اقتصاد ۲۴- مهندسان نظامی ماشینهای دارای قابلیتهای پرواز قابل توجهی را در طول تاریخ هوانوردی ساختهاند که برای تسلط بر آسمان در هنگام درگیری طراحی شدند. با این وجود، در تاریخ هوانوردی هواپیماهای متعددی با اهدافی مرگبار نیز طراحی شده بودند که هرگز در نبرد شرکت نکردند و برای ایفای نقش در نظر گرفته شده آزمایش نشدند.
در ادامه به فهرستی از هواپیماهای نظامی اشاره میشود که علیرغم آن که برای شرکت در جنگ ساخته شده بودند هرگز نبردی را که برای شرکت در آن با دقت طراحی شدند تجربه نکردند:
۱- نورث آمریکن ایکسبی-۷۰ والکیری
این بمب افکن مافوق صوت عظیم نشان دهنده اوج مهندسی جنگ سرد آمریکا بود. حداکثر سرعت این هواپیما به بیش از ۳ ماخ در ارتفاع پروازی ۷۱ هزار پا (۲۱ هزار متر) میرسید که آن را از هدف قرار گرفتن توسط هر نوع پدافند زمینی و هر نوع جنگنده رهگیر موجود در آن زمان مصون میداشت. هدف از ساخت این هواپیما پیشی گرفتن از رهگیرهای شوروی در هنگام تحویل محمولههای هستهای بود.
دو نمونه اولیه از این هواپیما پیش از لغو برنامه ساخت آن در سال ۱۹۶۱ میلادی ساخته شده بودند زمانی که موشکهای قاره پیما بمب افکنهای ارتفاع بالا را آسیب پذیر ساخته و باعث منسوخ شدن آن شدند. دادههای تستهای پرواز نورث آمریکن ایکسبی-۷۰ والکیری و هم چنین مواد و آلیاژهای هوافضای توسعهیافته آن پروژه در برنامه بعدی بمبافکن بی-۱ لنسر و از طریق جاسوسی اتحاد جماهیر شوروی در برنامه توپولف-۱۴۴ مورد استفاده قرار گرفتند.
۲- نورث آمریکن ایکساف-۱۰۸ رپیر
یک هواپیما ساخت کارخانه نورث آمریکن اوییشن در کشور ایالات متحده آمریکا است. این رهگیر هوانوردی آمریکای شمالی برای محافظت از آمریکا در برابر ناوگان بمب افکنهای شوروی که بر فراز قطب شمال پرواز میکردند طراحی شده بود. این هواپیما با حداکثر سرعت ۴ ماخ میتوانست سه موشک با کلاهک هستهای را حمل کند و دارای یک سیستم راداری پیشرفته برای درگیری همزمان با چندین هدف باشد. محدودیتهای بودجه و تغییر اولویتهای استراتژیک منجر به لغو برنامه ساخت این هواپیما در سال ۱۹۵۹ میلادی پس از تکمیل ماکت آن شد. بسیاری از نوآوریهای آن هواپیما بعدا در هواپیمای شناسایی لاکهید اسآر-۷۱ بلکبرد گنجانده شد.
۳- کانویر بی-۵۸ هاسلر
این نوع پیشرفته از بی-۵۸ هاسلر نخستین جت بمبافکن جهان بود که توانست به سرعت بالای ۲ ماخ دست یابد. آن هواپیما برای پرتاب یک هواپیمای کوچکتر و خلبانی طراحی شده بود که قرار بود با سرعت ۴ ماخ به هدف ادامه دهد. این برنامه در سال ۱۹۵۹ به نفع سیستمهای موشکی پیش از ساخت نمونههای اولیه آن لغو شد. این هواپیما الهام بخش دیگر طرحهای هواپیمای انگل (به گونهای از هواپیماها گفته میشوند که خود به تنهایی توانایی پرواز از باند فرودگاه را نداشته و باید به وسیله یک هواپیمای بزرگتر بهعنوان پرتابگر به آسمان منتقل شوند) بود که به طور مشابه هرگز به مرحله تولید نرسیدند.
۴- سی اف-۱۰۵ اَرو
این رهگیر کانادایی در اولین پرواز در سال ۱۹۵۸ میلادی طراحی پیشرفتهای را ارائه میکرد. پیکربندی بال مثلثی و موتورهای قدرتمند Iroquois آن نوید برتری عملکردی نسبت به هر جنگنده معاصر را میدادند. کل آن برنامه پس از پروازهای آزمایشی موفقیت آمیز در سال ۱۹۵۹ میلادی به طور ناگهانی لغو شد و تمام هواپیماها و اطلاعات فنی آن از بین رفت. این تصمیم بحث برانگیز کماکان یک نقطه دردناک در تاریخ هوانوردی کانادا محسوب میشود و باعث طرح نظریههای توطئه متعددی شده است.
بیشتر بخوانید: معرفی هواپیمای تهاجمی سبک KA-1
۵-ریپابلیک ایکس اف – ۱۰۳
این هواپیمای غیرمعمول که برای رهگیری بمب افکنهای اتمی شوروی با سرعتی بیش از ۳ ماخ طراحی شده بود دارای ساختار تیتانیوم و فولاد ضد زنگ برای مقاومت در برابر گرمای پرواز با سرعت بالا بود.
نیروگاه هیبریدی آن یک موتور جت سنتی را با یک رم جت (نوعی موتور جت تنفس هوایی است که از حرکت رو به جلوی موتور برای فشرده سازی هوای ورودی استفاده میکند و فاقد کمپرسور محوری یا گریز از مرکزی است) برای عملیات مافوق صوت ترکیب میکرد. چالشهای فنی با سیستم پیشرانه پیچیده و تغییر الزامات نیروی هوایی منجر به لغو برنامه در سال ۱۹۵۷ میلادی پیش از تکمیل نمونه اولیه آن شد. تنها یک ماکت جزئی از آن هواپیما تاکنون ساخته شده است.
۶- نورثروپ ایکس پی -۷۹
هواپیمایی ساخت کارخانه نورثروپ در کشور ایالات متحده آمریکا است. این جنگنده بال پرنده که برای ضربه زدن به بمب افکنهای دشمن طراحی شد، دارای ساختار منیزیمی و بالهای تقویت شده بود. برای تحمل مانورهای بالا این هواپیما به گونهای طراحی شده بود که خلبان در کابین آن قابلیت دراز کشیدن داشته باشد. نمونه اولیه این هواپیما در اولین پرواز خود در سال ۱۹۴۵ میلادی سقوط کرد و خلبان آن آزمایش جانش را از دست داد. پس از آن سانحه برنامه توسعه آن هواپیما به سرعت متوقف شد. اگرچه ایده بال پرنده نورثروپ در نهایت در بمب افکن رادارگریز بی-۲ اسپیریت به گونهای موفقیت آمیز اجرایی شد.
۷- مکدانل داگلاسای-۱۲ اونجر ۲
این هواپیمای تهاجمی رادارگریز که برای جایگزینی ای-۶ اینترو در ناوهای نیروی دریایی طراحی شده بود به دلیل شکل مثلثی خود شناخته شد. توسعه این هواپیما در سال ۱۹۸۳ میلادی آغاز شد، اما پس از مدتی به دلیل چالشهای فنی، نگرانیهای مربوط به وزن و افزایش هزینهها در سال ۱۹۹۱ میلادی پیش از تکمیل مراحل ساخت برنامه تولید آن لغو شد. پیش از تولید آن هواپیما، صرفا برای ساخت مدلها و ماکتهای آن حدود ۵ میلیارد دلار هزینه صرف شد. پایان آن برنامه باعث ایجاد کشمکش حقوقی ۲۰ ساله بین دولت و پیمانکاران آن پروژه شد.
۸- لاکهید ال-۱۳۳
این جت جنگنده فوق العاده پیشرفته در سال ۱۹۴۲ میلادی طراحی شد، سالها پیش از آن که هواپیماهای جت در تعداد قابل توجهی عملیاتی شوند. این هواپیما دارای پیکربندی کانارد (پیش بال)، موتورهای جت مجزا و کابین تحت فشار در زمانی بود که هواپیماهای ملخی هنوز بر عرصه هوانوردی مسلط بودند. ارتش ایالات متحده این طرح را بسیار رادیکال و مخاطره آمیز تلقی کرد و آن را به نفع جنگندههای جت معمولیتر رد کرده بود. مفاهیم طراحی آن هواپیما تا دههها بعد به طراحی جریان اصلی تبدیل نشدند.
۹- ساندرز رو اس آرای وان
این جنگنده با موتور جت بریتانیایی در اواخر جنگ جهانی دوم برای دفاع از پایگاههای دورافتاده جزیرهای ساخته شد. این هواپیمای غیرمعمول میتوانست روی آب فرود بیاید، اما با موتورهای جت خود به سرعتهای نزدیک به صوت برسد. در زمان پرواز نمونههای اولیه آن هواپیما در سال ۱۹۴۷ میلادی جنگ به پایان رسیده بود و فرودگاههای معمولی به تعداد کافی برای غیر ضروری ساختن آن مفهوم از هواپیما ایجاد شده بودند. چهار نمونه اولیه آن جنگنده علیرغم آزمایش موفقیت آمیز هرگز وارد خط تولید نشدند.
۱۰- کانویر ایکس اف وای پوگو
این هواپیمای آزمایشی برخاست و فرود عمودی برای حرکت از کشتیهای جنگی کوچک طراحی شده بود. این هواگرد قرار بود یک جنگنده عمودپرواز دم نشین باشد که دفاع نقطهای را برای کارخانهها یا دیگر تاسیساتی که در نزدیکی آنها فرودگاهی وجود نداشت، فراهم کند. نیروی رانش آن باید توسط سه پیشرانه رم جت تامین میشد که هر کدام در نوک یک پروانه بزرگ سه پره نصب شده در مرکز بدنه قرار میگرفتند. مسائل فنی و مهارت عالی خلبان مورد نیاز باعث لغو پیش از استقرار این سامانه علیرغم پروازهای آزمایشی موفقیت آمیز آن در فاصلههای ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۵ میلادی شد.
۱۱- توپولف تو-۹۵ الای ال
این نوع تغییر یافته از بمب افکن استراتژیک شوروی دارای یک راکتور هستهای کوچک برای ارزیابی قابلیت دوام هواپیماهای هستهای بود. اگرچه راکتور در طول پروازهای آزمایشی دهه ۱۹۶۰ میلادی نیرو میگرفت، اما صرفا قرار بود برای جمعآوری دادهها مورد استفاده قرار گیرد و به هواپیما انرژی نمیداد. این برنامه به دلیل نگرانی در مورد خطر قرار گرفتن خدمه معرض تشعشعات و اثرات فاجعه بار لغو شد. هر دو ابر قدرت اندکی پس از آن از ایده هواپیماهای هستهای دست کشیدند.
بیشتر بخوانید: معرفی هواپیمای M-۳۴۶ Master
۱۲- هیوز ایکس اف-۱۱
این هواپیمای دوقلو که به عنوان یک هواپیمای شناسایی در طول جنگ جهانی دوم طراحی شد دارای ملخهای ضد چرخش برای بهبود عملکرد بود. تاخیر در توسعه آن بدان معنا بود که تا پس از پایان جنگ آماده نبود. نمونه اولیه آن هواپیما در اولین پرواز خود در سال ۱۹۴۶ میلادی با شخص "هوارد هیوز" طراح آن هواپیما سقوط کرد و نزدیک بود باعث از بین رفتن او شود. این برنامه در سال ۱۹۴۷ به نفع جایگزینهایی با موتور جت لغو شد. داستان طراحی این هواپیما در فیلم هوانورد به کارگردانی "مارتین اسکورسیزی" ساخته ۲۰۰۴ میلادی به تصویر کشیده شد.
۱۳- کورتیس رایت ایکس پی – ۵۵
این جنگنده غیرمعمول دارای یک طرح کانارد با ملخ هل دهنده و بالهای جارو شده بود که تفاوتهای اساسی با طراحی جنگندههای معمولی دهه ۱۹۴۰ داشت. سه نمونه اولیه آن جنگنده در فاصله سالهای ۱۹۴۳ و ۱۹۴۴ میلادی ساخته و آزمایش شدند. هندلینگ (فرمان پذیری) ضعیف با سرعت پایین و ظهور فناوری جت منجر به لغو آن برنامه پیش از تولید شد.
۱۴- هاینکل هه ۱۷۶
هاینکل هه ۱۷۶ هواگرد موشکی آلمانی بود. این هواپیما اولین هواگردی بود که تنها با یک موشک مملو از مایع به پیش رانده میشد و اولین پرواز خود را توسط "اریش وارزیتس" در ژوئن ۱۹۳۹ انجام داد.
این هواپیمای آلمانی اولین هواپیمای طراحی شده با موتور راکتی در جهان بود. این هواپیما برای آزمایش امکان پیشران موشک برای هواپیماهای نظامی ساخته شد و راه را برای رهگیرهای موشکی بعدی هموار ساخت. آن برنامه علیرغم عملکرد موفقیت آمیزی که داشت تنها پس از چند پرواز آزمایشی لغو شد. نمونه اولیه آن در جریان بمباران متفقین نابود شد.
۱۵- فیشر پی – ۷۵ ایگل
این جنگنده آمریکایی که در ابتدا به عنوان یک "جنگنده شگفت انگیز" با استفاده از اجزای هواپیماهای موجود برای توسعه سرعت طراحی شده بود از عملکرد ضعیف در آزمایش رنج میبرد. این هواپیما علیرغم نسخه ارتقاء یافته با موتور قدرتمندتر هرگز انتظارات را برآورده نساخت.
این برنامه با وجود جنگندههای برتر در حال تولید در سال ۱۹۴۴ میلادی پس از ساخت تعداد انگشت شماری لغو شد. این هواپیما به عنوان نمونهای از این که چگونه ترکیب اجزای موفق لزوما باعث خلق یک هواپیمای موفق نمیشوند، شهرت پیدا کرد.
۱۶- کیوشو جی ۷ دابلیو شیندن
این جنگنده ژاپنی به سبک کانارد با ملخ پسین یکی از رادیکالترین طراحیهای هواپیما در جنگ جهانی دوم بود. این طرح هواپیما نویدبخش عملکرد استثنایی و توانایی بالا رفتن برای رهگیری بمب افکنهای آمریکایی بی – ۲۹ بود. تنها دو نمونه اولیه از آن هواپیما ساخته شد که اولین آن تنها چند روز پیش از تسلیم ژاپن در سال ۱۹۴۵ میلادی پرواز کرد. تولید کامل آن برنامه ریزی شده بود، اما به دلیل پایان جنگ هرگز محقق نشد. پیکربندی غیر معمول این هواپیما تا دههها پس از طراحیهای مدرن هواپیما دیگر دیده نشد.
منبع: Go۲Tutors