روز گذشته همایش فعالان استانی ستاد سعید جلیلی در مجموعه فرهنگی سرچشمه با حضور و سخنرانی سعید جلیلی ، محسن منصوری، سردار نوعی اقدم و جمعی از نمایندگان مجلس برگزار شد. تصاویری از این گردهمایی که هواداران این کاندیدا با کفش روی موکت نشسته و به سخنرانی جلیلی گوشی میدهند، با تیتر «یک اقدام ریاکارانه» مورد توجه کاربران فضای مجازی قرار گرفت.
صحبتهای سعید جلیلی (نامزد انتخابات ریاست جمهوری) در برنامه تبلیغاتیاش در صداوسیما با واکنش کاربران فضای مجازی مواجه شد. در حالی که جلیلی در اظهارات گذشته خود از نزدیکی ایران به قله گفته بود، در صحبتهای شب گذشته از عقبماندگی چند صد ساله کشور سخن به میان آورد.
برخی کاربران مجازی تصویر حضور ساداتینژاد وزیر سابق کشاورزی که متهم فساد چای دبش است را در جلسات دولت سایه منتشر کردهاند. این در حالی است که سعید جلیلی ، کاندیدای ریاست جمهوری ساعاتی قبل در تلویزیون گفت: قصه چای دبش برای این بوجود آمد چون انضباط مالی گرفته نشد. باید یک بودجه ارزی دقیق داشته باشیم. اگر انضباط مالی در اولویت دولت قرار بگیرد برکات زیادی خواهد داشت./چندثانیه
دو چهره نزدیک به شهید باکری از اعضای ارشد ستاد مسعود پزشکیان هستند، اما در آن سوی ماجرا در ستاد سعید جلیلی چه خبر است؟ دو چهره نزدیک به شهید باکری از اعضای ارشد ستاد مسعود پزشکیان هستند، اما در آن سوی ماجرا در ستاد سعید جلیلی چه خبر است؟
سعید جلیلی نامزد چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری گفت: کسانی کشور را سالها معطل سه چهار کشوری کردند که بیشترین خصومت را با ملت ایران داشتند. وی افزود: آنها مسیری را رفتند که هیچ نتیجهای نداشت.
سعید حجاریان تئوریسین و فعال سیاسی اصلاح طلب در توئیتی نوشت: «یک نامزد انتخابات:رئیس جمهور باید نقطه زن باشد. درنوبتهای پیشین حامیان این تفکر نقطه زیر به مساحت ۱/۶۴۸/۱۹۵ کیلومتر مربع را نقطه زنی کرده اند. ضمنا نقطه زنی کار «تک تیرانداز» و فرود آمدن کار «چتر باز» است.»
بدون تردید آقای جلیلی که تصمیم دارد بر صندلی مرحوم رئیسی تکیه بزند، میخواهد ادامهدهنده وضع موجود باشد. زیرا بعید است، منتقد آن مرحوم و روش دولتداری ایشان باشد. پس باید از وضع موجود دفاع کند.
«اگر بنده به ریاستجمهوری میرسیدم، برجام را امضا نمیکردم، چرا که اندیشه بنده متفاوت است»، این جمله که جلیلی در فروردین سال ۹۵ و در انتقاد به وضعیت سیاست خارجی دولت حسن روحانی، مطرح کرد، همان طرز فکری بود که پس از ۶۹ ماه مذاکره، به انتشار چند قطعنامه فصل هفتم شورای امنیت سازمان ملل و تحریمهای همهجانبه علیه ایران منجر شد. اعلام موضع بهجای مذاکره، قهر با میز مذاکره، بیانیهخوانی صرف، پیگیری روند مذاکره برای مذاکره، مونولوگگویی درباره تاریخ اسلام و ایران، یا اینکه مکان مذاکرات کجا باشد، شیوه دیپلماسی سعید جلیلی بود. او بین سالهای ۸۶ تا ۹۲ چهره اصلی مذاکرات پرونده هستهای ایران با غرب بود.
یک کارشناس مسائل سیاسی میگوید: انتخابات در ایران همواره یک انتخابات دو قطبی بوده است، چرا که اساسا در ایران دو جبهه برساخته در درون نظام جمهوری اسلامی با یکدیگر رقابت کرده اند و یا در درون هر جبهه ما شاهد شکافهای ناشی از موقعیت سیاسی در ایرانی هستیم که رویکردهای کلان محورانه در آن تاروپود صحنه سیاست را تشکیل میدهد و به بیان دیگر هر گروه یا جبهه فعال در سیاست و افرادی که در این جبهه فعال هستند در پی آن هستند که با نفی دیگری خود را اثبات کنند.
جلیلی بازهم هوس پاستور کرده است، او که در انتخابات ۱۴۰۰ در آخرین لحظات پا به ساختمان وزارت کشور گذاشته و کاندیداتوری اش را به ثبت رسانده بود اینبار منتظر بقیه نماند و همان روز اول نامش را وارد لیست کاندیداها کرد.