عرصه سیاست خارجی را متوازن ساخته بودند. من فکر می‌کنم اکنون نیز وضعیت همین گونه خواهد بود. هند می‌خواهد قابلیت رقابت پذیر بودن خود را تقویت کند، اما نمی‌خواهد ببیند که به سوژه‌ای ژئوپولیتیک تبدیل شده است.
آر ریجش: برای مدت زمانی طولانی چین قادر به ارائه نیروی کار ارزان و شیوه‌های تولید کارآمد بود. جای تعجبی ندارد که چین کارخانه جهانی لقب گرفته، زیرا بیش‌ترین مونتاژ نهایی و پردازش محصول در مقیاس بزرگ در چین انجام می‌شود. با این وجود، در سالیان اخیر افزایش قابل توجهی در هزینه نیروی کار تولید کنندگان چینی وجود داشته است. این امر منجر به تخصیص مجدد تسهیلات تولیدی توسط شرکت‌ها در کشور‌های دیگر شده است. در این زمینه، هند می‌تواند یک قطب تولید جایگزین برای اکثر شرکت ها، به ویژه شرکت‌های چندملیتی ایالات متحده باشد، البته به شرطی که هند زیرساخت‌های بهتری را از نظر زمین، جاده، بنادر و ... توسعه دهد و قوانین کار خود را منطقی کند، شرکت‌ها می‌توانند به مرور زمان پایگاه تولید خود را از چین تغییر دهند. این امر تاثیر زیادی بر اقتصاد کلی چین خواهد داشت. این یکی از راه‌هایی است که هند می‌تواند بستری به منظور تغییرات در بازسازی اقتصادی در آسیا برای ایالات متحده فراهم کند.
* آیا طرح ترامپ برای افزایش تولید نفت به هند که نیازمند انرژی است کمک خواهد کرد؟ آیا چشم انداز همکاری در حوزه انرژی میان دو طرف را می‌بینید؟
پالاو پوروهیت: سیاست‌های طرفدار نفت ترامپ می‌تواند مزایای قابل توجهی برای هند، کشوری که به شدت به واردات انرژی وابسته است، به همراه داشته باشد. افزایش تولید نفت و گاز ایالات متحده می‌تواند به کاهش قیمت جهانی نفت کمک کند و در نتیجه هند را قادر می‌سازد تا هزینه‌های واردات انرژی خود را کاهش دهد. این تغییر هم چنین راه‌های امیدوارکننده‌ای را برای افزایش همکاری‌های ایالات متحده و هند در عرصه انرژی از جمله تجارت بیشتر نفت و گاز، ذخایر استراتژیک مشترک، و ابتکارعمل‌های مشترک در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر و بخش‌های هسته‌ای باز می‌کند.
با این وجود، چالش‌های بالقوه‌ای مانند تشدید تنش‌های ژئوپولیتیکی با ایران و احتمال اقدامات حمایتی وجود دارد که می‌تواند مانع از انتقال فناوری انرژی به هند شود. علاوه بر این، جاه طلبی‌های هند در زمینه انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند منجر به اصطکاک شود. از دیدگاه من در حالی که هند از کاهش قیمت نفت و افزایش صادرات انرژی ایالات متحده سود می‌برد، به حفظ استراتژی تنوع بخشیدن منابع تامین انرژی خود ادامه می‌دهد و روابط خود را با ایالات متحده، خاورمیانه، ایران و روسیه متوازن می‌سازد.
رویتویکا بهاتاچاریا: در مورد امنیت انرژی، من چشم انداز گسترده‌ای از جمله در مورد انرژی‌های تجدید پذیر می‌بینم. تعدادی برنامه از جمله در مورد مواد معدنی حیاتی امضا شده است. به نظرم هر دو کشور هند و آمریکا در زمینه امنیت انرژی از جمله در مورد مواد معدنی حیاتی با یکدیگر همکاری خواهند کرد. در زمینه نفت و گاز، هند از نظر استراتژیک در تلاش است تا وابستگی خود را کاهش دهد و چند سال آینده در این زمینه دوره‌ای حیاتی خواهد بود. برای مثال، به فشار آوردن هند در مورد انرژی هسته‌ای توجه کنید. تمام این موارد نشان دهنده تمایل هند به دور شدن از نفت و گاز هستند.
آر ریجش: از آنجایی که ایالات متحده دارای منابع نفتی فراوان و کارآمد است، هرگونه همکاری بین دو کشور تاثیر مفیدی بر هند در زمینه تضمین عرضه انرژی پایدار با قیمت‌های رقابتی خواهد داشت. دسترسی به منابع انرژی با کیفیت با قیمت‌های مقرون به صرفه برای صنایع استفاده کننده در هند مفید خواهند بود و ممکن است به مدیریت فشار‌های تورمی کمک کنند. شرکت‌های نفتی قوی دولتی و خصوصی هند می‌توانند با شرکت‌های آمریکایی برای تقویت همکاری‌های انرژی وارد مشارکت استراتژیک شوند.
* ترامپ در فرمان اخیر خود علیه بندر چابهار ایران تحریم وضع کرده است. آیا این موضوع به ضرر فعالیت هند در آن بندر خواهد بود؟ آیا این فرمان باعث نزدیکی بیشتر ایران به چین و سرمایه گذاری چینی‌ها در چابهار خواهد شد؟ پیامد این موضوع برای چین و هند از نظر اقتصادی و ژئوپولیتیک چه خواهد بود؟
پالاو پوروهیت: با توجه به نقش محوری هند در توسعه بندر چابهار، تحریم‌های اخیر ایالات متحده بر بندر چابهار ایران ممکن است پیامد‌های مهمی بر عملیات هند داشته باشد. چابهار از اهمیت استراتژیک برای هند برخوردار است و در ضمن امکان پذیر ساختن دور زدن پاکستان، یک مسیر تجاری حیاتی به افغانستان و آسیای مرکزی را به هندوستان ارائه می‌دهد. این تحریم‌ها به طور بالقوه می‌تواند توانایی هند برای استفاده کامل از آن بندر را محدود کند امری که ممکن است بر تجارت و سرمایه گذاری تأثیر بگذارد.
هند در گذشته روابط خود با ایران را تحت تحریم‌ها با موفقیت پیش برده و عوامل استراتژیک و اقتصادی را با دقت متعادل ساخته است. ممکن است هندوستان علیرغم چالش‌های اضافی ناشی از این تحریم‌ها، گزینه‌هایی مانند درخواست معافیت از ایالات متحده یا سایر اقدامات برای ادامه عملیات خود در چابهار را بررسی کند. علاوه بر این، این تحریم‌ها می‌تواند روابط ایران با چین را به ویژه در زمینه زیرساخت‌ها و تجارت تقویت کنند، زیرا چین سرمایه گذاری‌های قابل توجهی در بخش‌های استراتژیک و انرژی ایران انجام داده است. این امر می‌تواند شامل افزایش حضور چین در چابهار و حمایت اقتصادی آن کشور از ایران باشد.
از نظر ژئوپولیتیکی، این تحول ممکن است تنش‌ها را در منطقه، به ویژه بین هند و چین افزایش دهد، زیرا چین نفوذ خود را از طریق طرح‌هایی مانند طرح کمربند و جاده (BRI) گسترش می‌دهد. منافع هند در چابهار به دلیل این رقابت فزاینده برای نفوذ در آسیای مرکزی و اقیانوس هند ممکن است با رقابت شدید رو‌به‌رو شود. در حالی که افزایش مشارکت اقتصادی چین در ایران به طور بالقوه می‌تواند دسترسی تجاری هند را مختل کند، من خوش بین هستم که روابط قوی هند با ایالات متحده این تاثیر را کاهش دهد، به ویژه در زمینه‌های مهمی مانند امنیت انرژی.
رویتویکا بهاتاچاریا: بله. من فکر می‌کنم با توجه به این که چه کسی از چه کسی حمایت می‌کند، تجدید نظر صورت خواهد گرفت. برای مثال، نحوه مدیریت دولت ترامپ درباره جنگ اوکراین و روسیه و تأثیر آن بر اروپا را در نظر بگیرید. این اجتناب ناپذیر است که اروپا اکنون در مورد چگونگی پاسخ به جنگ اوکراین و روسیه و واکنش خود حول محور آن تجدید نظر کند. به طور مشابه، تحریم‌های اخیر علیه ایران احتمالا تاثیر مشابهی در تجدید نظر در اتحاد‌ها خواهد گذاشت.
آر ریجش: هند منابع قابل توجهی را برای توسعه چابهار به عنوان یک دروازه استراتژیک برای تجارت با افغانستان و آسیای مرکزی و دور زدن پاکستان صرف کرده است. توسعه بندر چابهار برای کاهش زمان ترانزیت و هزینه‌های انتقال کالا به آسیای مرکزی ضروری است. بدون معافیت قائل شدن از سوی آمریکا، هند ممکن است با افزایش هزینه‌های عملیاتی، عقب نشینی از سرمایه گذاری‌های شرکت‌ها و شکست‌های استراتژیک مواجه شود. با تشدید تحریم‌های ایالات متحده، ایران ممکن است بیشتر به چین برای مشارکت اقتصادی نزدیک شود، وضعیتی که چین ممکن است آن را به عنوان یک مزیت بالقوه برای مقابله با نفوذ ایالات متحده در خاورمیانه و گسترش طرح‌های زیرساختی خود قلمداد کند. این وضعیت می‌تواند تلاش‌های هند را به عنوان یک بازیگر کلیدی در اتصال مناطق مختلف آسیای مرکزی به یکدیگر تضعیف کند و به طور بالقوه بر امنیت منطقه‌ای و منافع اقتصادی آن کشور تاثیر بگذارد.
* آیا هند می‌تواند خرید نفت از ایران را ادامه دهد و تحریم‌های آمریکا را دور بزند؟ آیا اصولا هند می‌تواند و می‌خواهد به ایران در دور زدن تحریم‌ها کمک کند؟
پالاو پوروهیت: هند برای مدت زمانی طولانی روابط قوی با ایران، به ویژه در بخش انرژی، که یکی از بزرگترین واردکنندگان نفت خام ایران بوده را حفظ کرده است. با این وجود، تحریم‌های ایالات متحده، به ویژه پس از خروج آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸، چالش‌هایی را در این رابطه ایجاد کرده است. در حالی که هند از لحاظ نظری ابزار‌های لازم برای عبور از این تحریم‌ها را در اختیار دارد از جمله استفاده از سیستم‌های پرداخت جایگزین یا مشارکت در تجارت با ارز محلی، در آن صورت با خطر پیامد‌های قابل توجه از جمله از سوی آمریکا برای تبعیت به منظور حفظ شراکت استراتژیک خود با آن کشور مواجه خواهد شد. چالش هند در ایجاد تعادل بین دو اولویت کلیدی نهفته است: تامین نفت مقرون به صرفه و با از کیفیت ایران برای تامین نیاز به انرژی و حفظ روابط اقتصادی و امنیتی قوی با ایالات متحده. در حالی که معافیت‌های قبلی ایالات متحده اجازه تجارت محدود را می‌داد، نادیده گرفتن آشکار تحریم‌ها می‌تواند دسترسی هند به سیستم مالی ایالات متحده را به خطر بیندازد و خطر قطع روابط با ایران را به همراه داشته باشد سناریو‌هایی که هند می‌خواهد از بروز آن جلوگیری کند. با توجه به این پیچیدگی‌ها، هند احتمالا به دنبال کسب معافیت‌های دیپلماتیک خواهد بود در حالی که همزمان به تدریج منابع انرژی مورد نیاز خود را تنوع خواهد بخشید و از کشورهایی، چون عربستان سعودی، عراق و ایالات متحده تامین خواهد کرد.
آر ریجش: من فکر می‌کنم این طور است، به شرطی که ایران بتواند نفت را با نرخ مقرون به صرفه‌ای در مقایسه با ایالات متحده به هند عرضه کند. هند می‌تواند از واسطه‌ها یا شرکت‌های پوششی در کشور‌های ثالث برای خرید نفت ایران استفاده کند و از این طریق مبداء نفت یا هویت خریدار را پنهان کند. از آنجایی که ایران در طول تاریخ یکی از تامین کنندگان عمده نفت هند بوده، کمک به ایران می‌تواند علاوه بر تامین منافع انرژی مورد نیاز به هندوستان در حفظ تعادل منطقه‌ای به ویژه با توجه به افزایش نفوذ افغانستان و پاکستان در منطقه کمک کند.
* آیا ترامپ برای هند به منظور خرید نفت از روسیه معافیت تحریمی قائل خواهد شد و اگر نشود برای نیاز هند به انرژی چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
پالاو پوروهیت: به دنبال گفت‌و‌گو‌های اخیر میان ایالات متحده و هند، ادامه واردات نفت هند از روسیه در بحبوحه تحریم‌های ایالات متحده توجهات را به خود جلب کرده است، اگرچه هیچ نشانه روشنی از معافیت قائل شدن برای هند از سوی آمریکا وجود ندارد. تحریم‌های ایالات متحده علیه روسیه، عمدتاً به دلیل درگیری اوکراین، بسیاری از کشور‌ها از جمله هند را بر آن داشته تا واردات نفت روسیه را کاهش دهند. با این وجود، هند به معاملات انرژی خود با روسیه، به ویژه خرید نفت ارزان‌تر ادامه داد. اگر ترامپ تصمیم بگیرد معافیتی برای هند قائل نشود، دهلی نو این گزینه را در اختیار دارد که نیاز‌های انرژی خود را از طریق منابع متنوع تامین کند. این امر می‌تواند شامل افزایش واردات نفت از منابع جایگزین مانند ایالات متحده، خاورمیانه و آفریقا، در کنار تسریع سرمایه گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر و هسته‌ای با کسب حمایت از طریق شراکت با ایالات متحده باشد.
با این وجود، تصمیم هند برای کاهش واردات نفت روسیه می‌تواند منجر به افزایش قیمت نفت، فشار بر بودجه انرژی و دامن زدن به تورم شود. در واکنش به این وضعیت، هند ممکن است از کانال‌های دیپلماتیک برای متعادل کردن نیاز‌های انرژی خود از طریق روابط قوی‌ای که با ایالات متحده و روسیه دارد، استفاده کند. آن طور که من می‌بینم، وضعیت انرژی هند واقعا می‌تواند بهبود یابد در صورتی که این کشور بر روی دریافت انرژی از کشور‌های مختلف تمرکز کند، با کشور‌های دیگر بر روی فناوری جدید کار کند، و گفت‌و‌گو با تمام بازیگران دخیل را ادامه دهد.
آر ریجش: علیرغم آن که ترامپ صراحتا معافیت هند را از تحریم‌های مربوط به خرید نفت روسیه اعطا نکرده است، اجرای عملی تحریم‌ها ممکن است ملایم باشد و هند می‌تواند با تنوع بخشیدن به منابع تامین انرژی و شرکت در مذاکرات دیپلماتیک به هدایت نیاز‌های انرژی خود ادامه دهد.
* آیا با قدرت گرفتن ترامپ هند می‌تواند وابستگی خود به تجهیزات نظامی روسیه را کاهش دهد و از آمریکا سلاح وارد کند؟ در مقابل آن چه امتیازاتی به ترامپ از نظر اقتصادی خواهد داد؟
پالاو پوروهیت: در دوران ترامپ انتظار می‌رود که روابط دفاعی و تجاری ایالات متحده و هند دستخوش دگرگونی قابل توجهی شود، به ویژه با ظرفیت بالقوه هند برای کاهش تدریجی اتکای خود به تجهیزات دفاعی روسیه به نفع افزایش واردات از ایالات متحده. ابتکارعمل‌های کلیدی مانند COMPACT بین ایالات متحده و هند و توافق نامه‌ها برای تولید مشترک تجهیزات دفاعی مسیری به سوی یکپارچگی نظامی عمیق‌تر را نشان می‌دهد. ایالات متحده به طور قابل توجهی فروش تجهیزات دفاعی به هند از جمله سیستم‌های پیشرفته مانند هواپیما، موشک و فناوری‌های نظارتی را افزایش داده که باعث افزایش قابلیت همکاری بین دو کشور می‌شود. با این وجود، هند ممکن است نیاز به همسویی بیشتر با روند‌های تدارکات دفاعی و منافع استراتژیک ایالات متحده داشته باشد، از جمله موافقت با انتقال فناوری، شرکت در مانور‌های نظامی مشترک و ایفای نقش فعال‌تر در ابتکارعمل‌های تحت رهبری ایالات متحده در اقیانوس هند و اقیانوس آرام.
در حالی که این تغییر به هند امکان دسترسی به فناوری پیشرفته و استقلال استراتژیک بیشتر را می‌دهد، هم چنین می‌تواند روابط آن کشور با روسیه را تیره و تار کند. ادغام نزدیک‌تر هند با استاندارد‌های نظامی ایالات متحده ممکن است به شرکت فعالانه آن کشور در مانور‌های مشترک و افزایش قابلیت همکاری با نیرو‌های ایالات متحده نیاز داشته باشد. برای ایالات متحده، این تغییر وضعیت موقعیت آن کشور در اقیانوس هند و اقیانوس آرام را تقویت می‌کند اگرچه ممکن است روابط با روسیه را پیچیده سازد. همان طور که این پویایی‌های ژئوپولیتیکی آشکار می‌شود، من معتقدم استراتژی دفاعی هند نقش مهمی در شکل دادن به همسویی آینده آن با ایالات متحده و روسیه خواهد داشت.
آر ریجش: من این طور فکر می‌کنم. مدتی است که هند تامین کنندگان تجهیزات نظامی خود را تنوع بخشیده و در حال مدرنیزه کردن ارتش خود است. برای مثال، در سالیان اخیر واردات تجهیزات نظامی هند از ایالات متحده آمریکا، فرانسه و سایر کشور‌های غربی به شدت افزایش یافته است. بازگشت ترامپ به قدرت می‌تواند این روند را سرعت بخشد به ویژه با سیاست "کالای آمریکایی بخر" مدنظر ترامپ. در چنین بستری، آمریکا به هند به عنوان یک شریک تجاری کلیدی برای مقابله با نفوذ چین نگاه می‌کند.
* آیا به نظرتان شرکت‌های فناوری چین را به مقصد هند ترک خواهند کرد؟ هند چه مزیت‌ها و کمبود‌هایی در مقایسه با بازار چین برای سرمایه گذاران خارجی دارد؟
پالاو پوروهیت: شرکت‌های فناوری به طور فزاینده‌ای به دنبال تنوع بخشیدن به فعالیت‌های خود از چین تا هند هستند که ناشی از عواملی مانند تنش‌های ژئوپولیتیکی، تغییرات نظارتی و اختلالات زنجیره تامین در چین است. هند با بازار مصرف بزرگ، نیروی کار ماهر و مشوق‌ها و حمایت‌های دولتی، جایگزین جذابی است. برای مثال، شرکت "اپل" پیش‌تر بخشی از فرآیند تولید گوشی‌های تلفن همراه آیفون خود را به هند منتقل کرده است. با این وجود، به نظر من، به دلیل چالش‌هایی مانند نیاز به توسعه زیرساخت‌ها، تعدیل زنجیره تامین و پیچیدگی‌های نظارتی، از جمله ساختار‌های پیچیده مالیاتی و موانع بوروکراتیک، انتقال کامل شرکت‌های فناوری به هند در آینده نزدیک بعید به نظر می‌رسد.
جمعیت جوان و رو به رشد هند، گسترش اقتصاد دیجیتال و نیروی کار ماهر انگلیسی زبان از مزایای قابل توجه هندوستان هستند. ابتکارعمل‌های دولتی از جمله "ساخت در هند" و موافقت‌نامه‌های تجاری مطلوب جذابیت بیشتری به بازار هند می‌بخشند. با این وجود، چالش‌ها از جمله شکاف‌های زیرساختی در مقایسه با چین، مسائل مربوط به تملک زمین، قوانین سخت‌گیرانه کار، و رقابت شدید محلی کماکان در هند وجود دارند. ملاحظات ژئوپولیتیکی نیز در شکل گیری تصمیمات سرمایه گذاری نقش دارند.
علیرغم آن که هند در موقعیت خوبی برای ظهور به عنوان یک مرکز فناوری مهم است، من معتقدم جایگزینی کامل آن کشور با چین در کوتاه مدت بعید به نظر می‌رسد. موفقیت اکوسیستم فناوری هند به توانایی آن کشور در رسیدگی به نیاز‌های زیرساختی، ساده سازی مقررات و ایجاد محیطی مناسب برای سرمایه گذاران بستگی دارد. از آنجایی که قرارداد‌های تجارت و دفاع بین المللی در حال تکامل هستند، نقش هند در چشم انداز فناوری جهانی ممکن است بیشتر تقویت شود.
رویتویکا بهاتاچاریا: هر دو کشور مزایای خود را دارند و در حالی که مزیت چین همچنان تولید ارزان است، هند دارای سرمایه انسانی ماهر است. به نظر می‌رسد شرکت‌ها به بازی با قدرت هر کشوری ادامه می‌دهند مگر آن که ایالات متحده یا سایر کشور‌ها کار در هند را به عنوان یک تلاش مشترک بسیار سخت کنند. من در چشم انداز پیش رو تغییرات شدیدی را در تجارت نمی‌بینم.
آر ریجش: در کوتاه مدت من این طور فکر نمی‌کنم. با این وجود، با گذشت زمان ممکن است یک تغییر ایجاد شود. عوامل متعددی مانند افزایش تنش‌های چین و آمریکا، نگرانی‌های امنیتی و خطرات ژئوپولیتیکی در این امر نقش ایفا می‌کنند. علاوه بر این، شرکت‌ها اکنون استراتژی "چین به علاوه یک" را برای تنوع بخشیدن به زنجیره‌های تأمین خود اتخاذ می‌کنند که ممکن است به تدریج به نفع هند باشد. برای تحقق این سناریو، هند باید از مزایای خود در زمینه نیروی کار جوان‌تر، مزیت هزینه نسبی، مهارت در زبان انگلیسی و طرح‌های سیاستگذاری مانند "ساخت در هند" و "هند دیجیتال" استفاده کند. برای جذب سرمایه‌گذاری بیشتر، هند باید زیرساخت‌هایش را بهبود بخشد، به ساده سازی مقررات بپردازد و از ثبات سیاستگذاری‌ها اطمینان حاصل کند.
بیشتر بخوانید: همه چیز درباره اقتصاد هند/ سریع‌ترین اقتصاد نوظهور درحال توسعه که ۹۰ میلیون نفر را از فقر شدید خارج کرد
* آیا هند می‌تواند جای چین را بگیرد؟ چرا؟
پالاو پوروهیت: به نظر من، بعید است که هند در آینده قابل پیش بینی جایگزین چین به عنوان نیروگاه اقتصادی و تولید جهانی شود. علیرغم آن که هند دارای ظرفیت بالقوه قابل توجهی است، من معتقدم هنوز تفاوت‌های اساسی بین دو کشور از نظر اندازه اقتصاد، ظرفیت تولید، زیرساخت‌ها و حکمرانی وجود دارد. قدرت اقتصادی چین با تولید ناخالص داخلی زیاد، بخش تولید قوی، زیرساخت‌های پیشرفته و حکومت متمرکز آن به طور محکم تثبیت شده است. علاوه بر این، ابتکارعمل‌هایی مانند طرح کمربند و جاده، نفوذ جهانی چین را افزایش می‌دهد. اگرچه هند پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است، اما با چالش‌هایی مانند بهره وری پایین، شکاف‌های زیرساختی، و سرعت کُندتر اجرای سیاستگذاری‌ها که ویژگی ذاتی نظام‌های دموکراتیک است، مواجه می‌باشد.
تجربه چندین دهه‌ای چین در تولید بسیار فراتر از توانایی‌های هند است. برنامه "ساخت در هند" علیرغم بلندپروازانه بودن با چالش‌هایی مانند سختی کار و ناکارآمدی لجستیکی مواجه است. در حالی که هند در جهت بهبود زیرساخت‌ها گام بر می‌دارد، کماکان از چین که سرمایه‌گذاری‌های هنگفت در زیرساخت‌ها توانایی‌های تولیدی‌اش را تقویت می‌کند، عقب‌تر است. علاوه بر این، مدل دولت محور بودن چین امکان اجرای سریع سیاستگذاری‌ها و پروژه‌های بزرگ را فراهم می‌کند و به آن کشور برتری‌ای در مقایسه با فرایند‌های دموکراتیک هند می‌بخشد. از نظر فناوری، چین در زمینه‌هایی مانند هوش مصنوعی و اینترنت نسل پنجم پیشتاز است، در حالی که هند در عرصه خدمات فناوری اطلاعات برتر است. از نظر ژئوپولیتیکی، نفوذ چین به ویژه از طریق پروژه‌هایی مانند ابتکارعمل کمربند و جاده گسترده است، در حالی که حضور جهانی هند در حال رشد می‌باشد، آن هم از طریق مشارکت استراتژیک از جمله "کواد" که اهرمی را به هند ارائه می‌دهد. با این وجود، هند کماکان با رقابت منطقه‌ای چین مواجه است. در حالی که هند بدون شک نقشی کلیدی در صحنه جهانی ایفا خواهد کرد، من معتقدم که به جای آن که جایگزین چین شود به احتمال زیاد جایگاه متمایزی را برای خود پیدا خواهد کرد. نقاط قوت هند در عرصه خدمات، فناوری و اقتصاد دیجیتال رو به رشد آن به تنوع جهانی کمک خواهد کرد و به نفع اقتصاد‌های نوظهور و توسعه یافته است.
رویتویکا بهاتاچاریا: خیر، با این وجود، من فکر نمی‌کنم که هند نیز چنین آرزویی داشته باشد. دولت هند این موضوع را برسمیت شناخته که یک جامعه دموکراتیک و کثرت گرا بخش مهمی از هویت آن است و در راستای تقویت آن گام بر می‌دارد.
آر ریجش: در بازه زمانی کوتاه مدت دست کم از نظر اقتصادی نمی‌توان جایگزین چین شد. چین پایگاه تولیدی عظیمی با سرمایه گذاری‌های بزرگ و پشتیبانی زیرساختی دارد. هند نه تنها در سرمایه فیزیکی بلکه در سرمایه انسانی از جمله بهداشت و آموزش به سرمایه گذاری‌های عظیم نیاز دارد. این امر باید با انتخاب سیاستگذاری عاقلانه‌ای از سوی دولت دنبال شود که دوستدار تجارت، شفاف و تقویت کننده روابط تجاری آن باشد. با این وجود، هند ظرفیت بالقوه قابل توجهی برای تبدیل شدن به یک رهبر اقتصادی جهانی در اختیار دارد مشروط بر آن که رشد اقتصادی پایدار، اصلاحات سیاستگذاری، توسعه زیرساخت‌ها و روابط استراتژیک بین‌المللی اقتصادی - سیاسی وجود داشته باشد. در این صورت، بهتر است هند جایگاه و فضای منحصر‌به‌فرد خود را در چشم انداز اقتصادی و سیاسی جهانی ایجاد کند و به طور بالقوه از نقاط قوت خود در عرصه ارزش و فرهنگ استفاده کند.
* چشم انداز اقتصادی هند در ۲۰۲۵ را چگونه می‌بینید و مهم‌ترین چالش پیش روی اقتصاد هند در سال جاری چه خواهد بود؟
پالاو پوروهیت: چشم انداز اقتصادی هند برای سال ۲۰۲۵ امیدوارکننده به نظر می‌رسد، با ظرفیت بالقوه رشد قوی که توسط پیشرفت در تولید، دیجیتالی شدن و جمعیت پویا جوان تقویت شده است. اصلاحات دولتی و سرمایه گذاری‌های استراتژیک در زیرساخت‌ها برای جذب سرمایه گذاری خارجی قابل توجه، به ویژه در بخش‌های فناوری و انرژی‌های تجدیدپذیر آماده است. تحول دیجیتالی مداوم خدمات عمومی را افزایش داده و دسترسی مالی را بهبود می‌بخشد. از دیدگاه من هند آماده تبدیل شدن به کشوری در جایگاه رهبری انرژی‌های تجدیدپذیر با چشم اندازی روشن برای پایداری قرار دارد. با این وجود، من معتقدم که تحقق این ظرفیت بالقوه مستلزم غلبه بر چالش‌های مربوط به سیاست، بازار و ژئوپولیتیک است. یک اولویت کلیدی پرداختن به موضوع اشتغال، به ویژه در بخش رسمی برای پذیرش نیروی کار در حال گسترش است. من معتقدم که تاکید بر توسعه مهارت و افزایش مشارکت نیروی کار زنان بسیار مهم خواهد بود. در حالی که مسائلی مانند تورم و زیرساخت‌ها نیاز به توجه دارند، به نظر من رسیدگی به بیکاری کلید تضمین رشد اقتصادی بلندمدت هند است.
رویتویکا بهاتاچاریا: همانطور که پیش‌تر اشاره کردم غیرقابل پیش بینی بودن نظم جهانی برای اقتصاد هند، مانند بسیاری از اقتصاد‌های دیگر، هزینه زا خواهد بود.
آر ریجش: هند در حال حاضر یکی از سریع‌ترین اقتصاد‌های در حال رشد در جهان است. من فکر می‌کنم هند رشد قوی در سال ۲۰۲۵ در سطح بالای ۶ تا ۷ درصد در سال را حفظ خواهد کرد. این موضوع با سرمایه گذاری‌های خصوصی قوی، رشد مصرف و توسعه زیرساخت‌ها حمایت خواهد شد. پیشرفت عمده‌ای در چشم انداز رشد صنعتی وجود خواهد داشت، زیرا چندین طرح مانند مشوق‌های مرتبط با تولید و ابتکارعمل "ساخت در هند" اخیرا منجر به سرمایه گذاری در مقیاس بزرگ شده است. با این وجود، چالش‌های عمده شامل مدیریت تورم، حفظ احتیاط مالی، و هدایت ریسک‌های ژئوپولیتیکی می‌باشند که ممکن است بر تجارت و امنیت انرژی تأثیر بگذارد.
* چگونه هند از کشوری با اقتصاد ضعیف به یکی از قدرت‌های تاثیرگذار‌های جهانی تبدیل شد؟ رمز موفقیت آن چه بود؟ تجارب هند می‌تواند چه درس‌هایی برای کشور‌های در حال توسعه مانند ایران به همراه داشته باشد؟
پالاو پوروهیت: به نظر من تغییر هند از یک اقتصاد درگیر روند پسا استعماری به یک نیروگاه جهانی با اصلاحات استراتژیک و تمرکز بر سرمایه گذاری بر روی نقاط قوت آن کشور هدایت شده است. هند در سال ۱۹۹۱ میلادی با صنعتی شکننده و با چالش‌های اقتصادی عدیده‌ای مواجه بود. در زمان نخست وزیری "ناراسیما رائو" در فاصله سال‌های ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۶ میلادی و در دوره وزارت "مانموهان سینگ" به عنوان وزیر دارایی هند، این کشور اصلاحات دگرگون کننده، باز کردن در‌های اقتصادی، خصوصی سازی بخش‌های کلیدی، کاهش کنترل دولتی و آزادسازی بازار مالی را آغاز کرد. این اقدامات پایه و اساس رشد سریع به ویژه در بخش خدمات را ایجاد کرد. مودی نخست وزیر هند از سال ۲۰۱۴ میلادی با ابتکارعمل‌هایی مانند "ساخت در هند"، توسعه زیرساخت‌ها و اصلاحات اقتصادی مانند GST یا ایجاد یک بازار واحد با حذف موانع تجارت بین ایالتی و تضمین ساختار مالیاتی مشترک در سراسر کشور، جایگاه جهانی این کشور را بیشتر تقویت کرده است. علیرغم موفقیت ها، چالش‌هایی مانند بیکاری، فقر روستایی و نابرابری کماکان پابرجا هستند.
ظهور هند به عنوان یک مرکز فناوری جهانی، که توسط بخش‌های فناوری اطلاعات و برون‌سپاری فرایند‌های تجاری پررونق آن تقویت می‌شود، نتیجه مستقیم سرمایه گذاری در حوزه آموزش است. ابتکارعمل هند در عرصه دیجیتال دسترسی شهروندان هندی به اینترنت و گسترش حکمرانی الکترونیک را بیش از پیش گسترش داده است. نفوذ اقتصادی و ژئوپولیتیکی رو به رشد هند در مشارکت با کشور‌های کلیدی و نقش آن کشور در مجامع چندجانبه مشهود است. از دیدگاه من هند کشوری جذاب برای مطالعه موردی توسط پژوهشگران کشور‌های دیگر است. من واقعا معتقدم که اقتصاد‌های نوظهوری، چون ایران می‌توانند از چگونگی تمرکز هند بر آموزش، تنوع بخشیدن به اقتصاد خود و ادغام در اقتصاد جهانی درس‌های زیادی را بیاموزند. برای من، داستان هند طرحی ارزشمند برای کشورهایی ارائه می‌کند که قصد قوی‌تر شدن و گسترش نفوذ خود را دارند.
رویتویکا بهاتاچاریا: هند دارای استخوان بندی قوی در نظام حکمرانی خویش است. ما یک مدل مستحکم از تمرکززدایی، تمرکز بر روی آموزش، پیشبرد اقتصاد متکی بر دانش و فرهنگی داریم که ریشه در آرمان‌هایی والاتر دارند. ترکیبی از هر سه مورد برای رشد هند بسیار مهم بوده است.
آر ریجش: هند از زمان کسب استقلال اقتصادی و سیاسی در سال ۱۹۴۷ میلادی مجموعه اصلاحاتی اساسی را دنبال کرد که بر حیات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آن کشور تاثیر گذاشت. در حوزه اقتصادی، هند از سیاست خودکفایی با فرماندهی اقتصادی در بخش عمومی پیروی کرد. این رویکرد منجر به توسعه کشاورزی و یک بخش تولیدی متنوع در طول زمان شد. از سال ۱۹۹۱، اصلاحات اقتصادی قابل توجهی صورت گرفت که کنترل شدید بخش دولتی بر فعالیت‌های اقتصادی عمده را از بین برد. بخش خصوصی هند نقش مهمی در پیشبرد روند رشد در اقتصاد داشت. علاوه بر این، پیشرفت قابل توجهی در آموزش عالی و توسعه نیروی انسانی فنی، مهندسی و علمی وجود داشت. افزایش قابل توجهی در باز شدن در‌های تجارت هند حاصل شد، زیرا هم صادرات و هم واردات کالا‌های تولیدی از سال ۲۰۰۰ میلادی شاهد رشد قابل توجهی داشتند. هند به دلیل این تحولات توانست به رشد اقتصادی برتر دست یابد و فقر درآمد مطلق کاهش قابل توجهی داشت. به غیر از توسعه صنعتی، بهبود قابل توجهی در بخش خدمات، از جمله فناوری اطلاعات، بانکداری و مراقبت‌های بهداشتی مشاهده شد. اگرچه هنوز چیز‌های زیادی وجود دارد که هند باید آن را بهبود بخشد، اما مسیر سیاستگذاری‌ها در جهت درستی حرکت کرده است. دنبال کردن این مسیر می‌تواند کمک قابل توجهی برای کشوری مانند ایران باشد که به طور سنتی بر روی چند بخش از اقتصاد برای توسعه خود متمرکز شده است. ایران می‌تواند از تجربه هند درس‌های ارزشمندی به ویژه در حوزه تنوع بخشیدن به پایه‌های صنعتی، تقویت رشد بخش خصوصی، سرمایه‌گذاری‌ها بر روی سرمایه انسانی مانند آموزش و توسعه مهارت، برنامه‌های هدفمند رفاه اجتماعی، نوآوری و توسعه کارآفرینی و اجرای اصلاحات ساختاری برای ارتقاء یکپارچگی جهانی بیاموزد.
