معرفی جنگنده سوخوی -۴۷ روسیه

اقتصاد۲۴- سوخوی سو-۴۷ برکوت (در ناتو با نام «فیرکین» شناخته می‌شود) نمونه اولیه یک جت جنگنده روسی است. نام «برکوت» از عقاب طلایی گرفته شده است که نماد امپراتوری روسیه است. سوخو-۴۷ برکوت در نمایشگاه بین‌المللی هوانوردی و فضا MAKS-۲۰۱۹ که در اوت ۲۰۱۹ در فرودگاه بین‌المللی ژوکوفسکی مسکو برگزار شد، به نمایش گذاشته شد.

سوخوی سو-۴۷ برکوت یک نمونه اولیه از جنگنده روسی بود. این جنگنده توسط دفتر طراحی سوخو به عنوان رقیبی برای برنامه جنگنده ضربتی مشترک طراحی شده بود. تولید سوخوی سو-۴۷ به دلیل کمبود سفارش، پس از رد پیشنهاد برنامه جنگنده ضربتی مشترک از سوی روسیه  لغو شد و تولید آن از سر گرفته نشد.

جزئیات توسعه سوخو-۴۷

سوخو-۴۷ در ژانویه ۲۰۰۰ معرفی شد و اولین مرحله از آزمایش‌های پروازی را در دسامبر ۲۰۰۱ به پایان رساند.  در ماه مه ۲۰۰۲، شرکت سوخو به عنوان پیمانکار اصلی پروژه جنگنده نسل بعدی روسیه (PAK FA) انتخاب شد. جنگنده PAK FA نمونه توسعه‌یافته سوخو-۴۷، اما بدون بال‌های رو به جلو بود. اولین آزمایش پرواز جنگنده PAK FA در ۲۹ ژانویه ۲۰۱۰ به پایان رسید.

این هواپیما هرگز وارد مرحله تولید کامل نشد. این جنگنده به عنوان پایه‌ای برای توسعه سوخو-۵۷، یک جنگنده رادارگریز مافوق صوت نسل پنجم در نظر گرفته شد.

بیشتر بخوانید:  معرفی جنگنده اف-۱۵ ئی ایکس ایگل ۲

طراحی  سوخو-۴۷

طراحی سوخو-۴۷ شبیه به جنگنده‌های مدرن منحصر‌به‌فرد بود. اینجنگنده دارای پیکربندی بال دلتای معکوس با کانارد و دو پایدارکننده عمودی بدون پایدارکننده افقی بود. این طرح غیرمعمول، سطوح بی‌سابقه‌ای از پایداری و کنترل را در زوایای حمله بالا یا هنگام پرواز بسیار نزدیک به زمین یا آب ایجاد می‌کرد. با این حال پرواز سریع مناسب برای حفظ ارتفاع در سرعت‌های پایین بدون پس‌سوز را دشوار می‌کرد.

این جنگنده برخی از سیستم‌ها و طراحی‌های قطعات سوخو-۲۷ (جنگنده مافوق صوت دارای قابلیت عملیات در همه شرایط آب و هوایی که در ناتو با نام  فلانکر شناخته می‌شود) مانند طراحی کانوپی، ارابه فرود، برخی از سیستم‌های اویونیک و دم‌های تقریباً عمودی را حفظ کرده بود.

مانورپذیری سوخو-۴۷

سوخو-۴۷ در سرعت‌های زیرصوت چابکی بسیار بالایی داشت و به هواپیما این امکان را می‌داد که زاویه حمله و مسیر پرواز خود را به سرعت تغییر دهد و همچنین در پرواز مافوق صوت نیز مانورپذیری خود را حفظ  کند.

حداکثر نرخ چرخش و حد بالا و پایین سرعت هوایی برای پرتاب سلاح، معیار‌های مهمی از نظر برتری رزمی در نبرد نزدیک و همچنین در برد متوسط و بلند هستند، زمانی که ماموریت ممکن است شامل درگیری با اهداف متوالی در بخش‌های مختلف حریم هوایی باشد. نرخ چرخش بالای سوخو-۴۷ خلبان را قادر می‌ساخت تا هواپیمای جنگنده را به سرعت به سمت هدف بعدی بچرخاند تا پرتاب سلاح را آغاز کند.

در مقایسه با یک بال عقب‌گرا در همان منطقه، بال جلوگرا مزایای متعددی از جمله  نسبت بالاتر نیروی بالابرنده به نیروی پسا؛ ظرفیت بالاتر در مانور‌های داگ‌فایت؛ برد بالاتر در سرعت زیرصوت؛ ویژگی‌های ضد چرخش؛ پایداری بهبود یافته در زوایای حمله بالا و مسافت برخاست و فرود کوتاه‌تر را ارئه می‌داد.

تسلیحات سوخو-۴۷

جنگنده آزمایشی سوخو-۴۷ دارای ۱۴ جایگاه حمل مهمات (دو نوک بال، شش تا هشت زیر بال، شش تا چهار زیر بدنه) بود. این جایگاه‌ها به موشک‌های هوا به هوای R-۷۷، R-۷۷ PD، R-۷۳ و K-۷۴ مجهز شده بودند. همچنین این جنگنده به موشک‌های هوا به سطح X-۲۹ T، X-۲۹ L، X-۵۹ M، X-۳۱ P، X-۳۱ A، KAB-۵۰۰ و KAB-۱۵۰۰ مجهز شده بود.

موتور سوخو-۴۷

جنگنده سوخو-۴۷ توسط دو موتور توربوشفت Perm Aviadvigatel D-۳۰F۶ نیرو می‌گرفت. هر موتور تقریباً ۸۳.۴ کیلونیوتن نیروی رانش خشک تولید می‌کرد.

مشخصات فنی کلی سوخوی سو-۴۷

کشور: روسیه
سازنده:سوخو
موتور: ۲ موتورتوربوفن   X Aviadvigatel D-۳۰F۶
قدرت:۳۵۰۰۰ پوند-نیرو
حداکثر سرعت کروز:۱۲۰۰ گره (۲۲۲۲ کیلومتر بر ساعت)
برد سفر:۱۸۰۰ مایل دریایی (۳۳۳۴ کیلومتر)
مصرف سوخت: ۱.۸ مایل دریایی بر گالن (۰.۸۸۱ کیلومتر بر لیتر)
سقف پرواز: ۵۹،۰۵۰ فوت