تهران در سال ١٨١٩ م؛ در دوران سلطنت فتحعلیشاه قاجار. در آن دوران، تهران شهرى کوچک با ظاهرى روستایى و محصور در حصار ساخته شده در عهد شاه تهماسب بود!
توپ جنگی عثمانی بنام "قمپز" که قدرت تخریبی نداشت، اما به خاطر صدای مهیبش ترس به دل دشمن میانداخت. ولی بعدها سربازان ایرانی هر وقت این صدا را میشنیدند میگفتند «نترسید! قمپز درمی کنند»
قمپز یک نوع توپ جنگی بوده که هیچ اثر تخریبی و خطرناکی نداشته و فقط بخاطر صدای وحشتناکش، برای ایجاد رعب و وحشت در بین سپاهیان دشمن استفاده میشده! داخل این توپ جنگی، مقدار زیادی باروت بههمراه پارچههای کهنه فشردهشده وجود داشت و، چون بعدها معلوم شد که هیچ خطری نداره، ایرانیها اصطلاح قمپز در کردن رو برای موقعیتی که فرد ادعای زیاد ولی تو خالی داره استفاده کردند!
از آلبوم لوئیجی پشه عکاس ایتالیایی سال ۱۸۵۸ میلادی: لوئیجی پشه براثر بیماری در روزهای پایانی دهه سوم زندگیاش یعنی در ۲۱ آذر ۱۲۴۳ درگذشت و در قبرستان مسیحیهای تهران، قبرستان دولاب به خاک سپرده شد.
کرلاسرنا درباره عروسی افسانهای عصمت الدوله ـ دختر ۹ ساله بسیار محبوب ناصرالدین شاه ـ چنین مینویسد: این شاهزاده خانم که عصمت الدوله نامیده میشود با پسر دوستعلی خان معیر الممالک ـ که در آن زمان، شغل خزانه داری کشور را بر عهده داشت و یکی از مردان محترم کشور و صاحب فضایل زیاد بود ـ ازدواج کرد. پدر داماد، چون شخصیت بسیار متمول و سخت دست و دلبازی بود، خواست افسانه جلال و شکوه مراسم ازدواج پسرش با دختر محبوب شاه را زبانزد همگان سازد و تمامی هزینه جشن عروسی را هم از جیب پر فتوت خود پرداخت.
این عکسهای دوران قاجار را که اکنون بیش از صد سال از ثبت شدن آنها میگذرد، میتوان بارها و بارها تماشا کرد و هر بار چیزهای تازهای در آنها دید؛ از جزییات لباسها و چهرهها گرفته تا هر چیز دیگری که در طول این یک قرن و اندی دچار تغییرات فراوان شده است.
در دوره صفویان تهران ۵دروازه داشت و در دوره افغانها و سپس زمان سلطنت محمدشاه قاجار ۲ دروازه دیگر به شهر افزوده شد. ناصرالدینشاه از سال بیستم پادشاهی خود به فکر گسترش و توسعه شهر افتاد. برای اینکه شهر متر و معیار فراختری پیدا کند، نیاز بود که دروازههای پیشین که در عصر شاهطهماسب صفوی بنا شده بودند، از میان برداشته شوند.
قدمت دهکده دربند به ۲۰۰ سال قبل برمیگردد. به گفته مردم محلی اولین بار افرادی از طالقان به این منطقه کوچ کردند و خانواده تشکیل دادند و به این ترتیب، منطقه دربند را بنیان نهادند.
موقعیت عالی دربند باعث شد بسیاری از افراد ثروتمند و پادشاهان، در آن اقامتگاههای ییلاقی خصوصی برای خود بسازند و در دوره قاجار این منطقه مورد توجه بسیاری از شاهزادگان قرار گرفت و این امر در عصر ناصرالدین شاه ادامه یافت و در نتیحه یک عمارت ناهارخوری به این ییلاق تفریحی هم اضافه شد.
ملکهی اسبق ایران به نام «ملکه جهان» خوانده میشد و دومین زنی است که به همسری محمدعلیشاه قاجار بیرون آمد. محمدعلیشاه قبل از این ازدواج زن دیگری داشت که فوت کرد که شاهزاده اعتمادالسلطنه از آن زن به دنیا آمده است.