
اقتصاد۲۴- وقتی پای «آینده یک کشور» درمیان باشد، اعداد دیگر بیجان نیستند؛ هر رقم، یک کودکِ نشسته پشت درِ بسته مدرسه است و هر آمار همچون زلزله خاموش است که شالوده توسعه را میلرزاند. آمار رسمی مرکز آمار از سال تحصیلی ۱۴۰۱–۱۴۰۲ رقم ۹۲۹ هزار و ۷۹۸ نفر را ثبت کرده است؛ موجی که بیشتر در سنین ۱۵ تا ۱۷ سال اوج گرفته و از «نرخ نگرانکننده» عبور کرده است و درست وقتی جامعه انتظار پاسخ دارد، وزیر آموزشوپرورش با عدد کوچکتر وارد میشود: «۷۵۰ هزار دانشآموز بازمانده از تحصیل داریم».
از طرفی چند روز پیش رئیس سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی اعلام کرد که قیمت کتابهای درسی در سال تحصیلی ۱۴۰۴–۱۴۰۵ نسبت به پارسال حدود ۶۰ درصد افزایش یافت. این یعنی برای همان خانوادههایی که بچهشان در لبهی «بازماندگی» است.
در آغاز سالتحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴، وزارت آموزشوپرورش از شناسایی حدود ۱۶۴ هزار کودک بازمانده از تحصیل در گروههای سنی ابتدایی خبر داد. این افراد به دلایل مختلفی مانند دسترسی ناکافی به امکانات آموزشی، مشکلات اقتصادی و فرهنگی، یا معلولیتهای جسمی و ذهنی از تحصیل بازماندهاند. تا پیش از سال ۱۴۰۰ معمولا تعداد دختران بازمانده از تحصیل بیشتر از پسران بود، اما طی سه سال گذشته این روند برعکس شده است. در سال تحصیلی ۱۴۰۱–۱۴۰۲، پسران ۴۸۹ هزار و ۵۷۴ نفر (حدود ۵۲/۶ درصد) و دختران ۴۴۰ هزار و ۵۲۸ نفر (حدود ۴۷/۴ درصد) بازمانده بودند.
در سال بعد، برآوردها نشان میدهد پسران حدود ۵۴۳ هزار نفر (۵۴/۶ درصد) و دختران ۴۵۱ هزار نفر (۴۵/۴ درصد) بودهاند. یعنی شکاف جنسیتی به زیان پسران عمیقتر شده است. بحران جاماندگی از تحصیل، فقط یک مسئله آموزشی نیست؛ این یک مسئله امنیت ملی، توسعه اقتصادی و سرمایه انسانی است.
منبع: امتداد