سحر گلیزاده، اقتصاد ۲۴ - ایران از جمله کشورهایی است که با وجود شکلگیری و توسعه
استارت آپها ، بازهم از ضریب نفوذ پایینی در صنعت بیمه نسبت به میانگین جهانی برخوردار است.
عوامل بسیاری در پایین بودن
ضریب نفوذ بیمه در کشور مطرح شده است که عمده آن به مسائل اقتصادی و فرهنگی جامعه ایران برمیگردد؛ اما در کنار این عوامل، عامل مهمی دیگری نیز نقش دارد و آن بازاریابی غیر حرفهای و نادرست شرکتهای بیمه است که بسیاری از کارشناسان آن را عامل مهمی دیگری
کاهش ضریب نفوذ بیمه در ایران میدانند.
امروز بسیاری از کارشناسان صنعت بیمه بر این باورند که بازاریابی بیمه در ایران با مشکلات متعدد مواجه است از عدم آموزش کافی و حرفهای بازاریابان بیمه گرفته تا نبود محصولات متنوع بیمهای که باعث شده ضریب نفوذ بیمه در ایران همچنان درجا بزند و توسعه نیابد.
در همین رابطه سید رسول تاجدار مدیرعامل سابق شرکت بیمه البرز در گفتگو با خبرنگار اقتصاد ۲۴ اظهار کرد: کاهش ضریب نفوذ بیمه در ایران متغیرهای بسیاری دارد که بازاریابی شرکتهای بیمه یکی از این عواملی است که در ضریب نفوذ پایین بیمه در کشور موثر است. بازاریابی شرکتهای بیمه یا مارکتینگ یکی از دلایل ضعیف در کاهش ضریب نفوذ بیمه است.
وی افزود: کاهش ضریب نفوذ بیمه یک معلول است و علتهای آن به شرایط اقتصادی و اقتصاد کلان در جامعه، انگیزه بسیار اندک و بازدهی ناکافی سهامداران، نگاه اشتباه دولتمردان به صنعت بیمه و مسائل فرهنگی و نبود فرهنگ برمیگردد.
اقتصاد در کشور ما علم انگیزهها است
وی خاطرنشان کرد: وقتی انگیزه لازم برای سرمایه گذاری در این بخش باشد و جامعه آن را از طریق نهادهای مالی خود مانند سازمان بورس و یا سرمایه گذاریهای مناسب و تسهیلات لازم و یا امکان سرمایه گذاری با کمترین قوانین و بخش نامههای مرتبط، آماده کند به خودی خود بسیاری از مشکلات در این بخش حل میشوند.
این کارشناس مسائل اقتصادی گفت: در کشور ما سهامداران انگیزهای ندارند به همین علت اگر نگاهی به شرکتهای بورس و بیمه داشته باشیم متوجه میشویم که شرکتهای بیمه و بانکها، در مجموع از جمله صنایعی هستند که کمترین بازدهی را دارند. علت آن هم پایین بودن سود سهامداران در شرکتهای بیمه است.
وی افزود: نگاه دولتمردان یعنی کلیه نهادهای مرتبط در یک حکومت مانند مجلس شورای اسلامی، دولت و مسئولان در صنعت بیمه، نگاه اقتصادی نیست یعنی شرکتهای بیمه را به عنوان یک موسسه اقتصادی نمیبینند، به خاطر همین موضوع و دستکم گرفتن صنعت بیمه، در مجلس عوارض مختلفی بر این صنعت تحمیل میشود. اما باید در نظر داشت که این
عوارض و مالیات منطقی و عقلانی است یا خیر؟ عوارضی که شرکتهای بیمه، در یک سال به حساب خزانه واریز میکنند دو برابر سودی است که شرکتهای بیمه به سهامداران خود پرداخت میکنند.
تاجدار خاطرنشان کرد: شرکتهای بیمه در زمینه فرهنگ و اطلاع رسانی، انگیزه لازم را ندارند. اگر سهامداران، سرمایه مناسب و انگیزه لازم را داشته باشند، در زمینه فرهنگی، سرمایهگذاری و کار میکنند، اما مسئله فرهنگ صرفا به شرکتهای بیمه برنمیگردد و کلیه نهادها و سازمانهای اثرگذار در آن تاثیر گذارند.
این کارشناس صنعت بیمه خاطرنشان کرد: اقتصاد کشور ما بسیار کوچک است و نباید توقع زیادی از آن در این خصوص داشته باشیم. ضریب نفوذ پایین بیمه در ایران به نقش صندوقهای بازنشستگی در ایران و خارج از کشور که متفاوت است، برمیگردد، زیرا در ایران بسیاری از وظایفی که شرکتهای بیمه در دنیا انجام میدهند را صندوقهای بازنشستگی انجام میدهند مانند تامین اجتماعی، صندوق خدمات درمانی و سایر صندوقهای بازنشستگی که وجود دارد و بسیاری از صندوقهای بازنشستگی خصوصی که بسیاری از شرکتها مدیریت آنها را برعهده دارند مانند بانکها و بیمهها مانند بانک ملی، بیمه ایران و بانک مرکزی. اگر این صندوقها در کشور وجود نداشتند، ضریب نفوذ بیمه در ایران با افزایش بیشتری روبهرو بود؛ بنابراین نباید ضریب نفوذ بیمه در ایران که ۲.۳۸ درصد است را با کشورهای دنیا که از ضریب نفوذ بیشتری برخوردارند، مقایسه کنیم و باید با تفکیک این صندوقها، ضریب نفوذ بیمه در کشور را محاسبه کنیم.
وی در پاسخ به سوال که آیا بازاریابان شرکتهای بیمه از تخصص لازم برای معرفی محصولات شرکتهای بیمه برخوردار نبوده و یا از آموزشهای لازم بی بهرهاند؟ عنوان کرد: نگاه شرکتهای بیمه به بحث مارکتینگ و توسعه بازاریابی، نگاه تخصصی نیست و کمتر شرکتی است که با نگاه تخصصی به بازاریابی بیمه بپردازد، اما در کنار عوامل کاهش ضریب نفوذ بیمه مانند شرایط اقتصادی و اقتصاد کلان در جامعه، انگیزه بسیار اندک و بازدهی ناکافی سهامداران، نگاه اشتباه دولتمردان به صنعت بیمه، نبود فرهنگ بیمهای و بازاریابی شرکتهای بیمه هم در پایین بودن این ضریب موثر است.
تاجدار در این خصوص بیان کرد: وجود
استارت آپها و فروش آنلاین بیمه در کشور، به تنهایی در ضریب نفوذ بیمه موثر نیست. باید کالای بیمه و خدمات بیمه به طرز درستی در سبد کالای خانوار تعریف شده و خانوار برای آن، پولی را کنار گذاشته باشد. در شرایطی که در جامعه، مردم یارانهها میگیرند نمیشود توقع داشت که مردم بیمه نامه خرید کنند برای آنکه نیازهای اساسی افراد با سختی تامین شده و بیمه در ردههای بعدی قرار دارد.