از کرونا تا جنگ، پرستاران روی خط ماندند/ از قبول شیفت‌های اضافی تا ایثار در سایه ناملایمات شغلی

اقتصاد۲۴- دبیرکل خانه پرستار می‌گوید: «پرستاران در طول جنگ اخیر، حتی در شرایطی که با کمبود نیرو و فشار کاری مضاعف مواجه بودند، داوطلبانه شیفت‌های اضافی را پذیرفتند و فراتر از وظایف تعریف‌شده خود عمل کردند. این تعهد، ریشه در حس انسان‌دوستی عمیق پرستاران دارد که آنها را به ادامه خدمت در شرایط خطر و ناملایمات واداشته است.»

در طول تاریخ، جامعه پرستاری ایران بار‌ها در بزنگاه‌های حساس نشان داده که ستون اصلی نظام سلامت کشور است؛ از دوران جنگ تحمیلی تا همه‌گیری کرونا و بلایای طبیعی، مانند سیل و زلزله، پرستاران همواره با فداکاری و ازخودگذشتگی در خط مقدم خدمت به مردم ایستاده‌اند. در جریان جنگ اخیر بین ایران و اسرائیل که به مدت ۱۲ روز کشور را در شرایط بحرانی قرار داد، بار دیگر این قشر زحمتکش با حضور بی‌وقفه در مراکز درمانی، نقش بی‌بدیل خود را به نمایش گذاشتند.

دکتر محمد شریفی‌مقدم، دبیرکل خانه پرستار از تلاش‌های بی‌وقفه پرستاران در این ایام می‌گوید و از تعهد و انسان‌دوستی آنها در شرایط دشوار پرده برمی‌دارد: «با وجود کمبود نیرو و فشار کاری مضاعف، پرستاران ما نه‌تنها پست‌های خود را ترک نکردند، بلکه داوطلبانه شیفت‌های اضافی هم پذیرفتند و با حس انسان‌دوستی، خدماتی با کیفیت بالاتر از گذشته ارائه کردند. این فداکاری، علی‌رغم بی‌مهری‌های صورت‌گرفته در حق این گروه، بار دیگر تعهد بی‌وقفه پرستاران به سلامت جامعه را به نمایش گذاشت.»

تعهدی فراتر از وظیفه

ماهیت حرفه پرستاری، حضور بی‌وقفه در کنار مردم و در زمان نیاز است. دکتر شریفی‌مقدم در این‌باره می‌گوید: «زمانی که مردم به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی پناه می‌آورند، پرستاران بدون توجه به شرایط، پای کار هستند. این موضوع در بحران‌های مختلف، از جنگ تحمیلی گرفته تا همه‌گیری کرونا و حتی تعطیلات نوروزی، بار‌ها به اثبات رسیده است.

در جریان جنگ اخیر، در حالی که بسیاری از مردم تهران و شهر‌های بزرگ به مناطق امن‌تر سفر کردند و خدمات غیرضروری تعطیل شد، پرستاران نه‌تنها پست‌های خود را ترک نکردند، بلکه با تمام توان در صحنه ماندند.»

بیشتر بخوانید:آن‌ها قهرمان بودند/ روایت رنج پرستاران و جراحان بیمارستان شهدای تجریش بعد از حمله موشکی اسراییل به میدان قدس تهران

به گفته دبیرکل خانه پرستار، این قشر حتی در شرایطی که با کمبود نیرو و فشار کاری مضاعف مواجه بودند، داوطلبانه شیفت‌های اضافی را پذیرفتند و فراتر از وظایف تعریف‌شده خود عمل کردند. این تعهد، ریشه در حس انسان‌دوستی عمیق پرستاران دارد که آنها را به ادامه خدمت در شرایط خطر و ناملایمات واداشته است.

کمبود نیرو و استهلاک جسمی و روحی/ ایثار در سایه ناملایمات

پرستاران حتی پیش از آغاز جنگ اخیر نیز با مشکلات عدیده‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کردند. کمبود نیروی انسانی یکی از معضلات اصلی این حرفه است.

در همین خصوص، شریفی‌مقدم اضافه می‌کند: «جمعیت پرستاران در ایران بسیار پایین‌تر از استاندارد‌های جهانی است. این کمبود، فشار مضاعفی بر دوش پرستاران می‌گذارد و منجر به استهلاک جسمی و روحی آنها می‌شود؛ که جدیت و اهمیت این موضوع در طول بحران، که نیاز به خدمات درمانی به شدت افزایش می‌یابد، بیش از پیش پررنگ می‌شود.

 با این حال، پرستاران با وجود خستگی و فشار کاری، نه‌تنها از ارائه خدمات عقب‌نشینی نکردند، بلکه کیفیت خدماتشان در این دوره حتی بالاتر از گذشته بود. این امر نشان‌دهنده تعهد و حرفه‌ای‌گری این قشر در سخت‌ترین شرایط است.»

او با اشاره به نامهربانی‌هایی که جامعه پرستاری در گذشته از سوی برخی مسئولان تجربه کرده، از جمله برخورد‌های نامناسب در دوران کرونا، می‌گوید: «علی‌رغم جفا و بی‌مهری‌هایی که به پرستاران شد، آنها در این بحران نیز با جان و دل در کنار مردم ایستادند؛ در این ۱۲ روز، حتی زمان استراحت خود را فدا کردند و با اعلام آمادگی برای ارائه خدمات ۲۴ ساعته، فراتر از وظایفشان عمل کردند. این فداکاری نه از سر وظیفه سازمانی، بلکه از حس انسان‌دوستی و تعهد به سلامت جامعه نشأت می‌گیرد.»

دبیرکل خانه پرستار در پایان سخنان خود، ضمن قدردانی از جامعه پرستاری به نمایندگی از این نهاد، خطاب به مردم می‌گوید: «هم‌وطنان ما مطمئن باشند که پرستاران در هر شرایطی کنار آنها هستند.»

بیشتربخوانید: بحران درمان در بحران جنگ / ایستادگی و مقاومت کادر درمان ایران در اوج روز‌های جنگ ۱۲ روزه اسرائیل با ایران

او از پرستاران به دلیل ایستادگی در برابر خطر و ارائه خدمات بی‌وقفه تشکر کرده و تأکید می‌کند که این قشر، علی‌رغم همه مشکلات و معضلات شغلی، به دلیل نیاز مردم و حس انسان‌دوستی خود، همواره پای کار ایستاده‌اند.

این گزارش، ادای دینی است به پرستارانی که در بحرانی‌ترین لحظات، سد مقاومت و مراقبت از سلامت جامعه را حفظ کردند و بار دیگر نشان دادند که حرفه پرستاری، نه صرفاً یک شغل، بلکه یک تعهد انسانی است.