کارگران فقیر در ثروتمندترین صنعت کشور

به گزارش جامعه ۲۴، کارگران صنعت نفت همچنان معترضند، بسیاری از آن‌ها این روز‌ها انتخاب کرده‌اند که خانه‌نشین باشند تا اینکه در شرایط ناعادلانه کاری به فعالیت خود ادامه دهند. صبح روز گذشته چهارشنبه  ۱۷ مرداد، بیش از ۴۰ نفر از کارگران پروژه‌ای صنعت نفت و گاز کشور در اعتراض به معوقات مزدی و دیگر حقوق از دست رفته‌شان تجمع خود را در برابر مجلس و بعد از آن وزارت نفت برپا کردند.

در ماه‌های اردیبهشت و خرداد نیز کارگران سراسر کشور از جمله کارگران صنعت نفت و گاز، به دلیل همین عدم پرداخت به موقع دستمزد و دیگر مزایای شغلی در کنار شرایط بد کاری دست به اجتماعات گسترده‌ای زده و کارگران پروژه‌ای نفت و گاز که زیر نظر پیمانکار کار می‌کنند کمپینی را برای احقاق حقوق از دست رفته خود برپا کردند.

قمار با جان کارگران در ازای هیچ

زمانی، یکی از کارگرانی است که از ۲۰ سال پیش تاکنون در صنعت نفت و گاز کشور و در مناطق جنوبی کار کرده و این روز‌ها نسبت به شرایط سخت کارگران معترض است. او که در تجمع دیروز حضور داشت می‌گوید: «دیروز حدود ۴۰ نفر از کارگران پروژه‌ای میادین نفت و گاز به نمایندگی از کارگران پروژه‌ای این صنعت در سراسر کشور در مقابل مجلس حاضر شدیم. ما از استان‌های خوزستان، اصفهان، چهارمحال و بختیاری و کهگیلویه و بویر احمد به تهران آمده‌ایم.»

«پروژ‌ه‌های نفت و گاز زیر نظر شرکت‌های خصوصی و پیمانکاران این عرصه است و ما برای این شرکت‌ها کار می‌کنیم. این شرکت‌ها هم پروژه‌های خود را از شرکت‌های کارفرما و مادر می‌گیرند. مشکلات ما در رابطه با حقوق و مزایای شغلی زیاد است به عنوان مثال بیمه ما متناسب با سمت شغلی و واریزی واقعی ماهیانه ما رد نمی‌شود. حقوق ماهانه ما نیز به موقع پرداخت نمی‌شود. در حال حاضر کارگران این صنعت سه ماه و در برخی موارد بیش از این مدت است که حقوق خود را دریافت نکرده‌اند. در این شرایط گرانی و سرسام‌آور بودن هزینه‌ها، کارگران بدون دریافت دستمزد باید چگونه امرار معاش کنند؟ حتی وقتی دولت افزایش حقوق را اعلام می‌کند حقوق ما افزایش پیدا نمی‌کند.»

«شرکت‌های مادر و کارفرما‌های اصلی در پاسخ به اعتراضات ما می‌گویند مشکلات شما به ما ارتباطی ندارد و شما زیر نظر پیمانکار هستید. مجلس هم در پاسخ به ما گفت که موضوع را بررسی می‌کنیم. این درحالی است که تا بررسی مجلس انجام شود ما کارگران با مشکلات عدیده‌ای مواجه خواهیم شد. یعنی بیش از ۱۰ هزار کارگر در انتظار رفع مشکل هستند. در حال حاضر برخی کارگران بیش از ۸۰ روز است که به دلیل شرایط نامناسب کار خانه‌نشین شده‌اند. این کارگران همگی متخصص و صنعتگر هستند، مثلا جوشکار و نصاب و ... هستند و امور فنی پروژه‌ها را انجام می‌دهند.»

«در حال حاضر یکی از جوشکارانی را که می‌شناسم به دلیل سر و کار داشتن با آرگون بیمار شده و پلاکت خون فرزندانش پایین است و دوا و درمان هم فایده نداشته است، آرگون بسیاری از کارگران را عقیم کرده است و آن‌هایی که بعد از درمان‌های متعدد و هزینه‌بر توانسته‌اند صاحب فرزند شوند فرزندشان با پلاکت پایین خون متولد شده است. برخی دیگر از کارگران بینایی خود را از دست داده‌اند. این درحالی است که سختی کار ما را در نظر نمی‌گیرند مثلا یک جوشکار درحالی باید ۳۰ سال کار کرده و بعد بازنشسته شود که اگر سختی کار ما را محاسبه کنند باید ۲۰ سال کار کنیم. سختی کار ما پرداخت نمی‌شود و برخی از کارگران در آستانه بازنشستگی ناچار شده‌اند که حدود ۷۰، ۸۰ میلیون تومان بابت سختی کار خود به بیمه پرداخت کنند تا سختی کار خود را خریداری کنند، به این دلیل که شرکت‌ها مبالغ مربوطه را پرداخت نکرده‌اند.»

بیشتر بخوانید:  بیماری های شدید در انتظار کارگران معدن

«دیروز هم در نهایت حراست مجلس با ما صحبت کرد و گفت موضوع را پیگیری می‌کند، اما نماینده‌ها با ما صحبت نکردند، قرار شد نماینده سندیکای کارگری نامه‌های مربوطه را تحویل مجلس بدهد به ما گفتند مشکلاتتان را با وزارت نفت مطرح کنید و ما هم پیگیری می‌کنیم.»

«دو سه ماه پیش هم که ما اعتراض و اعتصاب کردیم به نتیجه زیادی نرسیدم دو، سه شرکت پیمانکار جزء با برخی مطالبات ما مانند ۲۰ روز کار، ۱۰ روز استراحت موافقت کردند و با افزایش حقوق و بیمه ما هم تا حدودی موافقت کردند، اما هنوز این مطالبات به مرحله اجرا نرسیده است و باید بیمه و حقوق پرداخت شود تا مشخص شود که آیا موافقت‌ها به مرحله عمل رسیده است یا خیر. به عنوان مثال کارگران عسلویه در بهترین حالت روزانه ۱۰ ساعت و در بدترین حالت حدود ۱۴ ساعت کار می‌کنند، ما درخواست کردیم که به اندازه ۲۰ روز به ما حقوق بدهید و برای مرخصی ۱۰ روزه هم مطالبه پولی نکردیم، اما ظاهرا کارفرما‌های اصلی با افزایش هزینه پیمانکار که ناشی از همین حقوق و مزایای ماست موافقت نمی‌کنند و نمی‌خواهند افزایش حقوق ما را اعمال کنند.»

«کارفرما‌ها این موضوع را در نظر نمی‌گیرند که اگر یک جوان ۲۲ ساله بخواهد مثلا در عرصه جوشکاری فعالیت کند بیش از ۲۰ سال توان ادامه کار ندارد چراکه آسیب‌های ناشی از جوشکاری به شدت زیاد است، مواد شیمیایی که با آن سر و کار دارد روی ریه، چشم و اعصاب تاثیرگذار است بیشتر کارگران جوشکار بعد از مدتی در خانواده دچار مشکل می‌شوند به این دلیل که اعصاب‌شان تحت تاثیر این مواد است. با همه این مشکلات هزینه سختی کار کارگران را به بیمه پرداخت نمی‌کنند به علاوه آنکه ما تنها از بیمه تامین اجتماعی برخوردار هستیم که کاربرد چندانی ندارد، ما بیمه تکمیلی نداریم با وجود اینکه به شدت هزینه‌های درمانی داریم. در واقع این شرکت‌ها حتی بیمه را هم دور می‌زنند.»

بیشتر بخوانید: جان کلام در اعتصابات سراسری کارگران/ معترضان چه می‌خواهند؟

«شخصا با وجود اینکه ۲۰ سال است کارگر صنعتگر در حوزه نفت و گاز هستم، اما تنها ۱۸ سال بیمه برای من رد شده است و در واقع به دلیل همین مشکلات دو سال بیمه من پرداخت نشده است.»

خواسته کارگران بسیار معقول و ساده است، گرفتن به موقع دستمزد و بیمه متناسب با میزان ساعات کاری و سختی شرایط کارشان، مطالبه‌ای که برآورده کردن آن برای غول‌های نفتی کشور که به لطایف‌الحیل از جیب ملت و ثروت کشور یعنی نفت کسب درآمد می‌کنند و مدیران آن ثروت بر ثروت خود اضافه می‌کنند، اصلا کار سختی نیست.

این مطالبات به حق توسط افرادی مطرح شده که در نبود مهارت و احساس مسئولیت آن‌ها صنعت نفت و گاز کشور به کلی خوابیده و پدرخوانده‌های حوزه نفت دیگر نمی‌توانند به ثروت‌های افسانه‌ای‌شان اضافه کنند. اما متاسفانه این کارفرما‌های ثروتمند حاضر نیستند بخشی از سود حاصل از فعالیت‌های نفتی خود را به کارگران این حوزه اختصاص بدهند تا آن‌ها نیز بتوانند شرایط زندگی مناسب و طبیعی را در پیش بگیرند.

اینکه چرا عده‌ای باید در سخت‌ترین شرایط و با حداقل شرایط حقوقی فعالیت کنند تا مدیران و روسا‌یشان در بهترین شرایط زندگی کرده و آقازادهایشان را در بهترین شرایط بزرگ کنند و به بهترین نقاط جهان برای تفریح و زندگی بفرستند معمایی است که در داستان زندگی ایرانیان تاکنون حل نشده است.