در راستای انعقاد تفاهم‌نامه‌ای با روسیه به جهت واردات گاز و قرارداد سواپ گاز ترکمنستان از طریق ایران به عراق، بار دیگر موضوع تحقق رویای هاب گازی مطرح شده است. با توجه به ظرفیت‌های ایران و روابط بین‌المللی آیا چنین رویایی محقق خواهد شد؟
دولت پزشکیان در میانه گرمای نفس گیر مرداد در حالی قرار است راهی پاستور شود که اکنون بیش از همه به یک دیپلماسی قدرتمند انرژی و همچنین سرمایه گذاری خارجی در این حوزه نیاز دارد. دولت چهاردهم باید توجه کند که حل مشکل ناترازی انرژی به ویژه در بخش خانگی و صنعتی نیازمند نه برنامه‌های کاغذی بلکه الگو قرار دادن کشور‌های با شرایط مشابه ایران و از جمله همسایگان است تا شاید بتوان این بحران فراگیر را چاره اندیشی کرد.
مقایسه برخی ارقام به خوبی نشان می‌دهد که وضعیت یک شرکت سعودی، چون آرامکو در برابر شاید ده‌ها شرکت ارزشمند ایرانی اکنون چگونه است، شرکت‌هایی که هر کدام به ذات توانایی رقابت با آرامکو را داشته‌اند، اما تفکر بسته و به شدت انحصارگرای برخی از مدیران و از سوی دیگر نگرش ضد هر نوع سرمایه‌گذاری خارجی و اندیشه پر از توهم دشمن هراسی، اینگونه منجر به زمین‌گیری این شرکت‌ها شده است.
نکته بسیار مهم خطی از کف دریای خزر است که در دو سال آتی با هزینه خود روسیه کشیده خواهد شد و همچنین در صورت توافق بر سر ترانزیت گاز روسیه به هند با خط لوله، علاوه بر خط لوله صلح و تکمیل آن در پاکستان با فشار دیپماتیک و دست برتر ایران در دعاوی حقوقی این قرارداد، امکان اتصال مستقیم ایران به هند برای انتقال گاز روسیه و گاز خود به کشور هند نیز فراهم خواهد شد.
مسعود پزشکیان با وعده کاهش تحریم‌ها و افزایش صادرات نفتی به میدان آمده است. با این حال با توجه به شرایط بین‌المللی و احتمال روی کار آمدن دونالد ترامپ، پایان جنگ روسیه و اوکراین و ... سناریو‌های متفاوتی مطرح است.
بنا بر اظهارات جواد امام، سنخگوی جبهه اصلاحات و معاون وزیر نیرو در دولت اصلاحات، دولت سیزدهم در روز‌های پایانی فعالیت خود و در مواجهه با کمبود برق شدید، به سرعت در حال خالی کردن آب پشت سد‌های کارون برای تولید برق است. او امام مدعی شده که این اتفاق به دلیل جابه‌جایی دولت رخ داده است.
قالیباف چند روز پیش گفت: «در تحریم، نفت می‌فروشیم و پول می‌گیریم و بعد تبدیل ارز می‌شود، در نتیجه ۳۰ درصد در جابه‌جایی پول‌ها حیف می‌شود؛ ما خودتحریمی به دلیل بی‌تدبیری و بی‌عرضگی و ناآگاهی درست کردیم.» در واقع این بار نه یک کارشناس، مقام سابق و یا رسانه نبود که بر مساله زیان‌های جدی حاصل از تحریم نفت ایران و زیان در فروش آن سخن می‌گفت بلکه یکی از نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری از تبار اصولگریان بود که این مساله را تایید می‌کرد. نکته اینجاست که این بار حتی وزیر نفت نیز این سخنان را تکذیب نکرد.
مازیار گیلانی‌نژاد، فعال کارگری، درباره علت تجمعات اعتراضی کارگران نفت و پتروشیمی در ماه‌های اخیر گفت: دستمزد، قرارداد و بیمه و ایمنی، مشکلات اساسی و مشترک تمام کارگرانِ غیررسمیِ این حوزه هستند.
قرارداد کرسنت، بار دیگر در جریان مناظره‌های انتخابات ریاست جمهوری بر سر زبان‌ها افتاده است. از سویی ادعای فساد و از سوی دیگر درخواست مناظره به جهت شفاف‌سازی مطرح می‌شود. اما مشکل بر سر چیست؟
در جریان مناظره چهارم کاندیدا‌های انتخابات ریاست‌جمهوری، جدل لفظی پورمحمدی و جلیلی بر سر پرونده «کرسنت» به افشاگری‌های خاصی منجر شد که نزدیک به دو دهه پس از ماجرا‌های آن قرارداد جنجالی، حالا می‌توان به دیدگاه روشن‌تری از اتفاقات روی داده رسید.
پس از مشاجره دو نامزد انتخابات در مناظره چهارم بیژن زنگنه طی نامه‌ای رسمی از صداوسیما خواست با توجه به اتهام‌زنی‌های صورت‌گرفته وقت کافی در همان برنامه به او اختصاص دهد و مجدداً سعید جلیلی را به مناظره فراخواند
پرونده کرسنت یکی از پیچیده‌ترین و بحث‌برانگیزترین قراردادهای گازی ایران است که به دلیل مسائل متعدد مالی، حقوقی و سیاسی به یک مناقشه بزرگ تبدیل شده است.
کارگران پروژه‌ای صنایع نفت، گاز و پتروشیمی ایران برای ششمین روز متوالی اعتصاب کرده‌اند. این اعتصاب به کمپین ۱۴-۱۴ معروف است و از سال ۱۴۰۰، کارگران پروژه‌ای این صنایع، با تشکیل کمپین‌های متفاوت، سعی در وصول مطالبات خود دارند.
کارشناسان معتقدند که یک سوءبرداشت در حوزه سیاست‌گذاری منجر شده که تاراج انرژی رخ دهد و کشور در بخش‌های آب، برق، گاز و نفت دچار کمبود شود. این سوءبرداشت هم عبارت از این است که هر سیاست‌گذار هر چه عرضه را بیشتر کند، مشکلات کمتر خواهد شد. درصورتی‌که اولین قانون اقتصادی، یعنی قانون عرضه و تقاضا استدلال می‌کند چنانچه منابع عرضه افزایش یابد، تقاضا هم به دنبالش زیادتر می‌شود.
در روز‌های گذشته مقامات ایران و روسیه با یکدیگر دیدار داشتند و در این دیدار بر روند توسعه مناسبات ایران و روسیه تاکید و برای این مهم نیز تصمیماتی اخذ شد.
گازرسانی در استان سیستان و بلوچستان همواره از مواردی بوده که وعده آن در دولت‌های مختلف از جمله دولت سیزدهم داده شده است. این در حالی است که هم‌چنان گزارش‌هایی مبنی بر صف‌های طویل دریافت گاز کپسولی در مواجهه با کمبود گاز به گوش می‌رسد.