خیابان نواب، که به طور رسمی به نام بزرگراه شهید نواب صفوی شناخته میشود، در جنوب غربی تهران قرار دارد و یکی از شریانهای اصلی شمال به جنوب پایتخت است. ایده احداث این بزرگراه به عنوان یک شریان ارتباطی اصلی که مرکز و شمال تهران را به جنوب متصل کند، از سال ۱۳۴۴ مطرح شد، اما اجرای آن در دهه ۱۳۶۰ و با مدیریت غلامحسین کرباسچی در شهرداری تهران آغاز شد. این پروژه با هدف بهبود ترافیک، تخریب بافتهای فرسوده و نوسازی محلات اطراف طراحی گردید و اکنون از میدان جمهوری اسلامی در شمال تا بوستان ولایت در جنوب امتداد دارد، به عنوان یکی از بزرگراههای مهم تهران عمل میکند.
این عکسهای دوران قاجار را که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها میگذرد، میتوان بارها و بارها تماشا کرد و هر بار چیزهای تازهای در آنها دید؛ از جزییات لباسها و ساختمانها گرفته تا هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.
آبادان در دهه ۳۰ خورشیدی، به عنوان مرکز اصلی صنعت نفت ایران شناخته میشد و پالایشگاه آبادان، یکی از بزرگترین و مهمترین پالایشگاههای جهان، در این شهر قرار داشت. این شهر با جمعیتی متنوع از کارگران نفتی و خانوادههایشان، فضایی چند فرهنگی داشت که منجر به رشد اجتماعی و فرهنگی شده بود. در این دهه، آبادان با بهرهگیری از درآمدهای نفتی، دارای امکانات رفاهی، آموزشی و تفریحی بود که در مقایسه با بسیاری از شهرهای دیگر ایران، پیشرفتهتر به نظر میرسید.
در ادامه تصویری کمتر دیده شده از ایستگاه اتوبوسهای خطی تهران در ضلع غربی میدان سپه (توپخانه) را در سال ۱۳۲۶ و پیش از تاسیس شرکت واحد اتوبوسرانی مشاهده میکنید.
اگرچه مظفرالدین شاه نیز همچون ناصرالدین شاه به هنر عکاسی علاقه داشت. اما کمتر دست به دوربین میشد و بیشتر ترجیح میداد که در مقابل دوربین بنشیند و ژست هایش در موقعیتهای مختلف به ثبت برسد. تصویری هم که در ادامه میبینید مربوط به شنبه ۲۲ مهر سال ۱۲۷۸ هجری شمسی است که در آن مظفرالدین شاه مشغول قهوه خوردن در عمارت گلستان است.
در اینجا عکسی تاریخی از منظرۀ زاینده رود و پل الله وردی خان اصفهان (سی و سه پل) در دوران قاجار را ملاحظه میکنید. سیمهای تلگراف نیز در تصویر به چشم میخورند.
دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران بازماندهٔ مدرسهٔ طب دارالفنون تهران است و از کهنترین موسسات آکادمیک علوم پزشکی در ایران محسوب میشود. مدرسه طب تا سال ۱۳۰۳ هجری خورشیدی در دارالفنون دایر بود. در سال ۱۳۰۲، رئیسالوزرا، عمارت مسعودیه را به مبلغ ۳۹ هزار تومان خریداری و برای تأسیس مدرسه علوم عالیه به وزارت معارف هدیه کرد. در سال ۱۳۰۳ پس از تعمیرات لازم، وزارت معارف به آن محل منتقل و دو مدرسه طب و دواسازی در یکی از حیاطهای آن تشکیل شدند. نمایی از این ساختمان در دهه ۳۰ را مشاهده میکنید.
احمدشاه (۱۲ بهمن ۱۲۷۵ – ۹ اسفند ۱۳۰۸) هفتمین و آخرین شاه ایران از دودمان قاجار و پسر و جانشین محمدعلیشاه بود که از ۲۵ تیر ۱۲۸۸ تا ۹ آبان ۱۳۰۴ به عنوان شاه ایران سلطنت کرد. او پس از خلع پدرش و درحالیکه تنها ۱۳ سال داشت، به سلطنت رسید. احمدشاه پس از ۱۶ سال سلطنت در ۱۳۰۴ توسط مجلس شورای ملی از پادشاهی برکنار شد
این عکسهای دوران قاجار را که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها میگذرد، میتوان بارها و بارها تماشا کرد و هر بار چیزهای تازهای در آنها دید؛ از جزییات ساختمانها و خیابانها گرفته تا هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.
خیابان طالقانی در دهه ۵۰ شمسی با نام خیابان تخت جمشید شناخته میشد و یکی از خیابانهای مهم و مرکزی تهران بود. شرکت ملی نفت ایران نیز در این دهه در ساختمانی واقع در حوالی این خیابان فعالیت داشت که به عنوان یکی از نمادهای توسعه و اهمیت اقتصادی نفت در ایران محسوب میشد.
در زمستان ۱۳۵۳ بازار خودرو تهران تحت تاثیر عرضه مدل جدیدی از خودرو سواری هیلمن بود. در دی ماه ۱۳۵۳ بازار خودروی تهران تحت تاثیر قیمت جدید خودروهای وارداتی و عرضه هیلمن مدل اونجر بود. روزنامه اطلاعات ۲۳ دی ۱۳۵۳ مطالبی درباره بازار خودروی تهران منتشر کرد. مطالب را بخوانید و قیمتها را مرور کنید.
عکسهایی که در اینجا ملاحظه میکنید، در سال ۱۲۵۴ شمسی و در جریان سفر ناصرالدین شاه قاجار به مازندران و گیلان گرفته شدهاند. ناصرالدین شاه در این سفر از شهرهای بسیار زیادی از جمله ساری، بهشهر، آمل، بابل، چالوس، محمودآباد، نور، رشت و انزلی بازدید کرد و در هر کدام از آنها یک یا چند روز اقامت داشت. در اینجا تصاویر حضور کاروان شاهی در شهر ساری و منطقۀ میانکاله را ملاحظه میکنید.
همدان در دهه ۴۰ شمسی به عنوان یک شهر تاریخی و فرهنگی شناخته میشد که در حال توسعه و مدرنیزه شدن بود. در این دهه، همدان با افزایش جمعیت و گسترش فضاهای آموزشی، تجاری و اداری، شاهد تغییرات شهری و اجتماعی ملموسی بود.
مقبره رضاخان که در دهه ۴۰ شمسی در جوار حرم حضرت شاه عبدالعظیم در شهر ری واقع شده بود، ارتفاع آن به ۲۵ متر میرسید. با این حال این مقبره در سال ۵۹ به دستور صادق خلخالی تخریب شد. گارد جاویدان پهلوی، نام یگان ویژهای در دوران محمدرضا پهلوی بود که مسئولیت حفاظت از دودمان شاهنشاهی، کاخها و ابنیه سلطنتی را بر عهده داشت.
ثبت احوال کن یکی از نخستین اماکن دولتی بود که در محله اسمالون کن تاسیس شد و نهتنها شناسنامه و سند ازدواج اهالی کن، بلکه بسیاری از ساکنان روستاهای اطراف، از شهرستانک تا شمیران نیز در این مرکز ثبت شده است. در شناسنامه ساکنان این مناطق قید میشد: صادره از کن. در میان اسناد قدیمی بهجا مانده در کن موارد جالب دیگری نیز وجود دارد. کنیها رسم داشتند به جای جوهر از زعفران در نوشتن عقدنامه استفاده کنند که خود نشاندهنده احترام آنها به این آیین است، سپس برای ثبت رسمی ازدواج و درج در شناسنامه به ثبت احوال کن مراجعه میکردند.
در دوران جنگ جهانی دوم، پس از حملات نازیها و شوروی به لهستان، بسیاری از لهستانیها به ایران پناه بردند. حدود ۱۱۵ هزار نفر از آنان از طریق مرزهای شمالی ایران وارد شدند و در اردوگاههای مختلف، به ویژه در اهواز، اسکان یافتند. این افراد بعدها به کشورهای دیگر مهاجرت کردند و بخش کوچکی هم در ایران ماندند.
نمایی از آتشکدۀ یزد که عالیترین و مقدّسترین آتشِ زرتشتی (=آتشبهرام) در آن به تخت نشسته است را مشاهده میکنید. تنها نُه آتشبهرام در جهان روشن مانده، هشت آتش امروزه در هند و در میان پارسیان روشنند و یکی در ایران است که از دورۀ ساسانی تا امروز (بیش از ۱۵۰۰ سال) به نگهبانی از جهان میسوزد. آتشی که درون این آتشکده میسوزد بیش از ۱۵۰۰ سال است که روشن ماندهاست. این آتش فروزهای است از آتش آتشکده کاریان در لارستان که به عقدای یزد آورده شد و نزدیک به ۷۰۰ سال در آنجا روشن نگه داشته شد