اقتصاد۲۴ قصه ما از قطر شروع میشود. رختکن تیم ملی فوتبال ایران در شب بازی ایران و امریکا. میگویند قاصدی میآید که برای بازیکنان خوش خبر است. سیب ممنوعه را آورده که بازیکنان تیم ملی میتوانند گاز بزنند. از جایزه دیرهنگامی میگوید که برای مردم عادی همچنان خلاف قانون است، اما برای بازیکنان تیم ملی فوتبال مجاز! آنها طبق قول معاون اول رییس جمهور میتوانند یک دستگاه خودروی خارجی وارد کنند. این جایزه آن هاست برای صعود به جام جهانی.
حالا بیاید برگردیم به ایران؛ یک سال از تصویب قانون واردات خودرو در مجلس و شش ماه از ابلاغ آن میگذرد. اما همچنان درهای واردات خودرو نه تنها به روی شرکتهای دولتی یا بخش خصوصی مورد تائید بسته است بلکه به روی اشخاص حقیقی طبق قانون مجلس، کاملا بسته، غیرقانونی و دست نیافتنی است. اتفاقی که بر خلاف هشتاد و چند میلیون ایرانی برای بچههای تیم ملی فوتبال دست یافتنی شده.
میخواهیم چند پرسش مطرح کنیم که با توجه به واکنشها در فضای مجازی احتمالا پرسش خیلیهای دیگر است. نخست اینکه جایزه نمیتواند غیرقانونی باشد؛ مثلا شرب خمر در کشور جرم است. حالا میتوان به دلیل صعود یک تیم به جام جهانی یا مثلا برد یک تیم به آنها گفت: امشب اشکال ندارد که الکل مصرف کنید؟
موضوع دوم که سال هاست مطرح میشود، تبعیض جاری و ساری میان بازیکنان فوتبال با سایر رشتههای ورزشی ست. آیا جایزه سایر رشتههای ورزشی این چنین عظیم بوده که در یک شب رانت چند میلیاردی را به زندگی آنها بیاورد؟
مساله آخر هم شفافیت این جایزه است؛ رقم دقیق این جایزه چقدر است؟ با چه معیاری تعیین شده؟ جزئیات دیگر این جایزه نظیر سقف ارزش دلاری واردات قانونی خودرو در این جایزه رعایت خواهد شد یا خیر؟
شرکتهایی که موفق به دریافت مجوز واردات خودرو شده اند باید واردات خود را در بورس و به صورت شفاف عرضه کنند. آیا جزئیات اطلاعات خودروهای وارد شده توسط بازیکنان تیم ملی هم شفاف خواهد شد؟
در ماجرای واردات خودرو تا همینجا هم شرکتهای دریافت کننده مجوز واردات خودرو از بقیه در برابر قانون «برابر تر» بودند. اما بازیکنان تیم ملی، اما از آنها هم در برابر قانون «برابر تر» هستند.