در شرایطی که گروهی از ناظران مدعی‌اند که ترکیه برنده رقابت‌ها در سوریه است؛ گروهی دیگر می‌گویند که ممکن است بعد از سوریه، قفقاز به میدان صف آرایی تهران، مسکو با آنکارا تبدیل شده و ترکیه به واسطه اهرم‌های نفوذی که در اختیار دارد تلاش کند تا بستر را برای تحقق اهداف جاه طلبانه اش در کریدور زنگزور هموار سازد
اکنون عراق در مسیر خودکفایی حرکت می‌کند و سیاست‌های جدید بغداد در کنار فشار‌های اقتصادی داخلی ایران، عرصه را برای صادرات تهران تنگ‌تر کرده است؛ بنابراین اگر برند‌های ایرانی نتوانند خود را با شرایط جدید وفق دهند، احتمال حذف کامل آنها از این بازار بیش از هر زمان دیگری جدی است.
اسماعیل بقایی با بیان اینکه «تعاملات ایران و ترکیه به‌صورت معمول ادامه دارد»، گفت: «هر دو کشور نسبت به حفظ و گسترش مناسبات آگاه هستند. اختلافاتی که بین ما وجود دارد، قائلیم که باید از مسیر گفتگو مدیریت شود.»
در چند روز گذشته یک مقام سیاسی ترکیه که در آرزوی جانشینی اردوغان نیز هست، اظهاراتی در مورد ایران داشته و به تهدید و بی‌احترامی نسبت به ایران پرداخته است. وی می‌گوید «وقتی ایران در کاخ شیشه‌ای است نباید سنگ‌پراکنی به دیگران کند».
پیش از رفتار و گفتاری که از فیدان و ترکیه دیدیم، امارات به خاطر جزایر سه گانه، ژئوپلیتیک کشور را تهدید کرده است. آذربایجان نیز در مسئله زنگزور با پشتوانه ترکیه ایران را تهدید می‌کند.
هاکان فیدان در مصاحبه با شبکه تلویزیونی الجزیره، سیاست منطقه‌ای ایران را اشتباه خواند و مدعی شد که ممکن است این سیاست گاهی پیروزی‌هایی به همراه داشته باشد، اما در بلند مدت هزینه‌های سنگینی را به ایران و منطقه تحمیل می‌کند.
تلاش ترکیه برای گسترش نفوذش در قاره سیاه به دغدغه کشور‌های غربی، بازیگران حاشیه خلیج فارس و چین تبدیل شده است؛ تلاشی که به باور گروهی از ناظران تلاشی است برای اجرای طرح نئوعثمانی گرایی و میدان را برای تحقق ایده احیای امپراتوری حداقل در قاره سیاه هموار می‌سازد
از دیدگاه ژئو استراتژیک، نقش مرکزی چین در تمام مسیرهای تجاری متصل به آسیا باعث می‌شود که مقابله با ائتلاف چین-روسیه-ایران وابسته به سرمایه‌گذاری غربی در کریدورهای جایگزینی باشد که از ایران عبور نکنند و وابستگی به ترکیه را محدود کنند.
محمّدزاهد سوباچی، مدیر TRT پیش از آغاز کار رسمی بخش فارسی این شبکه گفت قصد دارد ایران را ناراحت کند. درز این گفته به بیرون و انتشار آن در فضای رسانه‌ای ما موج زیادی به راه انداخت و بسیاری را در پی تحولات منطقه نگران کرد.
شبکه «تی‌آرتی فارسی» همانطور که مقامات دولت اردوغان پیش‌تر درباره‌اش وعده داده بودند، شب گذشته به‌طور رسمی و با شعار «هر انسان یک جهان، هر خبر یک روایت» شروع به‌کار کرد.
گروهی از ناظران با اشاره به پروژه جاده توسعه عراق بر این باورند، این طرح ابتکاری می‌تواند رقیب سرسختی برای کریدور خاورمیانه‌ای جو بایدن باشد، مشروط بر آن‌که چالش‌های پیش‌روی اجرای این طرح برطرف شود؛ چالش‌هایی، چون افزایش سطح تنش‌ها در داخل و رقابت قدرت‌های منطقه‌ای در بغداد.
طرح کریدور خاورمیانه ای بایدن، دو غایب بزرگ داشت؛ ایران و ترکیه . از همین رو گروهی از ناظران مدعی اند که حالا و در میانه جنگ در غزه که موجب توقف طرح کردیور بایدن شده، تهران و آنکارا در تلاش برای اجرای طرح های جایگزین هستند. ترکیه به دنبال ان است تا هم صدا با عراق جاده توسعه را اجرایی کند و همزمان این فرصت را دارد تا هم صدا با تهران مسیری سنتی را در قفقاز تعریف کند.
پروژه‌های آبی ترکیه با عناوین «داپ» و «گاپ» که با سدسازی روی حوزه‌های دجله و فرات و ارس احداث شده یا در حال ساخت هستند، نوعی تروریسم آبی و شبیه حمله عثمانی علیه ایران است.
علی رضوانپور در یادداشتیمی‌نویسد: تهران و آنکارا در دهه‌های گذشته با اتخاذ رویکرد پراگماتیک سطح روابط خود را دوستانه نگه داشته اند و در برخی بزنگاه‌ها نیز از هم حمایت کرده اند.
جنگ غزه، زمینه را برای هم‌صدایی میان تهران و آنکارا فراهم کرده؛ هم‌صدایی شکننده چرا که دو بازیگر فارغ از همسویی منافع در بحران غزه، در باب موضوعات دیگر با یکدیگر اختلاف نظر دارند و همین دو پارگی موجب شده تا گروهی از تحلیلگران از اتحاد تازه تهران و آنکارا تحت عنوان اتحادی لرزان یاد کنند