انتشار تصاویری از لحظه اضافه نمودن چوب به آتش ۱۵۵۲ ساله آتشکده یزد با واکنش‌ها و استقبال فراوان کاربران شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شده است. این آتش، که نمادی از جاودانگی و نیروی زندگی است، با شعله‌های گرم و مداوم خود هزاران سال است که همچنان روشن مانده و چشم‌ها را به سوی میراث فرهنگی و معنوی آیین زرتشتی جلب می‌کند
۱۳۸ سال قبل یعنی در سال ۱۲۶۵ شمسی، ناصرالدین شاه قاجار به عکاس مخصوص دربار، میرزا عبدالله قاجار، فرمان داد که از «بنا‌های جدیدالاحداث» که به فرمان شاه و امین‌السلطان از حرم حضرت عبدالعظیم در شهرری تا حرم حضرت معصومه در قم ساخته شده بودند عکاسی کند و به قول خودش عکس‌ها را «به شرف حضور» برساند
۱۳۸ سال قبل یعنی در سال ۱۲۶۵ شمسی، ناصرالدین شاه قاجار به عکاس مخصوص دربار، میرزا عبدالله قاجار، فرمان داد که از «بنا‌های جدیدالاحداث» که به فرمان شاه و امین‌السلطان از حرم حضرت عبدالعظیم در شهرری تا حرم حضرت معصومه در قم ساخته شده بودند عکاسی کند
در مجموعه عکس‌های به جا مانده از ناصرالدین شاه، یک مجموعه «سلفی» هم وجود دارد؛ یعنی عکس‌هایی که شاه از خودش انداخته است. این عکس هم که کلاه غربی شاه در آن جلب توجه می‌کند، یکی از آنهاست. در حاشیۀ عکس دستخط خود شاه وجود دارد که نوشته: «عشر اول رمضان؛ [سال]توشقان ئیل در طهران؛ خودم انداخته‌ام».
غلامعلی خان عزیز‌السلطان معروف به «ملیجک»، محبوب‌ترین شخص دربار در نزد ناصرالدین شاه بود. او برادرزادۀ یکی از همسران شاه به نام امینه اقدس بود و از سن خردسالی به شکل عجیب و غریبی مورد توجه و علاقۀ شاه قرار گرفت. این علاقه به حدی بود که شاه او را در سفر‌های فرنگستان نیز از خود جدا نمی‌کرد.
گور دختر از جا‌های دیدنی بوشهر به شمار می‌رود و در جلگه برپز قرار دارد. این بنای تاریخی، هرچند با معماری بسیار ابتدایی‌تر، شباهت زیادی به آرامگاه کوروش کبیر دارد. از همین رو اکثر باستان‌شناسان آن را بازمانده دوره هخامنشی می‌دانند. گوردختر را ابتدا باستان‌شناس بلژیکی، لویی واندنبرگ، در سال ۱۳۳۹ هجری شمسی کشف کرد. واندنبرگ معتقد بود گوردختر قبر چیش‌پیش یا کوروش یکم (جد کوروش کبیر) است؛ اما سپس علیرضا شاپور شهبازی، آن را آرامگاه کوروش کوچک دانست. گمانه‌ها درباره این بنا فراوان است. آرامگاه ماندانا، مادر کوروش یا آتوسا، دختر کوروش و شهبانوی هخامنشی یا خواهر کوروش برخی دیگر از گمانه‌ها درباره این بنا هستند.
تهران در سال ١٨١٩ م؛ در دوران سلطنت فتحعلیشاه قاجار. در آن دوران، تهران شهرى کوچک با ظاهرى روستایى و محصور در حصار ساخته شده در عهد شاه تهماسب بود!
توپ جنگی عثمانی بنام "قمپز" که قدرت تخریبی نداشت، اما به خاطر صدای مهیبش ترس به دل دشمن می‌انداخت. ولی بعد‌ها سربازان ایرانی هر وقت این صدا را می‌شنیدند می‌گفتند «نترسید! قمپز درمی کنند»
قمپز یک نوع توپ جنگی بوده که هیچ اثر تخریبی و خطرناکی نداشته و فقط بخاطر صدای وحشتناکش، برای ایجاد رعب و وحشت در بین سپاهیان دشمن استفاده می‌شده! داخل این توپ جنگی، مقدار زیادی باروت به‌همراه پارچه‌های کهنه فشرده‌شده وجود داشت و، چون بعد‌ها معلوم شد که هیچ خطری نداره، ایرانی‌ها اصطلاح قمپز در کردن رو برای موقعیتی که فرد ادعای زیاد ولی تو خالی داره استفاده کردند!
از آلبوم لوئیجی پشه عکاس ایتالیایی سال ۱۸۵۸ میلادی: لوئیجی پشه براثر بیماری در روز‌های پایانی دهه سوم زندگی‌اش یعنی در ۲۱ آذر ۱۲۴۳ درگذشت و در قبرستان مسیحی‌های تهران، قبرستان دولاب به خاک سپرده شد.