رمز التفات دولت به پرستاران چیست؟/ ۶ میلیونی که قرار است صدای اعتراض پرستاران را خاموش کند!

اقتصاد۲۴ - اعضای کادر ۱۵۰ هزار نفری پرستاری ایران این روز‌ها در موقعیتی استثنایی قرار دارند؛ از یکسو با شیوع موج دوم بیماری کرونا حالا جان فرد فردشان بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر قرار دارد و از سوی دیگر تنها به فاصله دو روز از سوی دو مسئول عالیرتبه دولتی برای آن‌ها پاداش و کارانه تعیین شده است.

---

بیشتر بخوانید: ۶۰۰ میلیارد یا هزار میلیارد تومان؛ پاداش کادر پرستاری چقدر شد؟

---

هنوز ۲۴ ساعت از ابلاغ دستور رئیس جمهور به سازمان برنامه و بودجه برای تخصیص ۶۰۰ میلیارد تومان مطالبات پرستاری نگذشته است که این سازمان در بخشنامه‌ای متفاوت دستور پرداخت هزار میلیارد تومان کارانه پرستاری را ابلاغ می‌کند؛ این روز‌ها پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دولتی در مقام مخاطبان خاص این اخبار متحیرند که هدف دولت از انتشار پی در پی این حجم از اخبار مثبت چیست؟ آیا دولت می‌خواهد تا در واپسین سال فعالیت خود مطالبات معوقه این بخش از کادر درمانی را تا حد ممکن به صفر برساند؟ یا اینکه این پرداختی‌ها به قصد روحیه بخشیدن به کادر پرستاری در روز‌های اوج گیری مجدد بیماری کرونا صورت گرفته است؟

 

محمد شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار در نیت خوانی این اقدام دولت به اقتصاد ۲۴ می‌گوید: از دو روز پیش پرستاران در بهت و حیرت فرورفته اند، دستور صادر شده از سوی رئیس جمهور و بخشنامه ابلاغ شده سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور شاید از یک جنس باشند، اما در عمل میانشان ۴۰۰ میلیارد تومان اختلاف است؛ البته پیگیری‌ها نشان می‌دهد که هر دو دستور یکی هستند در واقع دولت با درنظر گرفتن مبلغی اضافی سعی دارد تا نشان دهد که ملتفت وضعیت پرستاران هست.

وی درباره کشف رمز این التفات ویژه‌ای که دولت در حق کادر پرستاری داشته است می‌گوید: طبق برآورد‌ها بیمارستان‌های دولتی از قبل بابت کارانه معوقه از ۷ تا ۱۵ ماه به کادر پرستاری بدهکارند؛ طبق قانون جامع مدیریت نظام هماهنگ باید این مطالبه از محل درآمد اختصاصی هر بیمارستان تامین شود، اما اتفاق عجیبی که افتاده این است که دولت تصمیم دارد تا از محل اعتبارات خود با پرستاران تسویه حساب کند؛ تا اینجای کار همه چیز به نفع پرستاران است، اما از کل اعتبار یک هزار میلیارد تومانی که رئیس سازمان برنامه مدعی ابلاغ آن است معادل ۱۰ درصد هزینه‌های مالیاتی است که باید کسر شود و در عمل می‌ماند ۱۵۰ هزار نیروی پرستاری و ۹۰۰ میلیارد تومانی که باید میانشان تقسیم شود.

این فعال صنفی پرستاری ادامه می‌دهد: طبق قانون، کارانه پرستاری از هر موقعیت شغلی به موقعیت شغلی دیگر و از بیمارستانی به بیمارستان دیگر متفاوت است؛ بررسی‌ها نشان می‌دهد که از زمان پرداخت نخستین کارانه پرستاری به هر پرستار بین ۱۰۰ هزار تومان تا یک میلیون تومان پرداخت شده است و حالا که دولت برای پرداخت این تسهیلات از جیب خود مایه گذاشته است معلوم نیست که سهم هر پرستار چه میزان خواهد بود؟ اما یک تقسیم ساده نشان می‌دهد که این سهم چیزی در حد و حدود ۶ میلیون تومان است.

 

اقدام بی سابقه دولت در جلب رضایت کادر پرستاری از این حیث حائز اهمیت است که در نتیجه سقوط ارزش پول ملی به میزان قابل توجهی از ارزش درآمد کارانه پرستاری کاسته شده است؛ در واقع از زمان تصویب قانون پرداخت کارانه پرستاری میزان این مبلغ در همان ۱۰ درصد ثابت بوده است، اما تنها در عرض یک سال گذشته ارزش دلار در برابر ریالی که مبنای حساب و کتاب دستمزد پرستاران است دوبرابر شده است؛ این مطلبی است که شریفی مقدم راجع به آن به اقتصاد ۲۴ می‌گوید: این روز‌ها خیلی‌ها فکر می‌کنند که وضعیت درآمدی پرستاران خیلی خوب است؛ اول آنکه این پرستارانی که در اخبار دولتی صحبت از افزایش مزایای آنهاست کادر بیمارستان‌های دولتی هستند و ابدا این مزایا به گروه پرستاران شاغل در بیمارستان‌های خصوصی تعلق نمی‌گیرد، در ثانی درست است که دولت برای تسویه حساب معوقات پرستاری آستین بالا زده، اما ارزش این پول به نسبت سال گذشته نصف شده است؛ واقعیت این است که دولت علاقه عجیب دارد تا عالم و آدم از اقدامات مربوط به بخشش پرستاری مطلع شود و در مقابل کمترین تمایلی به رسانه‌ای شدن مطالبات بخش پزشکی ندارد؛ در نتیجه جامعه به اشتباه تصور می‌کند که بعد از پزشکان، پرستاران دومین گروه قدرتمند شغلی پردرآمد هستند غافل از اینکه پرستاران آخرین گروه از کارکنان دولتی هستند که بالاخره پس از یک وقفه هشت ساله توانستند از مزایای شغلی قانون نظام هماهنگ بهرمند شدند.

به باور این فعال بخش پرستاری تمایل این روز‌های دولت به رسانه‌ای کردن اقدامات به عمل آمده و حتی در دست انجام مربوط به بخش پرستاری تنها یک دلیل اصلی بیشتر ندارد و آن چیزی نیست مگر دادن روحیه و راضی نگه داشتن کادر پرستاری در روز‌های شکل گیری دومین موج شیوع کرونا. شریفی مقدم در این خصوص به صراحت می‌گوید: از قبل آمدن کرونا به ایران استاندارد سرانه نیروی پرستاری به نسبت جمعیت کشور چیزی در حد ۱.۶ بود که به مراتب کمتر از نرم جهانی است، اما با آمدن کرونا فشار کاری کادر درمان به صورت چشمگیری افزایش یافت و در این میان بخش پرستاری بیش از سایر کادر‌های درمانی درگیر شد، مواردی هست که پرستاران تا ۲۵۰ ساعت در ماه فعالیت داشته اند؛ این میزان در نوع خود بی سابقه و طاقت فرساست و طبیعا در دراز مدت قابلیت تکرار پذیری را ندارد، در این میان هرچند اقداماتی در راستای افزایش استخدام‌های شغلی بخش پرستاری به عمل آمده، اما در عمل هنوز تا رسیدن به شرایط نرم جهانی فاصله داریم و یکی از راه‌های انگیزه بخشی به نیرو‌های پرستاری حل کردن دغدغه معیشتی آنهاست.

وی ادامه می‌دهد: همه این اقدامات در عمل حکم مسکن را دارند و علاج قطعی محسوب نمی‌شوند؛ انگیزه کادر پرستاری زمانی تقویت می‌شود که متولیان دولتی نظام سلامت نشان دهند که میان اختلاف درآمد میان کادر پرستاری و پزشکی منطقی و معقول است و از درآمد‌های نجومی پزشکان خبری نیست؛ همینطور افزایش منطقی ظرفیت‌های شغلی کادر پرستاری و تقسیم فرصت‌های بالقوه موجود میان فارغ التحصیلان پرستاری یکی دیگر از راه‌های جلب اطمینان کادر پرستاری است؛ در غیر اینصورت با این اقدامات چیزی از فشار کاری کاسته نخواهد شد و ادامه این وضعیت تنها باعث افزایش فشار کاری و در نهایت تلفات قربانیان کرونا خواهد بود.