عابدینی: شنیده‌ام تاج اشتباهی نامه AFC را امضا کرده است!

 

آن‌قدر اتفاق‌های فوتبال در این مدت سریع رخ می‌دهد که اگر بخواهید تحلیل کنید از اتفاق‌های بعدی عقب می‌مانید. اتفاقات تیم امید، سرپرستی و انتخابات فدراسیون، رفتن مربیان خارجی، قرارداد بازیکنان خارجی، بدهی‌های انباشته و... آخرینش هم سلب میزبانی از ایران بود. من معتقدم برای این اتفاقات نباید دنبال قاتل بروسلی بگردیم و این حوادث به عدم برنامه‌ریزی و صداقت و همچنین مدیریت دقیق کارشناسی مربوط می‌شود.

 

من از سال ۷۳ در مدیریت فوتبال حضور داشتم و از آن زمان قرار است کار واگذاری دو تیم استقلال و پرسپولیس انجام شود، اما ما در خیلی از مسائل مهم‌تر تن به خصوصی‌سازی داده‌ایم، اما ۲۵ سال است استقلال و پرسپولیس خصوصی نشده‌اند؛ این دو دلیل دارد یا نتوانستیم یا آنکه خصوصی‌سازی این دو تیم شوخی است تا جدی.

وقتی دو تیم را واگذار نمی‌کنند آن وقت یک مدیرعامل می‌آید و با تصمیم غلطش دردسر درست می‌کند؛ از قدیم می‌گفتند آمد ابرو را درست کند زد چشمش را کور کرد. واقعیت این است که AFC به هر دلیلی با ما خوب نیست. من در گذشته رئیس فدراسیون بودم و ما مشکلاتمان را در کنفدراسیون فوتبال آسیا حل می‌کردیم. داریوش مصطفوی آن‌قدر هنر داشت که قبل از بازی ایران و استرالیا در نشستی که با هاوه‌لانژ (رئیس وقت فیفا) داشت به او گفت مراقب باشید حق ما را نخورند. هاوه‌لانژ گفت مگر فکر می‌کنید قرار است اتفاقی بیفتد و مصطفوی گفت ما یک کشور آسیایی هستیم و استرالیا وابسته به انگلستان است. رئیس فیفا گفت چه کار باید بکنیم و مصطفوی توانست داور بازی را به آن‌ها تحمیل کند. این اتفاق کار داریوش (مصطفوی) بود، چون بلد بود لابی کند.

افشین پیروانی قراردادش با السد قطر تمام شده بود و ما می‌خواستیم از او در پرسپولیس استفاده کنیم، اما آن‌ها نامه جدایی اش را نمی‌دادند. با پیتر ولاپان (رئیس وقت کنفدراسیون فوتبال آسیا) تماس گرفتم و گفتم این حق ماست که از این بازیکن استفاده کنیم. ما افشین را همراه تیم به قطر بردیم، آنجا قراردادش را ثبت کردیم و برای پرسپولیس بازی کرد. اگر ارتباط درست برقرار کنیم، می‌توانیم کارهایمان را پیش ببریم. تازه ما آن زمان در AFC کرسی نداشتیم و یکی از هنر‌های علی کفاشیان این بود که توانست تعدادی کرسی در کنفدراسیون فوتبال آسیا برای ایران بگیرد و تاج روی همان موج سوار شد. جالب است، اما ما کرسی نداشتیم توانستیم حقمان را بگیریم.

 

در جام باشگاه‌های آسیا با پرسپولیس باید با آلیمای قزاقستان بازی می‌کردیم. آن‌ها زمینی که برای بازی انتخاب کرده بودند در دورترین نقطه این کشور جایی نزدیک سیبری بود، نه زمین تمرین و نه امکانات درست و حسابی نداشتیم. در بازی هم علی دایی اولین استپ را که کرد داور کارت زرد به او نشان داد. در بازی برگشت آلیما را در تهران ۵ بر صفر بردیم و بعد از آن به کنفدراسیون فوتبال آسیا رفتیم، به آن‌ها گفتیم این نقشه ظلم به ماست و انگار می‌خواهید جان ما را بگیرید. در نهایت قزاقستان به حوزه اروپا فرستاده شد.

 

من در این روز‌ها با افراد کاربلد و باتجربه‌ای که صحبت کردم می‌گویند نباید با AFC قهر کنیم. با توجه به فشاری که کشور‌های آسیایی به کنفدراسیون فوتبال آسیا آورده‌اند و گفته‌اند ایران ناامن است آن‌ها دو راه داشتند یا ما را کنار بگذارند یا بازی را در زمین ثالث برگزار کنند. من معتقدم باید تمام تلاشمان را بکنیم و اگر در نهایت تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا عوض نشد باید از الان به فکر بازی‌های ملی باشیم. ما الان برای بازی‌های تیم ملی فرصت لابی داریم و وزارت ورزش و جوانان و وزارت امورخارجه باید کار را آغاز کنند.

اگر ما فردی مثل حمیدرضا آصفی را در مناسبات AFC همراه داشتیم خیلی از مسائل حل می‌شد، چون ایشان هم دیپلمات است. شخصیت و وجهه رسمی دارد و مسلط به زبان است. کسی نمی‌تواند به او بگوید اشتباه نوشتی یا اشتباه خواندی! الان شنیده‌ام که تاج خودش نامه AFC را امضا کرده، چون نمی‌دانسته چه چیزی را امضا می‌کند. البته امیدوارم این یک شایعه باشد.