در دورهی تیموریان میدان نقش جهان در اندازهای کوچکتر ساخته شد. این میدان در دورهی شاه عباس اول توسعه و گسترش یافته و به شکل کنونی خود در آمد. اغلب بناهای اطراف این میدان نیز در همین دوره ساخته شد. بعد از منتقل شدن پایتخت کشور از اصفهان به شیراز، اهمیت میدان نقش جهان روز به روز کمتر شد.
محله جویباره، محلهای تاریخی در کنار محله دردشت از قدیمیترین محلههای اصفهان است که بین خیابان کمال و ولیعصر (عج) قرار گرفته و از شمال به طوقچی، از غرب به ابنسینا و محله دردشت، از شرق به خیابان سروش و از جنوب به خیابان ولیعصر (عج) و میدان کهنه (سبزه میدان) منتهی میشود. جوباره، جهودباره، جهانباره یا جویباره اسامی یکی از مناطق باستانی اصفهان است؛ این شهر در زمان ساسانیان و حتی قبل از آن به دو بخش جی و جوباره تقسیم شده و در آن یهودیان بسیاری ساکن میشوند، از اینرو در شهر دروازهای به نام دروازه یهود وجود داشته و این بخش، هسته اصلی شهر بهشمار میآمده است.
مجسمه سرباز ایرانی اسب سوار؛ محل کشف قبرس متعلق به اوایل قرن ۴ قبل از میلاد و دوران امپراطوری هخامنشی / محل نگهداری موزه متروپولیتن در اندازه ۱۸.۵ سانتی متر.
در این تصویر سربازان نپالی از گردان دوم هنگ دهم تفنگداران گورخا، ارتش هند بریتانیا، در حدود اکتبر ۱۹۴۱ میلادی، در زمان اشغال مشترک ایران توسط نیروهای بریتانیا و شوروی، در خرمشهر ایران را میبینید.
۲۷ اردیبهشت ۱۳۳۸ روزی که مردم تهران نخستین اتوبوسهای دو طبقه را در خیابانهای تهران تماشا کردند، از آن به عنوان غول بیشاخ و دم یاد کردند و هر کسی رسید متلکی بار آن کرد و لطیفههایی برای آن ساختند از جمله اینکه راننده این اتوبوس کجا قایم شده است؟! یا اینکه بعضی به شوخی از راننده میپرسیدند آقا طبقه بالا کجا میرود؟
سهراب سپهری (۱۵ یا ۱۴ مهر ۱۳۰۷ قم – ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ تهران) شاعر، نویسنده و نقاش اهل ایران بود. او از مهمترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبانهای بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده است. پدر سهراب، اسدالله سپهری، کارمند اداره پست و تلگراف کاشان، اهل ذوق و هنربود.
تصویری ازپل خواجوی اصفهان در دوران قاجار در سال ۱۲۹۰ هجری شمسی را مشاهده میکنید. پل خواجو و سی و سه پل از پلهای زاینده رود میباشند که در دوران صفوی احداث شدند
این سردیس سندی بر پیوستگی تمدنی ایرانیها است که از آثار یافتشده در تمدن جیرفت یافت شده است. تمدن جیرُفت به مجموعه محوطههای باستانی و یافتههای باستانشناختی کشفشده در استان کرمان و در نزدیکی شهر جیرفت و هلیلرود گفته میشود که به دست تیمهای چند ملیتی باستانشناس در دست بررسی و پژوهش است. قدمت این منطقه به حدود ۵۰۰۰ سال پیش (۳۰۰۰ سال ق. م) بازمیگردد.
چهلودو سال از نمایش و توقیف برزخیها (ایرج قادری) میگذرد و از این حادثه همچنان به عنوان مظهر آغاز ممنوعیت برای سینماگران پیش از انقلاب و در محاق گذاشتن سینمای عامهپسند قهرمانمحور و در نتیجه تغییر مسیر سینمای ایران یاد میشود. در این زمینه بجز مقالهها و اظهارنظرهای فراوان، یک مستند بلند هم ساخته شده است. با این نگاه، برای این فیلم میتوان نقشی تاریخی قائل شد و آن را یک نقطهعطف دانست. در این فیلم محمد علی کشاورز، سعید راد، ایرج قادری، فردین و ملک مطیعی در نقشهای اصلی بازی میکردند
تحفه گل (تیفه گل) یکی از زنان کرد (کرمانج) خراسان است که رشادتهای او درمبارزه با بیگانگان و متجاوزان به کشورمان در دوره قاجار، دستمایه بسیاری از داستانها و مایه مباهات زنان این مرزوبوم شده است.
این سردار بزرگ زن ایرانی در دوره ناصرالدین شاه قاجار به مدت ۴۰سال در مرزهای شمالی خراسان (شیروان) در مقابل روسیه تزار جانانه مقاومت کرد.
ناصرالدین شاه در حاشیۀ این عکس نام برخی از حاضران در تصویر را نوشته و بالای سر زنی که چتر در دست دارد نوشته: «تحفهگل میخندد».
ناصرالدین شاه در حاشیۀ این عکس و بالای سر کودک سیاهپوست نوشته است: «محبوب انیسالدوله». انیسالدوله سوگلی حرمسرای ناصرالدین شاه بود که خودش صاحب فرزند نشده بود.
میرزا محمدرضا معتمدالکتاب، نویسنده کتاب تاریخ قاجار نوشته، پای کباب را ناصرالدین شاه به ایران باز کرد. میگویند به دستور شخصی ناصرالدین شاه فردی قفقازی وارد دربار ایران شد و کبابی را که در این منطقه طبخ میشد برای دربار آماده کرد. این کباب بعدها از سوی آشپزهای دربار کمی تغییر کرد و بهعنوان یک غذای کاملا ایرانی به شکل امروزیاش ماندگار شد. بعدتر، کباب از غذایی درباری کمکم به غذایی بازاری تبدیل شد و ۴-۳مغازه چلوکبابی در بازار تهران باز شد. کبابیهای بازار از قدیمیترین و معروفترین کبابیهای تهران و حتی ایران هستند که تعدادی از آنها بیش از ۱۰۰ سال قدمت دارند.
انتشار تصاویری از لحظه اضافه نمودن چوب به آتش ۱۵۵۲ ساله آتشکده یزد با واکنشها و استقبال فراوان کاربران شبکههای اجتماعی روبهرو شده است. این آتش، که نمادی از جاودانگی و نیروی زندگی است، با شعلههای گرم و مداوم خود هزاران سال است که همچنان روشن مانده و چشمها را به سوی میراث فرهنگی و معنوی آیین زرتشتی جلب میکند