عضو انجمن چیا میگوید: من از سال ۱۳۸۷ بهعنوان نیروی مردمی برای اطفای حریق حاضر بودهام، اما در تمام این سالها حتی یک نفر در مریوان بهعنوان عامل آتشسوزی دستگیر نشده و این سؤال از دستگاه قضائی جدی است که چطور چنین چیزی ممکن است؟
سیروان باباخانی، فعال محیطزیست میگوید: گروهی به اسم «اعلام و اطفای حریق» آن روزها خودجوش جمع شدیم و با تجهیزات شخصی مثل دمنده، بیل و آتشکوب، همراه با ماشینهای منابعطبیعی و هلالاحمر ایلام، عازم منطقه شدیم
سال گذشته، نزدیک به ۴۷ هزار هکتار از جنگلها و مراتع کشور، قربانی حریق گشتند. بیشترین وسعت تخریب، به ترتیب در استانهای کرمانشاه (۲۲ درصد)، ایلام (۱۵ درصد)، لرستان (۱۳ درصد)، فارس (۱۲ درصد) و کهگیلویه و بویراحمد (۸ درصد) ثبت شده است.
کی دیگر از دلایل آتشسوزیها بیتوجهی به رها کردن شیشهها و بطریهای یک بار مصرف است که مثل عدسی موجب تمرکز نور خورشید میشوند و در فصل تابستان که رطوبت خاک از دست میرود و همه علفها و برگها خشک شدهاند موجب آتشسوزی میشود
جنگلهای حرا «هاتاسپات تنوع زیستی»اند. ژنهای کمیاب، موجوداتی ناشناخته، و گونههای نایاب آبزی در لابهلای این ریشههای نمکخورده زیست میکنند. خشک شدن تدریجی حرا، تنها مرگ یک گیاه نیست، بلکه مرگ فرصتهای درمانی، اقتصادی و دانشبنیاد آینده است.
محیطبانان ایران امروز در مرز فروپاشی کامل روحی و جسمی قرار دارند. آنان نه تنها باید با شکارچیان مسلح بجنگند، که با قوانین معیوب، فقر مزمن و سیستم ناکارآمد حکومتی نیز دست و پنجه نرم میکنند. تا زمانی که دولت بودجه محیط زیست را به جای پروژههای نمایشی، صرف تجهیز محیطبانان و اصلاح قوانین نکند، هر روز خبر کشته شدن محیطبانان تکرار خواهد شد. بحران محیطبانان تنها با افزایش حقوق حل نمیشود؛ بلکه نیازمند بازتعریف جایگاه آنان در نظام حقوقی، تأمین امنیت شغلی و ایجاد حمایتهای روانی و اجتماعی است.
جنگلهایی که هنگام بحرانهایی جون سیل کمربند دفاعی زمین و برای این سرزمین میراث و هویت و مامن تنفساند. پیرهنی سبز بر قامت ایران که نشان میدهد این سرزمین هنوز مشتاق به زندگی است، اگر بگذارند
در زاگرس هرساله و به تناوب بهواسطۀ عوامل انسانی در دو شکل سهوی و عمدی، آتشسوزیها را در عرصههای جنگلی و مرتعی داریم. امسال بهواسطۀ بارندگیهای زیادی که اتفاق افتاد و پوشش گیاهی انبوهی که در این عرصهها وجود داشت، انتظار میرفت آتشسوزیها نسبت به سالهای قبل گستردهتر و شدیدتر باشند و حتی شروع آنها هم جلو بیفتد.
هرسال جان زاگرس طعمهٔ حریق میشود و بحث تکراری کمبود نیرو و امکانات مطرح است؛ سازمانها و دستگاههای متولی، مسئولیت را به گردن دیگری میاندازند؛ تجهیزات اطفای حریق دیر میرسد، مردم محلی جانشان را به خطر میاندازند و در پایان، نتیجه این سهلانگاری از بین رفتن جنگل و نیروی انسانی است
با گذشت یک هفته از سوختن جنگلهای لرستان در شعلههای آتش، استاندار لرستان از افزایش حجم آتشسوزی در اراضی این استان به علت گرمای شدید خبر داد و گفت: جلسه شورای تأمین برای مقابله با حریق جنگلهای لرستان تشکیل شد. انتشار ویدیوهای دلخراش از حریق در جنگلهای لرستان با نالههای دردناک حیوانات در شبکههای اجتماعی، واکنشهای منفی گسترده به عملکرد مسئولین در حفاظت از محیط زیست را به همراه داشته است.
کد خبر: ۲۴۵۱۹۰ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۳/۳۰
هشدار پژوهشگر منابعطبیعی و مؤلف کتاب «مدیریت احیای جنگلهای زاگرس»:
زاگرس رشته کوهی پوشیده از جنگلهای کهنسال بلوط، از دیرباز مامن زندگی و شکل دهی تمدن بوده است. اکنون زاگرس محل تقسیم ۱۳ استان کشور با جمعیتی بیش از ۳۴درصد کل جمعیت کشور است
بلوطستانهای زاگرس حالا دیگر سال هاست که به همت شخم زدنهای گراز و بلوط کاشتنهای سنجاب پایدار مانده است. اما حالا خطر بیش از همیشه در کمین زاگرس است و درختان بلوط دیگر حال خوبی ندارند.
گرازهای زاگرس اکنون بیش از همیشه قربانی شکارچیانان میشوند وسنجابها نیز اسیر دست قاچاقچیان میشوند
چوب کالایی نیست که قاچاق آن بهراحتی امکانپذیر باشد. وقتی از قاچاق درختی به ارتفاع ۳۰ متر صحبت میکنیم؛ یعنی این که قطعات این درخت را نمیتوان در کوله پشتی جا داد.
جنگلهای ایران از ارس تا جنگلهای هیرکانی و بلوطهای زاگرس در آتش میسوزد و فریادرسی نیست. این جنگلها یعنی ایران، یعنی نفس و آب و خاک ایران و اکنون آتش در جان زاگرس است و این یعنی خطر جدی در کمین محیط زیست کشور است که باید برای آن تدبیری جدی اندیشید.
آتش سوزیها در مناطق نارک، خومی و دیل گچساران در حالی وارد ششمین روز خود شد که امیدها در عصر روز گذشته (21 تیر ماه) برای اطفای حریق افزایش یافته بود. فعالان حاضر در منطقه از نیروهای نظامی برای اطفای حریق تقاضای کمک کردند. اما شعله ور شدن آتش در ساعات شب آنطور که حاضران در صحنه می گویند به سرعت در حال گسترش و تخریب کل جنگل های منطقه است.