اقتصاد۲۴ - میناسادات حسینی: شراره کامرانی در گفتگو با اقتصاد ۲۴ با اشاره به انتقادات بخش خصوصی و کارشناسان نسبت به بودجه ۱۴۰۱ گفت: مشارکت جویی بخش خصوصی و مردمی اقتصاد کشور در طول دهههای متوالی دستاوردهایی داشته که متاسفانه بودجه ۱۴۰۱، عقبگرد آشکار از این دستاوردها است.
این جامعه شناس اقتصاد و توسعه توضیح داد: مشارکت در تصمیم گیریها و تاثیر گذاری بر سرنوشت اقتصادی جامعه، آرمان بخش خصوصی و مردمی اقتصاد کشور است که در سالهای اخیر تا اندازهای – ولو نمادین – در قالب نظرخواهی دولت از تشکلها در برنامه ریزیها و سیاست گذاریها تبلور یافته بود، اما این دستاورد در زمان تدوین بودجه نادیده گرفته شد و بودجه ۱۴۰۱ در غیاب نمایندگان بخش خصوصی تدوین شد.
کامرانی ادامه داد: اگرچه برای مدیریت اقتصاد به هدفگذاری متمرکز و وحدت رویه در اجرای استراتژیها نیاز داریم، اما اجماع و توافق بخشهای مختلف، زیربنای کلی سیاستگذاری در جوامع است و دولتها با پرهیز از تکصدایی باید در برنامه ریزیها ذینفعان را مشارکت دهند تا هم احتمال خطا و سیاستگذاریهای غیرکارشناسانه کاهش یابد، هم منافع طرفهای مختلف دیده شود و هم در طرفین حس مسئولیت و تلاش برای برآوردن اهداف ایجاد گردد که متاسفانه این اصل در بودجه ۱۴۰۱ رعایت نشده است.
این جامعه شناس اقتصاد و توسعه با بیان اینکه دولت به تنهایی و بدون حضور تشکلها و جامعه مدنی، مهمترین سند مالی سال که بر تمام اجزای حیات اقتصادی اجتماعی کشور تاثیر دارد را تهیه کرده است، گفت: اکنون باید تلاشهای وسیعی برای اصلاحات حداقلی در جزئیات آن انجام شود که حقیقتا این فرآیند، دشوار و هزینه زا است؛ در حالی که دولت از همان ابتدا میتوانست با دعوت از بخش خصوصی به عنوان یکی از مهمترین ذینفعان اقتصاد کشور، نظرات این بخش را بشنود و اختلاف دیدگاهها را رفع کند.
بیشتر بخوانید: هشدار فرشاد مومنی درباره بودجه ۱۴۰۱
شراره کامرانی همچنین تلخیص سرفصلها و ردیفهای بودجه را موجب کاهش شفافیت دانست و گفت: در حالی که شفافیت از مهمترین مولفههای حکمرانی خوب و از نیازهای اساسی اقتصاد کشور است، تلخیص ردیفها در بودجه ۱۴۰۱ به مبهم و غیرشفاف شدن هزینهها منجر میشود که احتمال انحراف بودجه از مصالح ملی را به شدت تقویت میکند.
این جامعه شناس اقتصاد و توسعه ادامه داد: نگاه آمرانه و بالا به پایین دولت در تدوین بودجه و عدم مشارکت دهی بخش خصوصی در این کار به علاوه کاهش شفافیت در این سند مالی، بدعتهایی منفی و مصداق رجعت به گذشته است و باعث از بین رفتن حاصل سالیان سال تلاش و مشارکت جویی بخش خصوصی در عرصههای سیاست گذاری است که نهایتا به افزایش شکاف بیشتر اعتماد بین بخش خصوصی و دولت منجر میشود.